دستاوردهای سید حسن نصرالله از دوران زعامت تا شهادت

سید حسن نصرالله از چهره‌های شاخص و مجاهد خستگی ناپذیر در دنیای اسلام محسوب می‌گردد که از آوان جوانی به مبارزات حق خواهانه آغاز و تا زمان شهادت از هیچ کوشش و تلاش دریغ نورزید.

وی از سال (1354 تا 1361) عضو جنبش اَمَل، از تشکل‌های سیاسی شیعی در لبنان بود؛ اما در سال (1361) با گروهی از روحانیان مبارز، از آن جنبش جدا شد و با کمک هم جنبش حزب‌الله لبنان را تأسیس کردند. او پس از شهادت سید عباس موسوی در  (27 دلو 1370) به‌عنوان دبیرکل این جنبش انتخاب شد و تا زمان شهادتش در ۱۴۰۳ش در این سِمَت بود.

سید حسن نصرالله مبارزات اش را فی سبیل الله آغاز کرد و در راه سرکوبی طاغوت از هیچ مبارزه و تلاش دریغ نورزید. او دارای چهار پسر و یک دختر بود. اولین فرزند سیدحسن به نام محمد‌هادی در سال (1358) به دنیا آمد. محمد‌هادی در سال (1373) به جمع رزمندگان حزب الله در جبهه‌های جنوب که با رژیم اسرائیل درگیری داشتند، پیوست. در سال (1376) دو تن از رزمندگان حزب‌الله در حمله به یکی از مواضع اردوی رژیم اسرائیل در منطقه جبل‌الرفیع در جنوب لبنان به شهادت رسیدند و پیکر آنان به‌دست نیرو‌های رژیم افتاد. تلویزیون رژیم بدون اطلاع از هویت این دو نفر، تصویر خون‌آلود آنان را به نمایش گذاشت، به‌سرعت مشخص شد که یکی از این دو شهید، سید‌هادی نصرالله است. در تاریخ لبنان، چه در زمان جنگ داخلی و چه در مقابله با تجاوز نظامی رژیم اسرائیل، هیچ‌گاه دیده نشد که فرزند یکی از رهبران ارشد گرو‌های سیاسی و یا شبه‌نظامیان در میادین جنگ به شهادت رسیده باشند.

رژیم اسرائیل برای تضعیف حزب الله اقدامات مختلف انجام داده و با هرگونه ترور و کشتار، نتوانسته است انگیزه حزب الله را در مبارزات تضعیف کند. رژیم اسرائیل که فکر می‌کرد با ترور شهید سید عباس موسوی در سال (1371) شیرازه حزب‌الله از هم می‌پاشد، با آغاز رهبری، سیدحسن روزهای بسیار سختی را تجربه کرد. حزب‌الله با رهبری سید در سه دهه اخیر و به ویژه در جنگ (15 اسد 1402) اقدامات و حملات بی‌نظیری علیه اسرائیل انجام داد که تأثیرات قابل‌توجهی بر وضعیت امنیتی و سیاسی رژیم اسرائیل داشته است.

پیش از این و در سال دوهزار نیز حزب الله ضربه‌ی کاری و سنگینی بر روحیه رژیم اسرائیل وارد کرد، خروج رژیم اسرائیل از لبنان در سال ۲۰۰۰ نشان‌دهنده موفقیت حزب‌الله در مقاومت در برابر نیروهای رژیم بود و تأثیر عمیقی بر روحیه حزب الله و جامعه لبنانی گذاشت. در واقع خروج اسرائیل از لبنان به تدریج و در طی چند ماه صورت گرفت، اما تحولات و درگیری‌های کلیدی که منجر به این خروج شدند، به‌ویژه از سال ۱۹۹۶ (1374) و پس از عملیات رودخانه‌های کثیف- یک حمله گسترده نظامی رژیم اسرائیل در سال ۱۹۹۶ بود که هدفش تضعیف حزب‌الله و آسیب به زیرساخت‌های لبنان بود، اما در نهایت به تشدید تنش‌ها و افزایش حمایت از حزب‌الله انجامید- تا سال ۲۰۰۰ ادامه داشت. باید خاطرنشان کرد که حزب‌الله به طور مداوم به نیروهای اسرائیل حمله می‌کرد تا جایی که این فشارها باعث تضعیف اراده سیاسی و نظامی رژیم شد. در همین راستا بود وقتی داخل سرزمین‌های اشغالی، تغییرات سیاسی و فشارهای اجتماعی برای خروج از لبنان به دلیل تلفات بالا و احساس ناکامی در جنگ، افزایش یافت؛ جامعه بین‌المللی، پس از ناامیدی اسرائیل از دستیابی به اهدافش در لبنان، فشارهایی به منظور کاهش تنش‌ها و پایان درگیری‌ها بر این رژیم وارد کرد. این عوامل به هم پیوستند و نهایتاً به تصمیم رژیم برای خروج از لبنان در ۲۵ مه ۲۰۰۰ منجر شد، بدون اینکه به اهداف استراتژیک خود در این کشور دست یابد. این خروج به عنوان یک پیروزی تاریخی برای حزب‌الله و نشانه‌ای از موفقیت مقاومت تلقی می‌شود.

