روز جهانی سواد آموزی؛ وضعیت نامطلوب دختران از نبود آموزش در افغانستان
8 سپتمبر روز جهانی سواد آموزی (مبارزه با بی‌سوادی) درحالی فرا می‌رسد که طی سه سال اخیر در افغانستان دختران بالاتر از صنف ششم از رفتن به مکتب ها و دانش‌گاها بازمانده است.
سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد( یونسکو) 8 سپتمبر (18 سنبله) را به منظور ارج گذاری به سواد، آموزش و مبارزه با بی‌سوادی در جهان به نام «روز جهانی سواد آموزی» به رسمیت شناخته است که همه ساله کشورهای عضو سازمان ملل از این روز تجلیل می‌کنند، اما در افغانستان مردم به خصوص زنان به شکل مداوم به دلایل مختلف جنسیتی، جنگ و ناامنی‌های داخلی قربانی شده اند و از نعمت علم و دانش محروم مانده اند. پدیده‌ی جنگ نسل در نسل تا ام‌روز تکرار شده و آمار بی‌سوادی در میان مردم روز افزون می‌شود.
معصومه حکیمی، دانش‌آموز صنف دهم در مصاحبه با خبرگزاری سریع گفت: «بی‌سوادی و مسدود شدن دروازه های علم و دانش یک ضرر بزرگ و جبران ناپذیر برای دختران و جامعه است، هیچ وقت تصور این را نمی‌کردم که یک روز از درس خواندن محروم شوم و از آرزوهایم دست بکشم اما اکنون سه سال هست که تجربه می‌کنم و این مورد بر روحیه ام تاثیر بد و منفی گذاشته است و دیگر نمی‌توانم مثل سابق به رویاهایم فکر کنم، من از یونسکو می‌خواهم که اگر می‌خواهد از سوادآموزی حمایت کند پس برای ما دختران افغان کاری بکند »
شگوفه رحمانی، یکی دیگر از دختران بازمانده از درس می‌گوید که او محصل ژورنالیزم بوده اما نتوانسته است درس‌هایش را به اتمام برساند او نگران آینده‌ی افغانستان است و می‌گوید که اگر وضعیت این قسم ادامه پیدا کند پیش‌رفت افغانستان محال است. اکنون که نیم قشر جامعه که ضمن بهره‌مندی از خلاقیت و استعداد خاص چراغ امید شأن خاموش می‌شود .
در اخیر او می‌افزاید که با دیدن وضعیت کشور، بیش‌تر درک می‌کند که آبادی و پیش‌رفت افغانستان با باسواد شدن و دانا شدن مردم گره خورده است .
سحر احمدی، معلم یکی از مکاتب کابل در گفتگو با خبرگزاری سریع گفت:«مسدود شدن مکاتب به روی دختران یک ضربه بزرگ به پیش‌رفت افغانستان است، تربیه و ساخت اینده‌ی یک جامعه به دست زن است که ام‌روز نمی‌توانند درس بخوانند و زنان اگر باسواد باشند جامعه‌ای باسواد می‌سازند، او افزود که به حیث آموزگار عمیقأ نگران تاثیر منفی دور ماندن دختران از درس و تعلیم هستم نه‌تنها ضرر جبران ناپذیر به قشر زن دارد بلکه خساراتی را به کشور وارد می‌کند که به آسانی قابل جبران نیست»
این در حالی‌ست که سطح سواد در کشور های جهان سوم از جمله افغانستان هم‌واره تنزل دارد و نیاز به رشد دانش و دست یازیدن به جهاد فرهنگی محسوس است.
