گلایه تکواندوکار ناشنوا و ناگویا برای حضور نیافتن در مسابقات بین المللی

تکواندوکار ناشنوا هم‌قطار ذکیه خدادادی در افغانستان، او با شعار معلولیت محدودیت نیست چشم انتظار درخشش در سطح جهان

اکبر حسینی، تکواندو‌کار 25 ساله‌ای ناشنوا و ناگویا که سال‌هاست به‌خاطر ثابت کردن این‌که معلولیت محدودیت نیست تلاش می‌کند تا در این رشته‌ی ورزشی برای کشور افتخار کسب کند. او از دوران کودکی علاقه‌ی خاصی به ورزش تکواندو داشت و در سال 1387 وارد تمرین‌ها و مسابقات این رشته‌ی ورزشی شد.

اکبر حسینی اکنون پانزده سال است که باوجود تمام مشکلاتی که سد‌ راه‌اش قرار گرفته در تلاش است که خوش بدرخشد، وی با‌ این‌که نمی‌تواند حرف بزند و بشنود به تمرین‌ها و مبارزات اش ادامه داده و موفق به کسب 31مدال طلا، 10مدال نقره، 6مدال برنز و یک جام قهرمانی شده است.

او به اثر مریضی که در کودکی به آن دچار شده بود ناشنوا و ناگویا شد، اما هیچ‌گاهی نه‌خواسته است تا معلولیت اش در زندگی او نقص و کمبود حساب گردد. او با تحمل خستگی و سختی‌های زیاد که سد راه‌اش واقع شده به مبارزات خود ادامه می‌دهد تا روزی باعث افتخار خود، خانواده و وطنش شود.

او ازولایت هرات است و برای این ولایت پیروزی‌های بسیاری کسب کرده است؛ اما هرگز برایش بسنده نبوده است. آقای حسینی چندین بار به کابل آمد و به عضویت در تیم ملی و اشتراک در بازی های ملی و بین‌المللی به فدراسیون ورزش‌های رزمی درخواست داده است اما از طرف آن‌ها به دلیل تنها تکواندو‌کار ناشنوا رد شده است.

اکبر حسینی بازهم بدون خسته‌گی و یأس بارها به فدراسیون های مختلف در ولایت‌های کشور درخواست داده اما جواب همه برایش این بوده است که « تو تنها تکواندو‌کار ناشنوا هستی و ما برایت کاری کرده نمی‌توانیم» و یاهم «منتظر باش». برای اکبر این جواب های رد بسیار سنگین است و به‌جای حمایت هر روز برایش یاد آوری می‌کنند که تو معلول هستی و با دیگران فرق داری و نمی‌توانی با تکواندو‌کاران سالم مسابقه دهی در حالی‌که در مسابقه دادن با آدم های سالم هیچ مشکلی ندارد، هم‌قطاران و هم‌رزمان اش از جمله ذکیه خدادای، مدال آور مسابقات پارالمپیک که هردو، سال ها در یک ورزش‌گاه تمرین و مبارزه می‌کردند اما او به دلیل ناشنوایی هر روز چشم به راه ارسال جواب فدراسیون ها است.

او در پهلوی تکواندو، نقاشی و خیاطی نیز کار می‌کند تا کمک هزینه در اقتصاد فامیل اش باشد. اکبر از مردم و فدراسیون‌های مربوطه افغانستان می‌خواهد تلاش ها و قهرمانی‌هایش را ببینند و هم‌راهش هم‌کاری کنند تا بتواند عضو تیم ملی تکواندو‌کاران شده و در مسابقات جهانی اشتراک کند و برای افغانستان افتخار آفرین شود، هم‌چنان برای همه نشان دهد که معلولیت محدودیت نیست و همه به هر آن‌چه که می‌خواهند می‌تونند برسند.