اقبال جمهوریت در بیداری نهفته است، طالبان از سه جهت مشروعیت یابی می‌کند

خروج نیروهای بین المللی به طالبان انگیزه مضاعف بخشیده است تا با تلاش های بی وقفه از سه جهت مختلف، زمینه‌های حاکمیت شان در این کشور را تثبیت نمایند، این جهت‌ها از جنگ روانی و جبهه‌ی گرفته، تا حضور رو در رو با مردم در قصبات کشور و دید و بازدید با کشورهای منطقه در جلب حمایت آنان تکمیل می‌گردد، در جنگ روانی توانستند زمینه‌ی تصرف بدون درگیری را رقم بزنند، شکی نیست که این ترفند ممد واقع شد، چنانچه شاهد بودیم بسیاری از ولسوالی‌ها بدون درگیری به تصرف طالبان در آمد، برخی نیز با اندک مقاومت از کنترل دولت خارج گردید. این گروه با نشر ویدئوها در صفحات مجازی، تصرفات شان را به رخ دولت کشید و در پی آن، موفق شدند روحیه عموم را به شدت خدشه وارد نمایند؛ هر چند مدت کوتاهی از این تصرفات سپری شد که  مقاومت مردمی در برابر این گروه صف آرایی نمود و رخ دیگر سکه به نفع دولت نمایان شد و تا حدودی روحیات آسیب دیده، ترمیم گردید؛ اما کار بدینجا ختم نشده است، طالبان اکنون فاز دیگری از عملکردهای داخلی شان میان مردم را تعقیب می‌نمایند، به تازگی ویدیویی در صفحات مجازی دست به دست می‌شود که نشان میدهد امیر خان متقی از اعضای دفتر طالبان در دوحه، وارد افغانستان گردیده و با ارباب‌ها، ملاها و متنفذان محلی دید و باز دیدهایی انجام داده است، در یکی از این ویدیوها نشان میدهد که متقی با اهالی شیعه نشین کجران در یک جلسه حضوری نشست برقرار نموده و به آنان انگیزه میدهد که طالبان شیعیان را به عنوان واقعیت‌های اجتماعی این کشور پذیرفته و در اعمال مذهبی شان مشکلی ندارند، او به وضاحت می‌گوید که اهالی شیعه نشین نباید در برابر پیشروی‌ها این گروه سد و مانع ایجا کنند؛ بلکه با آنان دست همکاری داده و در جهت برچیدن بساط حاکمیت جمهوری با این گروه همگام شوند.

این ویدئو به وضوح بیانگر این است که طالبان از خیزش ها و صف آرایی مردم در برابر این گروه به شدت در هراس است، آنان می‌دانند که در فقدان حمایت مردمی هیچگاه موفق به برپایی حاکمیت شان نخواهند شد؛ از این رو، با استفاده از خلأ فعالیت‌های دولت، و با بر آورد از شکاف های موجود میان دولت و ملت، آن را دستاویز قرار داده و سعی دارند از این حربه در حمایت از خود و در مقابل دولت از مردم استفاده لازم را بنمایند، فساد موجود، کوتاهی دولت در قبال مردم باعث شکاف هایی میان دولت و ملت گردیده است که ترمیم آن نیازمند حضور فعالانه نمایندگان دولت در میان مردم است، دلسردی مردم از حکام دولتی در انتخابات ریاست جمهوری به وضوح قابل مشاهده بود، سقف پایین مشارکت در انتخابات، این مورد را به تصویر کشید، از این جهت طالبان امید وار اند که می‌توانند با تلاش‌های پیگیر، اسلحه صفوف مردمی را که در برابر آنان کشیده شده است به سمت دولت نشانه بگیرند این فعالیت به شدت جریان دارد.

از سوی دیگر، دیپلماسی و چانه زنی این گروه با کشورهای منطقه و همسایه به شدت ادامه دارد، این دیپلماسی ها نیز بی نتیجه نبوده است، چنانچه اثرات آن را در اظهارات برخی مقامات کشورهای همسایه شاهد بودیم که به نحوی این گروه جنایتکار را تطهیر می‌نمودند، دولت باید به یک بیداری مسئولانه برسد، واکنش‌های دولت در برابر فعالیت‌های هدفمند و استراتژیک طالبان تا کنون بیشتر احساساتی و مقطعی بوده است. دولت تنها با اظهاراتی احساساتی همچون « طالبان جنایتکار مردم افغانستان را قتل عام می‌کنند» یا « طالبان نوکران بیگانه هستند که جنگ‌های نیابتی را بر مردم افغانستان تحمیل می‌کنند» و … نمی‌تواند سدی در برابر این گروه ایجاد کند. دولت می‌تواند با استفاده از زمینه‌ها و پتانسیل‌های موجود مردمی در حمایت از نظام به صورت حساب شده و هدفمند بهره ببرد، صفوف مقاومت مردمی نسبت به دولت بی اعتماد شده است، آنان باور ندارند که حمایت مداوم دولت را با خود داشته باشند، برخی از آنان گلایه دارند که دولت امکانات و تجهیزات لازم را که به آنان وعده شده بود تا هنوز در اختیار شان قرار نداده است، چنین واگرایی ها و شکستن اعتماد، تیغ طالبان را تیز تر می‌کند. مقاومت مردمی یک شانس طلایی است که باید به گونه‌ی درست اعتماد سازی شده و مدیریت گردد، اگر این صفوف بشکند، جغرافیای دولت با یک چشم به هم زدن محدودتر از قبل خواهد شد و در کوتاه مدت، شاهد حضور این گروه در کوچه پس کوچه‌های کابل و سائر کلان شهرها خواهیم بود، این مقدار جنب و جوش حمایت مردمی از نظام، در تاریخ معاصر کشور و در نظام های مختلف بی سابقه بوده است، تنها جمهوریت کنونی که کثرت‌گرا و آئینه تمام نمای اقوام کشور است از این ظرفیت برخوردار گردیده است، جنگ افغانستان با وجود ساختار قبیلوی و سمتی که در ماهیت با خود دارد، تنها می‌تواند با حمایت نیروهای مردمی در ولایات مختلف کشور به نفع دولت رقم بخورد، اگر این فرصت را هم دولت از دست بدهد؛ شاید برای اقدامات بعدی فرصت لازم در اختیار قرار نگیرد؛ لذا بر می‌تابد که دولت نیز با استفاده از امکانات و ظرفیت های موجود، فعالیت های وسیع تر نسبت به طالبان در داخل کشور و با همسایه ها و کشورهای منطقه انجام دهد تا بار دیگر شاهد فاجعه حضور گروه بدخیم طالبان در این کشور نباشیم.