داعش، ابزار پاکستان برای امتیازگیری از امریکا
اخیرا دستگیری محمد شریف الله (معروف به جعفر) طراح مشکوک حمله به میدان هوایی کابل از جدیدترین سناریوهای پاکستان_امریکا در حوزه آسیای میانه می‌باشد. پس از این اتفاق بحث‌ها درباره نقش پاکستان در سطح جهانی در شبکه‌های اجتماعی و محافل مختلف دوباره داغ شد اما سئوال اساسی این‌ست که آیا این دستگیری واقعاً یک پیروزی بزرگ ضد تروریستی است یا فقط یک بازی سیاسی و فریب است که پاکستان می‌خواهد از آن برای کسب امتیازات دیپلوماتیک استفاده کند؟
چنانچه در حال حاضر عموم استخبارات جهان به شمول امریکا اطلاع دارند که پدیده‌ی داعش در بلوچستان پاکستان حضور دارند و تحت نظارت «آی‌اس‌آی» آموزش داده می‌شوند و از اطاق فرمان بلوچستان به کشورهای افغانستان، ایران و آسیای میانه سوق و هدایت داده می‌شوند؛ چنانچه افراد داعش نیز که در شبکه‌های اجتماعی فعالیت دارند بارها از حضور شان در بلوچستان یاد آوری کرده اند.
این اولین بار نیست که پاکستان رهبری امریکا را فریب می‌دهد، بلکه در گذشته نیز چندین بار مقامات امریکایی را گمراه کرده و عملکرد و فعالیت‌های خود را به شکلی اغراق‌آمیز و بیش از حد واقعی نشان داده است. پس از حادثه ۱۱ سپتامبر، پاکستان تعداد زیادی از سران طالبان را به امریکا تحویل داد و به ازای آن میلیاردها دالر کمک نقدی دریافت کرد که به نوعی تجارت پر مایه برای این کشور محسوب می‌گردد؛ اما از سوی دیگر، ده‌ها نفر را نیز به نام طالب به امریکا فروخت که هیچ ارتباطی با طالبان نداشتند.
اکنون بار دیگر پاکستان یک “تروریست داعشی” را به امریکا تحویل داده است که به اقرار خود این شخص او جایگاه و مقامی در بدنه داعش ندارد؛ بلکه یک فرد عادی است که به دستور قوماندان‌های داعش، حملاتی را طراحی و اجرا می‌کرد در واقع اینگونه می‌توان گفت که در پازل داعش این شخص نقشی برای تکمیل این گروه تروریستی ندارد.
چنانچه فوقا اشاره گردید که پاکستان از شاخه خراسان داعش به عنوان یک حربه فشار در افغانستان استفاده می‌کند و شواهد زیادی در این مورد وجود دارد.
طی سه سال حاکمیت طالبان در افغانستان عملیات‌های سختی علیه داعش انجام شد، که باعث متواری شدن بقایای داعش از افغانستان گردید، از آنجایی که هر فعالیت تروریستی نیازمند جغرافیا است، داعش خراسان ناگذیر بلوچستان پاکستان را به عنوان محیط امن و تحت نظارت «آی‌اس‌آی» برگزید و از آنجا هرازگاهی عملیات‌هایی را در کشورهای مقصد انجام می‌دهند؛ هرچند که اخیرا نقش تخریبی داعش در افغانستان فعال‌تر شده است؛ اما با اتحاد و همدلی ملت و حکومت افغانستان این نقش مجددا کمرنگ و خنثی خواهد گردید.
در ماه‌های اخیر، حملات جمع‌آوری‌شده در افغانستان و منطقه (حمله به بانک در قندهار، حمله به مسجد در بغلان، حمله به بانک در کندوز، حمله به خلیل الرحمن حقانی، حمله به کرمان ایران و…) عموما از بلوچستان هدایت شده‌اند و این گروه در افغانستان جغرافیای قابل توجه ندارند.
سازمان‌های استخباراتی پاکستان که از قبل تجربه گسترده، کار با گروه‌های نیابتی در کشمیر، افغانستان و دیگر کشورهای منطقه دارند، اکنون از داعش در این راستا بهره می‌برند و عمق استراتژیک اش را توسط این گروه زخمی پیگیری می‌کند.
فعالیت‌های داعش نه تنها بی‌ثباتی در افغانستان ایجاد می‌کند، بلکه در صدد است تا اکنون و در دراز مدت توسط این گروه حکومت‌هایی را در افغانستان ساقط کنند که به سمت ثبات و توسعه در حرکت است.
اگر امریکا می‌خواهد که داعش را نابود کند باید علیه پایگاههای این گروه در خاک پاکستان عملیات منظم و هدفمند راه اندازی کنند، نه اینکه با دستگیری چند فرد که کمترین تاثیر را در این شبکه دارند انگ مبارزه با تروریزم را یدک بکشد؛ زیرا تا زمانیکه ریشه‌ها مستحکم و پا برجاست بریدن شاخه‌ها نمی‌تواند این شجره خبیثه را بخشکاند.
پاکستان کشوری است که همواره بدهکار بانک جهانی است و به این دلیل تلاش می‌کند تا برای ترمیم اقتصاد ورشکسته اش، به نوعی اعتبار خود را نزد امریکا پخته کند و در این راستا هرازگاهی افرادی را دستگیر و تحویل امریکا می‌دهد، این داد و ستد مضحکانه هیچ مشکلی را نمی‌تواند حل کند؛ زیرا امریکا بجای تمرکز بر ساختارهای اساسی تروریزم فقط به دستگیری افراد دل خوش می‌کند که بجای فرد دستگیر شده افراد دیگری سر بلند می‌کنند.
پاکستان اکنون نیز به بازی‌های قدیمی خود ادامه می‌دهد. دستگیری محمد شریف الله ادامه همان سیاست است، به این صورت که پاکستان ابتدا به چنین افرادی پناهگاه می‌دهد و وقتی به منافع دیپلوماتیک نیاز پیدا می‌کند، آن‌ها را به امریکا تحویل می‌دهد و به عنوان یک پیروزی بزرگ معرفی می‌کند.
جنگ واقعی علیه گروه‌هایی مانند داعش تنها زمانی ممکن است که حامیان اصلی، تأمین‌کنندگان مالی و پناهگاه‌های امن این گروه‌ها هدف قرار گیرند. اگر امریکا بار دیگر به حقایق میدانی توجه نکند، این جنگ هرگز به پایان نخواهد رسید و پاکستان با استفاده از استراتژی سنتی خود این بازی را بیشتر ادامه خواهد داد.
