بهبودی اقتصاد کشور در سایه‌ی معادن و زراعت

نویسنده: نصیر احمد نیک‌اندیش

کمک‌های خارجی، نقش مهم برای بهبودی آینده کشور ما دارد؛ طوریکه علاوه بر تلاش‌های مردمی برای بهبودی آینده اقتصادی افغانستان، اقلام کمک‌های نقدی و غیر نقدی بانک جهانی و سایر سازمان‌های بین المللی نیز می‌تواند بر بهبودی اقتصاد کشور موثر باشد.

کمک‌های بیشتر به مردم و کمک‌های زیادى که از طریق حکومت به مصرف میرسد، بسیار مهم است. این کمک‌ها نیاز است تا سرمایه گذاری عامه را تامین مالی نماید و افغانستان را به طرف پیشرفت اقتصادی طویل المدت حرکت دهد.

همچنان این حمایت میتواند استندردهای زندگی مردم را بهبود داده و فقر را کاهش دهد و عواید کشور را بیشتر سازد؛ تا با گذشت زمان، مردم افغانستان کاملاً خودکفا شوند. دورنمای پیشرفت افغانستان، بدون سرمایه گذاری محدود خواهد ماند و خطرات جنگی بلند خواهد رفت.

آیندۀ افغانستان متکی به زراعت، سرمایه گذاری برای ظرفیت سازی مردم و مجهز ساختن کارگران میباشد. ۶۱ فیصد مردم افغانستان، درآمد شان را از طریق زراعت به دست می آورند. بهبود تولیدات زراعت، یک راه موثر برای بهبود درآمد و ایجاد فرصت‌های کاری است. سرمایه گذاری در سکتور معارف نیز نقش حیاتی به استراتیژی سازی دارد. زمانیکه بیشتر مردم بیسواد و ۳ میلیون طفل از دسترسی به مکتب محروم باشند، رشد فراگیر ناممکن است. به هر حال، امضا کردن توافقات مهاجرت قانونی با کشورهای میزبان در راستاى اينکه مهاجرین بتوانند از طریق وظایف، حقوق رقابتی شان را به دست بیاورند نیز میتواند فشارهايی را بالای بازار کار کاهش دهد. این کار، خواهد توانست حوالۀ پولی را افزایش  و از نا امیدی که باعث پيوستن جوانان به صفوف گروههای مسلح شده، جلوگیری کند.

استخراج معادن و هیدرو کاربن (تیل و گاز) بالقوه، باید به حقیقت تبدیل شود. زراعت میتواند عامل پیشرفت شود و اشتغال سازی کند؛ اما فقط صنعت استخراج میتواند که به اندازۀ کافی عواید مملکت را فراهم کند و صادرات کشور را افزایش دهد؛ تا باشد که کمبود ممکن در کمک های خارجی را جبران کند. حاکميت بر صنعت استخراج با خطر جدی رو برو است؛ اما این امر امکان دارد که با حمایت کشورهای منطقه، درست مدیریت شود.

هماهنگى منطقوی با کشورهای همسایه باید بیشتر مورد توجه قرار گيرد. توسعه دادن روابط تجاری بین کشورهای منطقه میتواند تجارت حمل و نقل انرژی منطقوی را تقویت کند و فرصت‌های صادرات تولیدات زراعتی و معدنی را فراهم سازد. با وجود آن، تجارت حمل و نقل انرژی در سطح منطقه و اتصال تکنالوژی معلوماتی بین المنطقوى، میتواند عواید حکومت را نیز بیشتر سازد. سکتورهای کلیدی تولید به شمول سکتور زراعت، برای تولیدات داخلی و استخراج معدن، باید در اولویت قرار داده شود.

حالت آسیب پذیری ممکن است در افغانستان ادامه داشته باشد. اما با وجود چالش‌های امنیتی سکتور خصوصی میتواند سرمایه گذاری نماید و حالت اقتصادی را بهبود بخشد.

سرمایه گذاری در نقل مکان اجتماعی؛ برای حفاظت خانواده‌ها از خطرات درازمدت، مصایب و آفات طبيعی و خشونت‌ها، گزینه‌های ممکن هستند. سرمایه گذارى روى پروگرام نقل و انتقالات، تقریباً سالانه به ۲۵۰ میلیون دالر هزینه نياز دارد، که میتواند ۵ فیصد از نفوس کشور را پوشش دهد و مشکل فقر را تا حدی حل کند. دستیابی مردم افغانستان به رفاه و آرامش، ممکن است یک زمان طولانی را در بر بگیرد، اما با برنامه‌ریزی و تلاش این امر ممکن است.

به همین خاطر، بانک جهانی باید حمایت‌هاى پولی را برای افغانستان افزایش دهد و شرايط و امکانات را برای فراهم نمودن تسهیلات لازم غرض مجادله با خطرات آماده سازد و سرمایه گذاران خارجی و داخلی را با وجود حالات نابسامان کشور، برای سرمایه گذاری در افغانستان تشویق کند.