حکومت در تبعید؛ تیغ بران دولت‌های غربی علیه افغانستان
سیاسیون حکومت پیشین پس از فرار، هر کدام در گوشه و کنار کشورهای غربی پناهنده شدند و هنوز چشم به قدرت و سیاست دوخته اند و هرازگاهی از آن نقاط صدا بلند می‌کنند. اخیرا ایده‌ی تشکیل حکومت در تبعید توسط این افراد سر زبان‌ها افتاده است، این ایده ابتدا توسط مارشال عبدالرشید دوستم مطرح شد و پس از آن ابراهیم الکوزی خود را به عنوان رئیس جمهور این حکومت اعلام کرد. در صفحات مجازی برخی از هواداران یونس قانونی نیز او را به عنوان رئیس جمهور حکومت در تبعید تبلیغ می‌کنند.
حکومت در تبعید، ایده‌ی استخباراتی:
به نظر می‌رسد که اعلام موجودیت حکومت در تبعید قبل از اینکه یک حرکت سیستماتیک با توافق آراء مخالفین طالبان باشد، بیشتر به یک ایده و طرح استخباراتی می‌ماند. نخست اینکه اگر در عمق قضیه نگاه کنیم، سیاسیون فراری به مثابه گوهر گران‌بها برای طالبان ارزش‌مند اند، حضور این سیاسیون در صفحه‌ی سیاست افغانستان و در جهت مقابل طالبان باعث می‌گردد که بقا و استحکام طالبان بیش از هر زمان دیگر تقویت گردد.
موجودیت این سیاسیون و پیشینه سیاسی شان، اذهان عموم را به سمت مقایسه سوق می‌دهد. همه می‌دانند که سیاسیون فراری دارای سابقه اختلاس، ظلم و ترویج انواع سیاه‌بختی ها در افغانستان بودند. حکومت ناکام بیست ساله شان و آن گرد و خاک موترهای شان بر مردم فقیر این سرزمین یاد آور تلخ‌ترین خاطرات مردم افغانستان است. با این حال، سیاسیون فراری طرح و برنامه‌ی جامع که نجات دهنده‌ی مردم افغانستان باشد و بتوانند کشور را از کورسوی بحران نجات بخشند در اختیار ندارند، از سوی پراکندگی و چند دستگی که میان آنان حاکم است به هیچ عنوان نمی‌توانند بدیل طالبان در افغانستان باشند.
مردم افغانستان مطمین نیستند که در صورت حمایت از این دسته‌ی تجربه شده و واگذاری قدرت به آنان کابل مجددا به شهر ارواح و اشباح مبدل نگردد. از این جهت وقتیکه مردم وضعیت را به مقایسه می‌گیرند این سیاسیون از معیارهایی که به نفع افغانستان ختم گردند بهره مند نیستند؛ طالبان حد اقل رهبری واحد دارند و از فرامین اش اطاعت می‌کنند و هم اکنون جبهه‌ی نظامی مخالف در افغانستان وجود ندارد؛ وقتیکه پای چنین مقایسه‌ها پیش می آید، مردم طالبان را می‌پسندند.
از این رو، تا زمانیکه آدرس سیاسی جناح مخالف طالبان چنین اشخاص باشند شانس بهتری به حکومت طالبان دست می‌دهد و طالبان با اندک بازی زیرکانه میتوانند از اعلام موجودیت این چهره‌ها به نفع خود بهره ببرند چه بسا که کاندیداتوری یونس قانونی به عنوان رئیس حکومت در تبعید طرح طالبان جهت ایجاد شکاف‌های بیشتر میان مخالفین باشد. از این رو احتمال استخباراتی بودن این حرکت قابل بررسی است.
امریکایی‌ها عامل تشکیل حکومت در تبعید؟
امریکا پس از شکست سخت در افغانستان، پرستیژ بین المللی اش فرو ریخت و موج انتقاد افکار عمومی مردم امریکا و جهان علیه واشنگتن تشدید شد، خاطرات خروج غیر مسئولانه از افغانستان هنوز از اذهان سیاسیون امریکا پاک نشده است و تیم بایدن هنوز در سیاست‌های اعلامی شان آن را خروج موفقانه و به موقع قلمداد می‌کنند؛ چنانچه آقای بایدن در مجمع عمومی سازمان ملل به شدت از خروج دفاع کرد و آن را ضرورت دولت امریکا خواند. لذا جناح منتقد دولت آمریکا که متشکل از کهنه سربازان و افسران باز نشسته است جهت به چالش کشاندن تیم بایدن و تلافی کردن از شکست تلخ امریکا در افغانستان از طرح حکومت در تبعید حمایت کنند.
حکومت سرپرست افغانستان به دلیل گرایش بیشتر به سمت بلوک شرق، ممکن است مورد توبیخ آمریکا و غرب قرار بگیرد. لذا آنان در صدد اند که وضع موجود را در افغانستان به هم بزنند؛ از این جهت غرب بدیل دیگری ندارد که بتوانند با استفاده از آن بصورت نرم در افغانستان نفوذ کرده و تا زمان به زانو در آوردن حکومت سرپرست افغانستان دست از حمایت حکومت در تبعید نکشند.
تکلیف مردم افغانستان در این زمینه چیست؟
پس از تجربه چهل جنگ و درگیری ثابت شد که افغانستان درگیر جنگ چیزی جز فقر و خرابی و آوارگی بجا نخواهد گذاشت اگر تاریخ چهل ساله افغانستان به دقت مرور شود در این جنگ‌ها برنده میدان غرب و پاکستان بود به دلیلی که از این آب گل آلود توانستند ماهی مراد شان را صید کنند. در حال حاضر که محاسبه از وضعیت چنین دورنمایی را نشان می‌دهد، مردم افغانستان باید مدبرانه در مورد سرنوشت سیاسی شان تصمیم بگیرند و به هیچ وجه شکار توطئه‌غرب و بازی های استخباراتی نگردند حکومت در تبعید نمیتواند نجات دهنده افغانستان به سمت صلح و آرامش باشد.
