دیدار آیاسآی با رهبران مخالف طالبان؛ تکرار تراژدی دهه هفتاد
چند روز پیش رسانه المرصاد وابسته به سازمان استخبارات حکومت سرپرست افغانستان مقالهی را منتشر کرد که در آن از دیدار قریب الوقوع سازمان اطلاعاتی پاکستان، «آیاسآی» با سیاسیون دوره جمهوریت در ترکیه خبر داده بود حدود دو روز از نشر آن خبر سپری شد که به روز شنبه ۱۳ دلو رسانهها با نشر گزارشی از برگزاری جلسه میان مقامات سازمان اطلاعاتی پاکستان «آیاسآی» با رهبران جهادی افغانستان همچون استاد سیاف، صلاح الدین ربانی، عبدالرشید دوستم، محمد محقق و محمد کریم خلیلی خبر داد.
هرچند به قول منابع، هدف از این دید و بازدید افزایش تعاملات پاکستان با جهادیهای قبلی افغانستان؛ سپس مبارزه مشترک سیاسیون افغان و اردوی پاکستان با تحریک طالبان پاکستان عنوان شده است و به نقل از منابع قرار است دفاتر سیاسی این چهرهها در پاکستان بازگشایی و برای آغاز فعالیتهای یادشده دست به کار شوند. اما المرصاد گفته است که پاکستان با حمایت از این سیاسیون در صدد راه اندازی جنگ داخلی در افغانستان است.
به هر صورت مسئله تحریک طالبان پاکستان به یک معضل برای حاکمیت ملی افغانستان تبدیل شده است؛ به همین دلیل پاکستان چندین بار خاک افغانستان را آماج حملات قرار داد، مرزها و شهرهای مرزی را نا امن ساخت و چندین کشته و زخمی از مردم بیگناه افغانستان تبعات اش بود؛ اکنون که پاکستان خطر «تیتیپی» را جدی تر از گذشته تصور میکند، در صدد حمایت از مخالفین حکومت سرپرست بر آمده و به تبع آن عمق استراتژیک اش را که ویرانی افغانستان میباشد تعقیب خواهند کرد.
در دهه نود نیز مسئله القاعده و رهبر اش بن لادن برای افغانستان به جنجال بزرگ تبدیل و باعث گردید که به مدت بیست سال افغانستان تحت اشغال امریکا و غرب قرار گیرد، در آن زمان امریکا چندین بار اخطار داد که بن لادن را به ما تحویل دهید؛ ولی طالبان در یک قمار عاشقانه ریسک از دست دادن قدرت را با ارزش بن لادن یکسان پنداشته و تن به درخواست امریکا نداد، نتیجه چنان شد که به مدت بیست سال از قدرت کنار زده شدند و جنگ و خونریزی فجیعی در این سرزمین به راه افتاد که هنوز افغانها تاوان آنرا میپردازند.
در آن زمان به دلیل سیاستهای تندروانه و انحصارگرایانه طالبان، بسیاری از کشورهای همسایه و منطقه با آنان تعامل نداشتند، نارضایتیهای داخلی در اوج بود و مردم افغانستان برای رهایی از ظلم و جور طالبان دهه نود لحظه شماری میکردند؛ تا اینکه امریکا به افغانستان حملهور شد و با وجودی که تجاوز یک کشور خارجی بر وطن بسا سنگین و طاقت فرسا است؛ اما بسیاری از مردم افغانستان برای رهایی از ظلم طالبان از این حمله استقبال کردند.
در حال حاضر حکومت سرپرست افغانستان باید برای برطرف ساختن زمینههای تهاجمات خارجی و جلوگیری از وقوع جنگ داخلی، سیاستهای واقعگرایانه و صادقانه را با ملت افغانستان و کشورهای همسایه اتخاذ کنند، تعطیلی مکتبها، انحصار قدرت، انحصار اقتصاد و سیاست و برچیدن نخبگان و جامعه مدنی تکصدایی و استبداد را در کشور حاکم ساخته و زمینهساز فاصله هرچه بیشتر ملت از حکومت خواهد شد که برایند آن به هر شکلی تکرار وقایع گذشته را در پی خواهد داشت.
در زمینه مبارزه با تروریزم و گروههای افراطی نیز حکومت سرپرست با همسایگان شفاف عمل نکرده است تقریبا عموم کشورهای همسایه از وجود گروههای تندرو در افغانستان شاکی اند؛ بنا بر این بر میتابد که مسئولین با شفافیت تام و بصورت میدانی، همسایهها و منطقه را به گونهی مستند از نبود گروههای تروریستی اطمینان بدهند در غیر آن صرفا با شعارهای میانتهی نمیتوان قناعت همسایگان را از پاکسازی این گروهها به دست آورد.
علاوه بر آن، حکومت سرپرست اگر واقعا میخواهد که سیاسیون قبلی به دام سو استفادههای «آیاسآی» گرفتار نگردند کوتاه بیایند و با تشکیل حکومت مشارکتی، سیاست اشتباه تکمحوری را کنار گذاشته و از این طریق هرگونه توطئه پاکستان و خارجیها را علیه افغانستان خنثی سازند، در غیر آن طبیعی است که مخالفین دست و پاچه زده و برای بازگشت به وطن و زندگی شان از هرنوع حمایت خارجی استقبال خواهند کرد؛ اما برای نیکنامی تاریخی هم که شده حکومت سرپرست باید از انحصار قدرت دست بکشند در غیر آن افغانستان مجددا دچار نا امنی و ویرانی خواهد شد.
یکی از کشورهایی که خواهان ثبات و توسعه افغانستان نمیباشد کشور ترکیه است، اردوغان با راه اندازی بازی دوگانه و منافقانه تلاش دارد تا اهداف امریکا و غرب را در افغانستان بر آورده سازد؛ زمینهسازی ترکیه برای دید و بازدید مقامات حکومت پیشین با «آیاسآی» توسط این کشور صورت گرفته است؛ بنا بر این باید حکومت سرپرست با دیپلماسی فعال و هدفمندانه وارد چانه زنی و دیپلماسی با این کشور گردد که چرا از مخالفین حکومت سرپرست حمایت و میخواهد که افغانستان یکبار دیگر به کام جنگهای داخلی کشانده شود.
لینک کوتاه