ذاکری: افغانستان میتواند به پل ژیوکونومیک منطقه بدل شود
رئیس دوم سیاسی وزارت امور خارجه از سخنان وزیر امور خارجهٔ ایران در زمینه استفاده از فرصتها و ظرفیتهای اتصال و همکاری منطقهای استقبال کرده و گفته است که با عبور از رویکردهای صرفاً امنیتمحور، افغانستان میتواند با تکیه بر موقعیت ژیوکونومیک و سیاست خارجی اقتصادمحور، به پل مؤثر میان آسیای مرکزی، غرب و جنوب آسیا مبدل شود.
به گزارش خبرگزاری سریع؛ ذاکر جلالی، رئیس دوم سیاسی وزارت امور خارجهٔ افغانستان، در صفحهٔ رسمی خود در شبکه اجتماعی ایکس در استقبال از سخنان وزیر امور خارجهٔ ایران در زمینه استفاده از فرصتها و ظرفیتهای اتصال و همکاری منطقهای نگاشته است که عبور از رویکردهای صرفاً امنیتمحور و توجه به نقش سازندهٔ افغانستان در اتصال، همکاری و همگرایی منطقهای، نکتهای مهم و قابل توجه است.
او با اشاره به وضعیت پیش از سال ۲۰۲۱ گفته است افغانستان در آن دوره، به دلیل حضور نظامی دهها کشور خارجی و مداخلات بازیگران مختلف، نه تنها برای مردم این کشور، بلکه برای کل منطقه به یک معضل جدی و نگرانکنندهٔ امنیتی تبدیل شده بود.
به گفتهٔ جلالی، افغانستان امروز دیگر موضوعی برای مدیریت بحران تلقی نمیشود؛ بلکه با در نظر داشتن موقعیت ژیوکونومیک، نیت نیک و سیاست خارجی اقتصادمحور حکومت کنونی، میتواند به پل ارتباطی مؤثر میان آسیای مرکزی، غرب و جنوب آسیا مبدل گردد.
او افزوده است که در چارچوب چنین رویکردی، کشورهای منطقه خواهند توانست از ظرفیتهای ترانزیتی، تجاری و اتصالدهندهٔ افغانستان به گونهای مؤثر بهرهبرداری کنند؛ امری که در نهایت منافع مشترک را تأمین و همگرایی منطقهای را تقویت خواهد کرد.
رئیس دوم سیاسی وزارت امور خارجه همچنین تأکید کرده است که استفاده از این فرصتها و ظرفیتها، همانگونه که در سخنان وزیر امور خارجهٔ ایران مورد اشاره قرار گرفت، شایستهٔ قدردانی است.
به گفتهٔ او، طی چهار سال گذشته گامهای عملی و ملموسی در حوزههای ترانزیت، اتصال منطقهای، تسهیل تجارت و گسترش همکاریهای اقتصادی میان افغانستان و کشورهای منطقه برداشته شده است؛ اقدامی که نشان میدهد رویکرد تعاملمحور و نگاه آیندهنگر میتواند به ثبات، رفاه و تأمین منافع مشترک منطقهای بینجامد.
جلالی در پایان خاطرنشان کرده است که تعامل با افغانستان باید بر اساس فرصتها، واقعیتهای میدانی و ظرفیتهای موجود شکل گیرد؛ چرا که افغانستان و منطقه از ظرفیتهای بالفعل و بالقوهٔ گستردهای برخوردارند که بهرهگیری درست از آنها میتواند یک وضعیت برد–برد پایدار برای همه طرفها ایجاد کند.
