مدیریت ذخایر آبی، نجات کشور از خشک‌سالی

با وجودی که در آغازین ماه زمستان بارندگی قابل توجه در سراسر کشور سرازیر گردید و امیدها را به شریان افغان‌های قحط زده و هراسان از خشکسالی جاری کرد، اما هراس از کاهش بارندگی و تداوم خشک‌سالی کماکان به قوت خود باقیست. در سال جاری هرچند کنفرانس‌هایی به منظور بیدارسازی کشورهای واقع در حوزه یخچال‌های طبیعی افغانستان دایر گردید و ذوب شدن یخچال‌ها را ناشی از طبیعت گرم گازهای گلخانه‌یی کشورهای صنعتی اعلام کردند و از آنان خواسته شد که برای ایجاد حصارکشی در اطراف یخچال‌های طبیعی سهم گرفته و رعایت فواصل معیاری کارخانه‌جات تولیدی از این حوزه باید در دستور کار قرار گیرد تا میزان گرمای این حوزه کاهش یافته و سیلاب‌های برخواسته از آن نیز کشورهای پیرامونی را متضرر نسازد.

یخچال‌های طبیعی علاوه بر معتدل نگهداشتن هوا، بر ذخیره سازی آب‌های زیرزمینی نیز اثرات قابل توجه بجا می‌گذارد و به تزاید بارندکی در این حوزه اثر گذار است؛ اما علاوه بر این نگرانی، عدم توجه به ایجاد سدها و ذخایر آبی نیز پیامدهای مخرب‌تر بر تداوم خشک‌سالی و خالی شدن سفره‌های زیرزمینی بجا می‌گذارد. با توجه به خشک‌سالی بیش از سه دهه در افغانستان، بیم آن می‌رود که بارندگی هرچند کافی بازهم نتواند سفره‌های خشکیده‌ی زیر زمین را پر ساخته و مردم را از بیم بی آبی نجات بخشد.

در گزارشی که اخیرا توسط برخی نهادهای کمک کننده به افغانستان نشر شده است در سال جاری در بسیاری از قصبات کشور مردم به دلیل بی‌آبی مجبور به کوچ اجباری شده اند و نهادهای امداد رسان از کمبود سرپناه و امکانات زیستی برای آنان ابراز نگرانی کرده اند. با این حال، مسئولین وزارت زراعت و آبیاری باید در همکاری تنگاتنگ با مقامات بلندپایه در صدد رفع معضلات کم‌آبی برای سال آینده باشند.

نهادهای امداد کننده همچون کمیته ناروی و سایر سازمان‌های بین المللی که در رفع فقر و کمک به مردم افغانستان کار می‌کنند باید برنامه‌های امسال شان را بر مدیریت آب‌های برف و باران زمستان و بهار متمرکز سازند تا این آب‌ها از طریق سد سازی و ایجاد ذخیره‌گاههای آب بتواند نیازهای یکساله مردم را مرفوع سازد. در کابل پایتخت و سایر کلان‌شهرها همه ساله معضل بی‌آبی زندگی مردم را دچار چالش‌های عدیده‌ی ساخته است که بسیاری به فکر کوچیدن و یافتن محلی برای اسکان می‌گردند؛ اما وقتیکه سراسر کشور در بحران کم‌آبی دست و پنجه نرم کند کسی نمیتواند برای گریز از این بحران و دسترسی به آب مکان مناسبی را بیاید.

بنا بر این اکنون که در فصل بارندگی قرار داریم و بهار پر از باران نیز انتظار مان را می‌کشد بر می‌تابد که مسئولین در همکاری با مردم و نهادهای کمک‌رسان برای ایجاد بندهای آب و ذخیره‌گاههای خرد و کلان وارد عمل شده و با طرح منظم و عملی، به ذخیره سازی آب اقدام کنند. با وجودی برف و باران با اراده الهی و قانونمندی عالم هستی بر زمین سرازیر می‌گردد این انسان‌هاست که با عدم رعایت مقررات و ایجاد بی‌نظمی جریان برف و باران را از روند طبیعی اش خارج ساخته و با آزمایشات انواع مواد شیمیایی و ابزار آلات کیمیاوی بر طبیعت اثرات سو می‌گذارند؛ اما کمتر کسی برای تداوم حیات بهتر در این کره خاکی قوانین طبیعت را رعایت می‌کنند؛ بنا بر این ضرورت است که علاوه بر بارندگی ها انسان‌ها نیز از خود تدبیر و فراست به خرج داده و در جهت ذخیره‌سازی و ایجاد امکاناتی که منجر به پر شدن سفره‌های زیرزمینی گردد اقدامات وقایوی انجام داده و زندگی را برای خود و جامعه بشریت تسهیل سازند، تا هیچ انسانی در هیچ نقطه این کره خاکی به دلیل افزون‌خواهی های صاحبان قدرت و صنعت محروم از فرآورده‌های طبیعت نگردند.