دوست داشتن یک قمار خطرناک است؟

نویسنده:

شیون شرق

معمولا تعهد معمولا تضمین‌کننده‌ی پایداری یک رابطه است؛ زیرا رابطه‌‌ها از جمله رابطه‌ی عاطفی-عاشقانه بدون تعهد امنیت روحی و روانی افراد را تضمین و آینده را مشخص نمی‌کند. شماری معتقد هستند که گذاشتن قدم بدون تعهد آسیب‌زاست و یک طرف معامله را به‌ افتادن در روزنه‌ی پرت‌گاه نزدیک می‌سازد.

قول رابرت بونچی، روان‌شناس مشهور، معتقد بود: «تعهد، نه فقط امنیت می‌آورد، بل‌که فرصت‌های برای رشد و تکامل بیش‌تر را فراهم می‌کند.» به گفته‌ای بونچی، در غیر تعهد رابطه‌ها از مرحله‌ای پایداری سقوط و به بن بست منجر می‌شوند. چه این رابطه عشق باشد یا دوستانه.

گوته، نویسنده‌ی آلمانی، می‌گفت: «عشق بدون تعهد مانند درخت بدون ریشه است؛ ممکن است زیبا به نظر برسد، اما در برابر طوفان‌ها ایستادگی نمی‌کند.» به باور او، شیرازه‌ی پایداری عشق را تعهد و حفظ آن را شرافت دو طرف تضمین و ثابت می‌سازد.

آیا تعهد برای تضمین آینده کافی است؟
گوته می‌گوید تعهد در این راستا کافی نیست؛ اصالت و ماندن به تعهد شرط بقای رابطه است. به زعم او، انسان‌های زیادی با شرف هستند اما افرادی کمی با شرف می‌مانند-ممکن است بقیه به تعهد خود پشت پا کنند-برای همین لازم است طرف‌ها شناخته و موش‌کافی شود.

دشوارترین تصمیم زندگی ممکن تصمیم به ایجاد رابطه‌ای عاطفی باشد. اما نبود تعهد در این رابطه به‌منزله‌ای رفتن به‌نبرد سخت یا به کمین دشمن برای مقابله با آن می‌ماند. برایان تریسی می‌گفت: «عشق یعنی تعهدی بی‌پایان که در آن دو نفر در کنار یکدیگر در مسیر رشد و تعالا می‌روند، بدون ترس از سختی‌ها.» او عشق بدون تعهد را خطر بزرگ برای آینده‌ی خویشتن می‌دانست.

تعهد معمولا برای انجام یک عمل صورت می‌گیرد؛ اما تعهد عاطفی ماندن برای فرد، کنار او و سعی برای بهترساختن زندگی مشترک هم‌دیگر تعریف شده است. آبراهام لینکلن می‌گفت: «بزرگ‌ترین تعهد در رابطه، تعهد به احترام و درک متقابل است و دوست داشتن خود یک قمار است.» این دوست داشتن است سبب ایجاد رابطه می‌شود.

ارستو می‌گفت: «دوستی‌های واقعی آن‌هایی هستند که در آن افراد به یکدیگر تعهد دارند و بدون هیچ‌گونه چشم‌داشتی از هم حمایت می‌کنند.» براساس تعریف ارستو، تعهد در تنهایی و برای کنار آمدن با تنهایی «قمار خطرناک» است-قماری‌که به طرف آسیب خواهد زد.

یکی از بزرگان معتقد بود که عشق از تعهد می‌آید، نه از کلمات.

با این وجود، شماری باورمند هستند که تعهد عاشقانه یک قمار است؛ قماری‌که ممکن است فرد را غرق کند یا کشتی نجات او شود.

ابونصر، داستان‌نویس عرب، باورمند است‌که تعهد عاشقانه دشوارترین قمار است. به قول او، ممکن است طرف تعهد تعهدشکن باشد یا برای فرار از تنهایی رو به بستن این تعهد آورده یا برای دلیل دیگری که مرور زمان او را پشیمان خواهد کرد و زندگی را دشوار. در این حالت، فرد همان لکاته یا شرف‌باخته‌ای بابلی است.

آیا دوست داشتن یک قمار خطرناک است؟