به رهبران فراری افغانستان

من یکی از هزاران هموطنی هستم، که با معامله ننگین شما و واگذاری حکومت به طالبان همه چیزم را از دست دادم، شغل، و امنیتی که روزیداشتم، بر اثر معامله های ننگین شما نا پدید شد. سه سال از ٱن روز میگذرد، و در این مدت میلیون ها دختر هموطنم  از تحصیلات، کار، استفاده از مکان های عمومی و حتی حق اولیه شان در کشور محروم شدند، من و فامیلم مثل هزاران هموطن از کشور به کشور دیگر اواره شدیم بدون هیچ امیدی به آینده.

هر روز، باری از ناامیدی و بی‌سرنوشتی را به دوش می‌کشم. من فقط یکی از صدها هزار مهاجری هستم که آینده‌ام نابود شد. شما که در گذشته مسئولیت اداره کشور را داشتید، آیا هرگز به فکر مردم عادی که همه چیزشان را از دست داده‌اند، افتاده‌اید؟

انتظار داشتم که به جای ترک کشور، در کنار مردم می‌ماندید و برای بهبود وضعیت تلاش می‌کردید.

اکنون، چیزی جز ناامیدی برای ما باقی نمانده است. ما به آینده نیاز داریم، به شغلی که زندگی ما را تأمین کند، به کشوری که بتوانیم با عزت در آن زندگی کنیم.

آیا برای شما اهمیتی دارد که هزاران سرباز شما به طور پنهانی با شکم گرسنه زندگی میکنند، و صدها سرباز درپیش چشم مادران شان توسط گروه حاکم تیرباران شدن.

نایل ایوبی