جنگ ۳۳روزه (۲۰۰۶): پس از خروج رژیم از لبنان حزب‌الله به طور مداوم به حملات موشکی و کمین به سمت نیروهای اسرائیل در مرز لبنان و مناطق شمالی اراضی اشغالی ادامه داد و توانست توان نظامی خود را تقویت و از تسلیحات و تجهیزات جدیدی بهره‌برداری کند. همچنین حزب‌الله و دیگر گروه‌های سیاسی لبنان برای به رسمیت شناخته‌شدن حقوق لبنان و پایان اشغالگری‌های اسرائیل، در مذاکرات و مجامع بین‌المللی فعال بودند تا اینکه جنگ ۳۳روزه از (21 سرطان 1385 تا 23 اسد) اتفاق افتاد. در این نبرد حزب‌الله هزاران موشک به سمت اسرائیل شلیک کرد که مناطق وسیعی از شمال تا مرکز اسرائیل را تحت پوشش قرار داد. همچنین حزب‌الله از روش‌های جنگ نامنظم و کمین برای حمله به نیروهای صهیونیست در مرز و همچنین در داخل لبنان استفاده کرد. ایجاد استحکامات و استفاده از زمین‌های ناهموار به نفع خود در مقابل حملات هوائی و زمینی رژیم، از دیگر اقداماتی بود که موجب موفقیت لبنان در این جنگ شد. شلیک موشک‌های متعدد به اسرائیل به ایجاد تلفات و خسارات مالی قابل‌توجهی منجر شد و در نهایت، این جنگ پس از ۳۳روز پایان یافت و حزب‌الله به عنوان یک بازیگر کلیدی در معادلات منطقه‌ای خود را به دنیا اثبات کرد.

با آغاز حمله رژیم اسرائیل به فلسطین سیدحسن نصرالله از(16 میزان 1402) دستور حمایت همه‌جانبه از فلسطین را صادر کرد. سید محبوب مقاومت در توصیف عملیات 7 اکتبر می‌گوید «این عملیات حق کامل مقاومت بود… ما حامی همه مردم منطقه هستیم که هدف اشغال، قتل‌عام، تجاوز و تهدید رژیم صهیونیستی قرار گرفتند…. ما جبهه حمایت از لبنان را در نبرد فلسطینیان در طوفان‌الاقصی باز کردیم که نبرد همه ملت در حمایت از مردم فلسطین است.

مرکز تحقیقاتی «آلما» در اسرائیل و چند کارشناس مطرح دیگر در گزارشی بیان کرد که از زمان آغاز حملات در 7 اکتبر ۲۰۲۳ تا ابتدای اکتبر ۲۰۲۴، در مجموع ۳۲۳۵ حمله توسط حزب‌الله ثبت شده بود که به معنای ۲۷۰ حمله در هر ماه است. اما طی یک ماه گذشته در نبود سیدحسن نصرالله، حملات حزب‌الله چهار برابر افزایش یافت! در ماه اکتبر حدود ۵۴ اسرائیلی در حملات حزب‌الله کشته شدند که ۴۰ نفر از آنها نظامی بودند.

«جیمز‌ای دورسی» استاد دانشگاه سنگاپور و کارشناس حوزه غرب آسیا نیز در رابطه با سید حسن نصرالله و حزب‌الله می‌گوید «بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل احتمالاً متوجه می‌شود که قتل رهبر حزب‌الله حسن نصرالله، پارادایم سیاست خاورمیانه را تغییر نخواهد داد. این درسی است که نتانیاهو باید از چندین دهه ترورهای هدفمند اسرائیل می‌گرفت.»