ائتلاف شرقی، سلطه امریکا را به چالش میکشد
نیویورکتایمز در تحلیلی درباره نشست اخیر سازمان همکاری شانگهای و رژه نظامی ارتش چین نوشت، اتحاد کشورهای بلوک شرق به رهبری چین، روسیه و کشورهایی مانند کوریای شمالی، نیرویی ایجاد کرده است که میتواند نظم جهانی موجود را بر هم زند.

به گزارش خبرگزاری سریع؛ روزنامه نیویورکتایمز در تحلیلی درباره نشست اخیر سازمان همکاری شانگهای و رژه نظامی ارتش چین، اتحاد راهبردی میان روسیه، چین و کوریای شمالی را چالشی جدی برای ناتو و بلوک غرب ارزیابی کرد.
نیویورکتایمز نوشت، این سه کشور با همسویی نظامی و سیاسی، نیرویی شکل دادهاند که میتواند نظم بینالمللی موجود را بر هم زند و سلطه امریکا را به چالش بکشد.
این گزارش همچنین تأکید کرد که روسیه، چین و کوریای شمالی با ایجاد پیوندهای اقتصادی و فناورانه مشترک، توان واشینگتن برای مقابله با آنها از طریق ابزارهای سیاست خارجی را تضعیف کردهاند. آنها نهتنها فشار تحریمهای غرب را بیاثر کردهاند، بلکه به کشورهای ثالث «گزینههای جایگزین برای وابستگی به بازار، بانکها و ارز امریکا» ارائه میدهند.
اشتراک فناوری و دانش نظامی نیز به این سه کشور اجازه داده است تا «برتری نظامی امریکا را محدود کنند»، موضوعی که به گفته نیویورکتایمز، میتواند «پنجرهای از آسیبپذیری برای ناتو ایجاد کند.»
این گزارش افزود، روسیه در همین راستا، روابط خود با کشورهای همفکر در بلوکهای بریکس، سازمان همکاری شانگهای و کشورهای جهان جنوب را تقویت کرده تا سلطه غرب را کنار زده و نظمی چندقطبی و «عادلانهتر» پایهگذاری کند.
در نشست اخیر سازمان شانگهای در تیانجین، که با حضور سران روسیه، چین، هند، ایران و کشورهای آسیای میانه برگزار شد، پیام روشنی به غرب مخابره شد: حرکت به سمت چندقطبیسازی نظم جهانی. رهبران این کشورها ضمن تأکید بر همکاریهای امنیتی، بر گسترش روابط اقتصادی، انرژی و زیرساختی نیز تأکید کردند.
یک روز پس از این نشست، ارتش چین رژه بزرگ نظامی برگزار کرد که ولادیمیر پوتین و چند رهبر دیگر جهان نیز در آن حضور داشتند. حضور همزمان رهبران در این رژه نهتنها نمایش قدرت نظامی پکن بود، بلکه نشانهای آشکار از نزدیکی بیشتر روسیه، چین و متحدانشان در برابر فشارهای غرب تلقی شد.
همزمانی نشست شانگهای و رژه نظامی، عملاً همکاریهای استراتژیک میان مسکو و پکن را به سطح بالاتری رساند و پیامی سیاسی مشترک به امریکا و ناتو ارسال کرد: ائتلافی فراتر از همکاریهای نمادین، با آمادگی برای تقابل سیاسی، اقتصادی و نظامی در جهان چندقطبی آینده.