تخریب خانه‌ها، نارضایتی مردم و پیامدهای آن

به گزارش خبرگزاری سریع؛ این منبع می‌افزاید تخریب خانه‌ها به صورت اجباری صورت می‌گیرد، در شرایطی که مردم زیر سایه مهاجرت از کمبود خانه و دیگر مشکلات اقتصادی رنج می‌برند، خانه‌های مردم در کابل و ولایات با تهدید به بازداشت اعضای خانواده تخریب می‌شوند.

هرچند در بدل خانه، مبلغ آن از سوی حکومت پرداخت می‌شود، اما این اقدامات سلیقه‌یی باعث ایجاد فاصله میان ملت و حکومت شده است.

به گفته این منبع اکثریت مالکین خانه‌ها به این تخریب‌ها راضی نیستند و با جبر این کار در حال انجام است.
با وجود عدم مشروعیت بین‌المللی حکومت سرپرست، ایجاد فضای صلح و آرامش میان مردم باعث به وجود آمدن مشروعیت داخلی خواهد شد.

از طرف دیگر، تحصیل دختران و زنان به یک بحران جدی داخلی تبدیل شده و نگرانی‌های داخلی و بین‌المللی را نیز در پی داشته است.

جامعه جهانی تاکنون واکنش مؤثری به این بحران نشان نداده است، در حالی که کمک‌های بشردوستانه، عدم اقدام جدی شورای امنیت سازمان‌ملل، کاهش 80 فیصدی بودجه سازمان‌های امدادی در سال ۲۰۲۴ از کم‌کاری های جامعه جهانی برشمرده می‌شود.
این اتفاقات در سال‌های اخیر دست به دست هم داده تا شماری مردم دست به مهاجرت بزنند.

از سویی، بر اساس شواهد میدانی و گزارش‌های نهادهای حقوق بشری، مهاجران افغان در پاکستان و ایران با مشکلات اساسی روبرو اند.
کشورهای همسایه با وجود مشکلاتی که دارند تا حدودی توانستند میزبان موج جدید مهاجرت باشند، اما کماکان این مهاجران با مشکلاتی همچون حق دسترسی به کار قانونی، تحصیل، خدمات درمانی، ثبت تولد نوزادان و دیگر مشکلات مواجه هستند.

پاکستان که زمانی خود را “حامی برادران افغان” می‌خواند، اکنون به یکی از ناامن‌ترین مقاصد برای پناهندگان تبدیل شده است.

این منبع می‌افزاید که تخریب اردوگاه‌ها، تخریب خانه‌های مهاجران در خیبرپختونخوا و بلوچستان، باج‌گیری و شکنجه، از اخاذی پولیس و نیروهای امنیتی از مشکلاتی است که با گزارش های متعدد مستند نزد مهاجران افغان ثبت شده اند.

گفتنی است تنها در سال ۲۰۲۳، بیش از ۵۰۰ هزار افغان به اجبار از پاکستان اخراج شدند.

به گفته این منبع، این بحران نه یک تراژدی محلی، بلکه آزمونی برای ادعاهای حقوق بشری جامعه جهانی است و زمان عمل به آن فرارسیده است.