باجور در سیلاب خون؛ چهره دیگری از سیاست دوگانه اسلام‌آباد
در باجور امواج مرگ و خون به پا شده است. صدای انفجارها و تیراندازی‌ها تا آسمان بلند شد، مادران جسدهای پسران خود را در آغوش خاک کردند، و کودکان در میان خاکستر خانه‌های خراب‌شده‌شان ایستاده و صحنه‌های ویرانی زندگی‌شان را می‌دیدند. این درد، این غم و این ظلم برای چند روز در کوچه‌های منطقه بوی مرگ پراکنده کرده بود.
اما ناگهان، در قلب اسلام‌آباد یک مسجد تخریب شد. در تنها چند دقیقه، تمام رسانه‌ها، سیاستمداران و افکار عمومی پاکستان از باجور خونین به سمت آن مسجد تغییر جهت دادند. فریادهای باجور، گریه کودکان و عزاداری مادران در پس‌زمینه رسانه‌ای گم شدند.
آیا تخریب این مسجد تا این حد فوری بود؟ یا هدف آن جلب توجه ملت از تراژدی باجور بود؟ این تاکتیک در پاکستان جدید نیست. بر اساس گزارش‌های جنبش حمایت از پشتون‌ها (PTM) و سایر حرکت‌های مدنی پشتون، هرگاه ظلم دولت و نقض حقوق بشر در مناطق پشتون مورد بحث رسانه‌ای قرار گیرد، سریعاً با یک حادثه نمایشی دیگر توجه مردم منحرف می‌شود.
بیست سال جنگ؛ ارقامی که نمی‌توان پنهان کرد
بر اساس گزارش‌های PTM و کمیسیون مستقل حقوق بشر، تنها بین ۲۰۰۳ تا ۲۰۲۳ حدود ۸۰ هزار غیرنظامی در مناطق قبایلی و خیبر پختونخوا کشته شده‌اند.
برآورد مرکز پایش آوارگان داخلی نشان می‌دهد که در این مدت بیش از ۵ میلیون نفر به دلیل عملیات نظامی بی‌جا شده‌اند.
گزارش‌های عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر نشان می‌دهد که ده‌ها روستا کاملاً ویران شده و هزاران خانه به دلیل توپ‌باران و حملات هوایی تخریب شده‌اند.
منابع دولتی پاکستان آمار کشته‌شدگان نیروهای امنیتی را منتشر می‌کنند، اما اطلاعات مربوط به تلفات غیرنظامیان معمولاً مبهم یا ناقص است.
تاریخچه سیاست دوگانه
دولت مرکزی پاکستان از یک سو تحت عنوان امنیت در مناطق پشتون عملیات نظامی انجام می‌دهد، مردم غیرنظامی را می‌کشد و خانه‌ها را ویران می‌کند؛ اما از سوی دیگر در شهرها خود را محافظ دین و وحدت ملی نشان می‌دهد.
درد پشتون‌ها در رسانه‌ها بسیار کم بازتاب می‌یابد، اما رویدادهای شهری به بحث‌های ملی تبدیل می‌شوند. این سیاست دوگانه است که بیش از ۷۰ سال برای خاموش کردن صدای پشتون‌ها استفاده شده است.
طرح پنهان برای باجور
طرح پنهانی که سال‌ها پیش برای باجور و مناطق اطراف آن طراحی شده بود، اکنون به آسانی اجرا می‌شود. حادثه مسجد حواس مردم را مشغول نگه می‌دارد و عملیات نیروهای امنیتی در باجور تحت نام “مبارزه با تروریسم” ادامه دارد، اما هدف واقعی شکست مقاومت مردمی و سرکوب هویت سیاسی و فرهنگی منطقه است.
باجور فقط یک منطقه نیست؛ این نمادی از قربانیان پشتون، مقاومت آن‌ها و غم صدای آن‌هاست. تا زمانی که ما تماشاگران ساکت باشیم، نمایش سیاست دوگانه اسلام‌آباد ادامه خواهد داشت و هر بار خون پشتون‌ها زیر سایه نمایش دیگری پنهان خواهد شد.
نویسنده: ببرک سائل
