بازار زهرآگین تعصب؛ تجلیل قوم‌گرایی و زبان‌گرایی زیر نام ارزش‌های اسلامی
در سال‌های اخیر، موج خطرناکی از تبلیغات فکری و فرهنگی در کشور ما به‌راه افتاده که بر اساس زبان، قوم، منطقه و سمت، تخم نفرت و دشمنی میان اقوام مختلف افغانستان می‌پاشد. این جریان سمی که در تضاد آشکار با اسلام، وحدت ملی و ارزش‌های انسانی قرار دارد، نه تنها میان مردم شکاف ایجاد می‌کند، بلکه پایه‌های ملت‌سازی سالم را به‌شدت آسیب می‌زند.
در این اواخر، چندین ویدیو در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده که در آن جوانانی از ولایت‌های پشتون‌نشین به پنجشیر سفر کرده‌اند، در کنار مناظر طبیعی، ویدیوهایی حاوی توهین‌های قومی، سخنان نفرت‌انگیز و اهانت‌آمیز ضبط و در پلتفرم‌هایی مانند تیک‌تاک منتشر کرده‌اند. اینگونه اقدامات نه تنها خلاف اصول اخلاقی اسلامی است، بلکه زهر کشنده‌ای برای وحدت ملی، ثبات سیاسی و همبستگی اجتماعی به‌شمار می‌رود.
زیان‌های قوم‌گرایی و زبان‌گرایی:
۱. تفرقه میان ملت: نفرت‌پراکنی بر اساس زبان و قوم، سبب بی‌اعتمادی میان اقوام می‌شود. این پدیده در کشوری مانند افغانستان با تنوع قومی، همچون سرطان کشنده‌ای عمل می‌کند.
۲. تضعیف حیثیت دولت: نظام جمهوری اسلامی که بر بنیاد قرآن، سنت و عدالت شکل گرفته، توسط چنین افکار مسموم و متعصبانه زیر سوال می‌رود.
۳. بدنامی در سطح بین‌الملل: اینگونه ویدیوها که چهره تفرقه و نفرت را میان مردم افغانستان نشان می‌دهند، تصویر ما را در انظار جهانی خدشه‌دار می‌سازد.
۴. آلوده‌سازی ذهن نسل آینده: نسل جوانی که از طریق رسانه‌های اجتماعی تحت تأثیر این تولیدات قرار می‌گیرد، به‌جای یادگیری همزیستی و وحدت، از نفرت و تعصب درس می‌گیرد.
دیدگاه اسلام:
اسلام هرگونه قوم‌گرایی، زبان‌گرایی و سمت‌گرایی را به‌شدت محکوم می‌کند. پیامبر اسلام (ص) می‌فرماید:
“لیس منا من دعا إلى عصبیة، و لیس منا من قاتل علی عصبیة، و لیس منا من مات علی عصبیة.”
(از ما نیست کسی که به تعصب دعوت کند، برای تعصب بجنگد، و بر مبنای تعصب بمیرد.)
اسلام، انسان را بر اساس تقوا، اخلاق و عدالت ارج می‌نهد، نه بر اساس قوم، رنگ، زبان یا قبیله. کسی که دهانش بوی تعصب می‌دهد، در نظام ارزشی اسلام از سگ هم پست‌تر تلقی می‌شود.
مسؤولیت دولت و مقامات:
نظارت و پیگرد قانونی آنانی که تبلیغ نفرت، تبعیض و تعصب می‌کنند.
مجازات قانونی کسانی که به وحدت ملی آسیب می‌رسانند.
ترویج فرهنگ همزیستی، برادری، بردباری و احترام از طریق برنامه‌های آموزشی و فرهنگی.
ما یک ملت هستیم، چه از پنجشیر باشیم، چه از قندهار، چه از هرات یا بدخشان — این سرزمین خانه مشترک همه ماست.
اعضای یک ملت باید به یکدیگر احترام بگذارند، به‌جای نفرت، محبت بپراکنند، و به‌جای تعصب، به عدالت و انسانیت متعهد باشند.
رسانه‌ها، علما، نویسندگان، فعالان مدنی و دولت باید در برابر این افکار زهرآگین، موضعی قاطع و روشن اتخاذ کنند.
