افشاگری کارمند وزارت خارجه انگلیس: در روند خروج از افغانستان به حیوانات اولویت داده شد
یکی از کارمندان سابق وزارت خارجه انگلیس فاش کرد که دولت این کشور با هزینه فراوان خروج حیوانات را به تخلیه افراد از افغانستان اولویت داد.
به گزارش خبرگزاری سریع، «رافائل مارشال» یک عضو سابق وزارت خارجه انگلیس رویکرد این وزارت در روند تخلیه شهروندان افغان پس از تصرف این کشور توسط حکومت جدید را «ناکارآمد» و «پر از هرج‌وخرج» توصیف کرد.
مارشال که تا زمان کناره‌گیری از وزارت خارجه انگلیس در ماه سپتامبر از کارمندان ارشد این نهاد بود فاش کرد که در ستاد بحران وزارت خارجه انگلیس تعداد کافی کارمند وجود نداشت و گزینش افغان‌هایی که توسط هواپیماهای انگلیسی از آن کشور خارج شدند «بدون برنامه و ناکافی» بود.
این مقام سابق وزارت خارجه انگلیس در گزارش مکتوب به کمیته روابط خارجی پارلمان این کشور گفت که احتمالاً تا 150 هزار شهروند افغان که به‌دلیل ارتباط با انگلیس در معرض خطر قرار داشتند، درخواست تخلیه از افغانستان را داشتند اما به کمتر از 5 درصد آنها کمک شد.
مارشال با اظهار اینکه «دومینیک راب» وزیر خارجه وقت انگلیس در تصمیم‌گیری «کند عمل کرد»، افزود که ساعت‌ها طول می‌کشید تا راب به ای‌میل‌ها پاسخ دهد و تأکید کرد که وزیر خارجه «به‌طور کامل وضعیت را درک نکرده بود».
در روزهای منتهی به سقوط کابل به‌دست حکومت جدید، راب در تعطیلات خود به‌سر می‌برد و در همان زمان هم احزاب مخالف و برخی رسانه‌ها او را متهم کردند که به‌جای اینکه فوراً به لندن بازگردد و اوضاع را زیر نظر بگیرد، همچنان در مرخصی بود.
مسائل کلیدی که توسط رافائل مارشال، افشاگر وزارت امور خارجه انگلیس مطرح شده است عبارتند از:
- از 150 هزار نفری که درخواست کمک کردند، فقط به 5 درصد کمک شد.
- هیچ‌کس در تیم رسیدگی به درخواست‌ها اطلاعات دقیقی از افغانستان نداشت، یا هرگز در آنجا کار نکرده بود و در این مورد مطالعه نداشت.
- هیچ‌کس به هیچ‌یک از زبان‌های افغانستان صحبت نمی‌کرد و تماس مردمی که درخواست کمک داشتند به‌زبان انگلیسی پاسخ داده می‌شد.
- تصمیم‌گیری در مورد اینکه به چه‌کسی باید کمک شود، خودسرانه بود، و هزاران ای‌میل درخواست کمک حتی خوانده نشد.
- سیستم رایانه ناکارآمد بود، با هشت سرباز برای کمک که یک رایانه داشتند.
- دومینیک راب در تصمیم‌گیری در موارد دشوار کُند بود و وضعیت را کاملاً درک نمی‌کرد.
- حیوانات مؤسسه خیریه «نوزاد» که توسط یکی از تفنگداران دریایی سابق انگلیس اداره می‌شد در خطر نبودند و تخلیه آنها به‌هزینه مستقیم افرادی انجام شد که در معرض خطر قرار داشتند.
