بازی با اعتقادات مذهبی، آتش پنهان زیر خاکستر

افغانستان کشور متشکل از اقلیت‌های قومی_مذهبی است، از بدو تاسیس این سرزمین اقوام و مذاهب مختلف کنار هم جمع شدند و در یک انسجام کامل، جهت حفظ اقتدار کشور و دفع حملات مهاجمان خارجی، تاج پادشاهی را بر سر احمدشاه ابدالی گذاشتند و تمام اقوام و مذاهب، در رکاب احمدشاه مقابل قشون‌های مهاجم بیگانه رزمیدند که به اثر این سعی و تلاش‌ها مرز فتوحات آن تا سرزمین هند افزایش یافت.
این کشور در فرایند تحولات تاریخی که توسط قدرت‌هایی همچون انگلیس و شوروی مورد حمله قرار گرفت با اشتراک عموم اقوام و مذاهب برعلیه این قدرت‌ها، موفق گردیدند کشور را از وجود استعمارگران پاک کنند، اگر اتحاد و همدلی اقوام و مذاهب نبود پاکسازی کشور امر محال بود.
امروزه که اقوام باهم برادر افغانستان در فضای صلح، استقلال و برادری کنار همدیگر زندگی مسالمت آمیز دارند، برخواسته از پیوندها و اتفاقات تاریخی است که این سرزمین متقبل گردیده و هر قوم و مذهب در حراست از ملک آبایی و اجدادی شان برعلیه متجاوزین ایستاده اند، در حقیقت بار این مملکت روی دوش همه بوده و هیچ قوم و مذهب به تنهایی در تشکیل این جغرافیا و حراست از آن سهم نداشته اند
بیست سال حاکمیت پسا بن، عده‌ی از رهبران قومی را به دام زر و ثروت انداخت و آنان غافل از ماجراجویی‌های پشت پرده، چنان به قدرت و ثروت مست و گرفتار شدند که فکر در مورد آینده نظام و مردم از مفکوره شان خارج گردید و در نهایت با رسوایی و درماندگی مجبور به فرار شدند
اکنون که قدرت در افغانستان تک‌حزبی و تک قومی گردیده است، یکی از عوامل آن تیکه‌داران دوران جمهوریت است که غافل از ماجراها در دام زر و ثروت گرفتار شدند و بدنامی تاریخی را به پای خود ختم کردند.
حکومت ا.ا.ا، اکنون که کنترل کامل بر جغرافیای افغانستان دارند متوجه حال و هوای مملکت و مردم این سرزمین باشند.
تشیع افغانستان همانند سایر اقوام این سرزمین در برابر حفظ جغرافیا قربانی داده اند، اکنون که در بدنه قدرت نیستند، نباید اعتقادات و باورهای شان مورد هتک حرمت افراد حکومت قرار گیرد.
محرم و عاشورا، یادواره‌ی از رشادت‌های حسین بن علی (ع) در برابر ظلم و جور یزید از آدرس اسلام است، حسین بن علی (ع) از مسلمانان است و منحصر به هیچ قوم و قبیله‌ی نیست.
در میان جماعت‌های تشیع، حسین بن علی و عاشورا از قداست برخوردار است، دست درازی به عقاید شیعیان میتواند به وحدت ملی آسیب برساند. بر افراشتن پرچم عاشورایی، به معنی پیروزی خون بر شمشیر است، پرچم ها یادواره‌ی از پیروزی حق علیه باطل است، بر افراشتن پرچم عاشورایی، بدین معنی است که مسلمانان همواره می‌توانند در حفاظت و حراست از اسلام همانند حسین (ع) جانفشانی کنند و این پرچم ها هیچ پیامی جز این ندارد.
اگر ایستادگی در برابر اعتقادات و باورهای مردم همچنان ادامه یابد باعث خشم خفته و سرکوب شده‌ی مردم می‌گردد، این خشم به مثابه آتش زیر خاکستر است که هرازگاهی میتواند باعث ایجاد خطرات به منافع ملی گردد، لذا انتظار میرود که مسئولین، با شناخت عمیق از فرهنگ، باورها و اعتقادات مردم، رفتار و رویه‌ی اختیار کنند که موجب دلخوری میلیون ها نفوس این سرزمین نگردد.
وحدت ملی زمانی تحقق می‌یابد که هیچ افغان خود را در تبعیضات حکومتی نبینند و حس تعلق به کشور از آنان گرفته نشود، این مسیری که حکومت سرپرست در برابر شیعیان افغانستان می‌پیماید مسیر نفاق ملی و طردگرایی است که میتواند پیامدهای مخرب به حکومت داشته باشد.

خبرگزاری سریع