آینده نامعلوم و تاریک دختران در سایه مسدودیت مراکز آموزشی
امروزه دختران شجاع و پُرانگیزه کشور با مشکلات فراوانی همچون افسردگی شدید و خشونت‌های خانگی دست و پنجه نرم می‌کنند.
«زهرا» که تا صنف ده تحصیل کرده است در گفتگو با گزارشگر “خبرگزاری سریع” در غزنی گفت: میخواستم در آینده داکتر جراح شوم و تحصیلاتم را در پوهنتون کابل به پایان برسانم. اما حالا آرزو میکنم شب که به خواب رفتم، دیگر بیدار نشوم.
وی افزود: هیچ امیدی به آینده‌ام ندارم. چندین بار به اصرار خانواده نزد روان شناس رفته‌ام. در حال حاضر مدتی هست که دست دوزی میکنم تا لااقل هزینه داروهایم را پوره کنم.
خانم رخسار، محصل” دانشگاه اقتصاد ” می‌گوید: آرزوی فارغ‌التحصیل شدن، پوشیدن لباس فراغت و کارمند شدنش همه با خاک یکسان شده و حالا با مرض قلب، وضعیت بد اقتصادی و مشکلات خانوادگی مواجه است.
او با اشاره به سختی بیماری‌اش عنوان می‌کند: پس از بسته شدن پوهنتون‌ها دچار مرض قلبی شدم. به پیشنهاد خانواده در رشته قابلگی شروع به تحصیل کردم اما متاسفانه این چانس هم از من و تمام دختران افغان گرفته شد. حالا به یک افسرده خانه نشین مبدل شده‌ام.
با مسدود ماندن دروازه‌های مکاتب و پوهنتون‌ها، دختران با آینده‌ای مبهم و تاریک روبه‌رو شده و شماری از آنان قربانی ازدواج اجباری و خشونت خانگی شده‌اند.
گفتنی است که در پی فشار نهادهای بین‌المللی، حکومت سرپرست بازگشایی مراکز آموزشی به روی دختران را وعده داده اما متاسفانه تا هنوز عملی نشده است.
