بازی آمریکا در میان خون افغان ها

آمریکا با مردم افغانستان بازی موش و گربه به راه انداخته است، این کشور پس از توافق با طالبان، دولت افغانستان را تنها گذاشت و هر آنچه که به زعم خود شان درست پنداشته می شد بدون محاسبه از پیامدهای خونریزی آن بالای مردم افغانستان تحمیل نمودند، در حالیکه با دولت افغانستان پیمان امنیتی امضا کرده بودند و در این پیمان توافق شده بود که آمریکا هرگونه تهدیدی که از سوی تروریست ها و کشورهای بیرونی متوجه افغانستان گردد در همکاری با دولت افغانستان از آن دفاع نموده و حملات را سرکوب می‌کند؛ اما چنانچه شاهد بودیم، این کشور عملا دولت افغانستان را که هم پیمان اش بودند تنها گذاشت و نماینده صلح آمریکا در روند پروسه صلح، بیشترین توجه اش را به حمایت از طالبان مبذول داشت و این گروه را از انزوای جهانی بیرون کشید و در غیاب دولت افغانستان هر آنچه را که مطابق میل خود شان به طالبان به عنوان امتیاز واگزار نمود. در این حد هم اکتفا نکرد پس از آن هرچه توانست جنگ روانی را برعلیه دولت و مردم افغانستان به راه انداخت تا روحیات عموم را تضعیف نموده و زمینه‌های پیشروی طالبان را بیش از هر وقت دیگر فراهم نمایند.

آمریکا، انگلیس و هم پیمانان اش، همانند اخطاریه صادر کردن، بارها دولت افغانستان را از طریق بستن سفارت و قطع روابط دیپلماتیک به صورت تلویحی تحت فشار قرار دادند، این کشورها هر چند روز یکبار اعلان می کردند که سفارت های شان مسدود شده و پرسنل آن به آمریکا منتقل می گردد، در این میان مترجمان و همکاران افغان خود را هم در لیست انتقال یافته گان قرار داده بودند و روند ثبت آنان را آغاز کرده اند، اینها همه فشارهای روانی است که آمریکا، انگلیس و کشورهای همکار شان جهت تخریش اذهان عامه و تحت فشار قرار دادن مردم افغانستان، در طول این مدت از این حربه ها استفاده نمود و در لابلای آن، زمینه‌های پیشرفت طالبان را تعقیب و پیگیری می نمود. اکنون با این همه دروغ پراکنی هایی که میان مردم شایع کردند، تصمیم گرفته اند که آمریکا هشت هزار سرباز خود را و انگلیس هم ششصد تن سربازان شان را به این آب و خاک برگردانند، هدف از این هم ظاهرا تأمین امنیت سفارت های شان گفته شده است، در حالیکه پیش از این بارها گفته بودند که سفارت شان را مسدود می نمایند.

آمریکا به رغم اینکه بیست سال همکاری مبارزه با تروریزم را با دولت افغانستان انجام داد؛ اما هیچگاه شریک قابل اعتماد برای این کشور نبود، آمریکا آنچنان که در توافقنامه دوحه با طالبان به تفاهم رسیده بود که این گروه را در سهم بیشتر قدرت سهیم می‌سازد در پی عملی کردن و تطبیق آن است. درست زمانی از اعزام هشت هزار نیروی شان به افغانستان خبر دادند که از 34 ولایت افغانستان، دقیقا 17 ولایت آن در تصرف طالبان قرار گرفته است، یعنی دقیقا نصف کرده اند، معلوم نیست که هنوز به پیشروی های طالبان در ولایات باقی مانده اجازه خواهند داد یاخیر؛ اما زمینه ها را به گونه‌ی فراهم می کنند که بر اساس تقسیم قدرت بر مبنای جغرافیا، سهم طالبان را به نمایندگی از مردم پشتون بیشتر سازد این آخرین تصمیم این کشور خواهد بود؛ اما در این بازی کثیف، آنچه که پیامد آن می باشد متضرر شدن مردم افغانستان است، در طول این مدت تصرفات بدون دفاع، مردم بی دفاع افغانستان از خانه و کاشانه شان آواره شدند و چه بسا خسارات جانی و مالی را که متحمل نشدند، خون فرزندان این سرزمین در جبهات جنگ به ناحق ریخته شد و موج وحشت و آوارگی، زندگی روزمره این مردم را به چالش کشانید.

بهتر است که آمریکا همانطور که رفته بود هیچگاه ساز برگشت را نمی نواختند، این کشور در افغانستان هیچ هدف نیک در قبال این مردم و این سرزمین ندارند؛ بلکه جهت پیشبرد پروژه های خود، این مردم را به گروگان گرفته و جنگ قدرت با رقبای سیاسی – اقتصادی شان را از زمین افغانستان دنبال می کنند، اگر آمریکا در این سرزمین بر نگردد تکلیف مردم افغانستان در میان خون و وحشت یکسره خواهد شد، یا جنگ داخلی در میگیرد و نهایتا به یک توافق دست خواهند یافت و یا هر دولتی هم اگر روی کار بیاید حد اقل بدون مداخله آمریکا است و وسعت خونریزی تا این پیمانه نیست، در بودن آمریکا، مردم افغانستان به صورت کورکورانه به قتل میرسند، همه روزه تحت عنوان انفجار و انتحار و جنگ های جبهه‌ی، صدها نفر از این مردم به کام مرگ و معلولیت کشانده می‌شود، آن هم به گونه‌ی که هیچ معلوم نیست عامل آن کیست و از کجا بر آنان تحمیل می گردد. حد اقل اگر جنگ جبهه‌ی هم برای مدتی میان نیروهای متخاصم دوام می یافت، میزان تلفات تا این حد نبود که در بودن آمریکا مردم از آن متضرر می شدند؛ بنا بر این، مردم افغانستان از بودن آمریکا در نبود شان بیشتر راضی اند، بهتر است که این کشور را ترک نمایند و افغان ها را به حال خود واگذارند تا به هرنحو ممکن در مورد سرزمین شان تصمیم بگیرند یا به صلح میرسند و یا هم به گونه‌ی دیگری کشور شان را اداره خواهند کرد.