جهش های مطالبه؛ اولویت تشیع چیست؟
مطالبات جامعه تشیع افعانستان از امارت اسلامی، یکی از داغ‌ترین موضوعات رسانه ای در افعانستان شده است. خواست هایی که با پشتوانه توجیهات شرعی، حقوقی و شهروندی می‌توان حمایت کرد و آن را به گفتمان قابل تأمل مبدل ساخت.
مطالبات شیعیان افعانستان از امارت، به عنوان حق شهروندی قابل درک است.
شیعیان در طول تاریخ افعانستان، حامی حقایق، کرامت انسانی، عدالت اجتماعي و تقسیم عادلانه ی قدرت اجتماعي و سیاسی براي شهروندان بوده اند.
آنچه نمی‌توان از آن چشم پوشی کرد، پیش قدم بودن پیروان مذهب تشیع در صلح طلبی و ختم جنگ است.
تشیع نه به تنها به عنوان یک مذهب، بلکه به عنوان مردمانی دارای خصوصیت های انسان دوستانه و عدالت خواهانه بوده است و تاریخ مبارزات آزادیخواهانه تشیع در افعانستان بر هیچکس پوشیده نیست.
حالا پس از تغییر رژیم شاهد دگرگونی در بخش های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی هستیم.
اما حقیقت اینست که نباید بر واقعیت های اجتماعی چشم ببندیم و آن را به نیروهای فوقانی و خارالقاده واگذار نماییم.
وقت آنست که برای مدیریت بحران، همه اقشار متخصص و کار فهم را زیر چتر وحدت و همدلی برای بقای سرزمین و سرنوشت خود بکار بیندازیم.
قبول کردن کثرت مردمی و طبقه یی در افعانستان و به رسمیت شناختن فرقه های مختلف مذهبی یکی از راه های بدیل برای کاهش شدت بحران است.
امارت اسلامی به عنوان مسوول در قبال سرنوشت مردم، از راه های مسالمت آمیز حکومت داری که در جهان یک عرف است، استفاده کند و برای ساختن یک حکومت قابل قبول و همه پسند به کثرت‌گرایی متوصل شود.
اگرچه حرف هایی در مورد تشکيل حکومت همه شمول از سوی بعضی مسوولان این گروه گفته شده است؛ اما باید یادآور شد که حکومت ها با گفتار نه، بل با روی آوردن به رای و نظر مردم و ساختن جزوه های تقنینی استحکام می‌یابد. پس باید ادعای ساختن حکومت همه شمول، در قانون اساسی و قوانین دیگر متبلور شوند.
مردم از آگاهی شهروندی برخوردارند و با شیوه های گونه‌گون حکومت داری و سیاست های بین المللی آشنا هستند.
قانون اساسی و قوانین دیگر، علمی و عملی نخواهد بود؛ تازمانیکه حقوق مذهبی، شهروندی و مدنی اقلیت های کشور در آن گنجانیده نشود.
باید یادآور شد که قانون اساسی که در آن مذهب جعفری رسمیت نداشته باشد، کاغذ پاره ی بیش نخواهد بود و هیچ کس آن را معیار رفتار اجتماعی و سیاسی نخواهد دانست.
حقیقت اینست که نادیده گرفتن قسمتی از جامعه که دارای نیروهای اجتماعی، سیاسی و فکری فعال، کارا و متخصص هستند، خیلی خردمندانه نیست و پیامدهای ناگواری را به همراه خواهد داشت.
