روز جهانی دانشجو؛ بی‌سرنوشتی دختران افغان
از روز جهانی دانشجو در افغانستان در حالی تجلیل می‌شود که به مدت سه سال است مکتب‌ها و دانشگاه‌های دخترانه در حالت تعلیق به سر می‌برد.
پس از تغییر نظام سیاسی در کشور دروازه های مکتب‌ها به روی دختران بسته شد، حکومت سرپرست دلیل تعلیق دانشگاه و مکتب‌ها را فراهم کردن زمینه‌ی آموزش در چوکات شریعت اسلامی عنوان کرده است.
اما دانش‌آموزان و دانشجویان افغان از بی سرنوشتی آینده شان نگران و ناامید اند.
سنبل کوهستانی که پیش از این دانشجوی رشته حقوق در یکی از دانشگاه‌ها در کابل بوده می‌گوید: “در حال حاضر ۱۷ نوامبر هیچ معنی برای دختران افغان ندارد و دلیلی برای جشن گرفتن آن وجود ندارد.”
خانم احمدی می گوید دختران مانند پسران حق آموزش و حق کار دارند تا در ترقی و توسعه‌ای کشور سهیم باشند.
وی افزود، برای این که بتوانیم کشور را ترقی دهیم باید هر دو قشر (زن و مرد) کار کنیم تا زمینه‌های رشد و تعالی فرهنگی در کشور هموار گردد.
سوسن نایبی، یکی دیگر از دانشجویانی که پیش از این در یکی از آموزشگاه‌های شهر کابل تحصیل کرده بود می‌گوید؛” در شرایطی که فقط پسران درس میخوانند و برای دختران زمینه‌ی آموزش فراهم نیست، تجلیل از روز دانشجو معنی و ارزشی ندارد.” وی می‌گوید این روز وقتی ارزش و معنی پیدا می کند که دختران هم مانند پسران بتوانند ادامه تحصیل دهند.
مریم کمالی که با آرزوهای بلند از مکتب رفتن باز مانده، آینده را تاریک و روحیه دختران را ضعيف تر از هر سال دیگر عنوان کرده می گوید.
“من صنف هشتم بودم که دیگه به درس هایم رسیده‌گی کرده نتوانستم، اگر دروزاه های مکتب‌ها باز می‌بود امسال صنف یازده می بودم و با ادامه درس هایم می‌توانستم بهترین آینده را بسازم؛ اما حالا از نظر روحی-روانی تضعیف شده و باورم نمیشود که نمی‌توانم به مکتب برم، آینده را تاریک احساس می‌کنم و فعلا هم در یک تاریکی مطلق قرار دارم که بیرون شدن از آن خیلی سخت است.”
مقدس، یکی دیگر از دانش‌آموزان است که تا صنف هشتم در مکتب بوده می‌گوید” اگر مکتب ها باز می‌بود امسال صنف ۱۱ بودم، در شرایط کنونی نگران آینده خود هستم می‌خواهم دروازه‌های مکتب‌ها باز شود تا دوباره بتوانم درس بخوانم.”
خجسته کوهستانی یکی دیگر از دانش آموزانی است که تا صنف دوازدهم درس خوانده است وی می‌گوید اگر دروزاه های مکتب‌ها باز می‌بود” امسال آماده‌گی کانکور می خواندم و برای امتحان آماده میشدم اما همه‌ی آرزوهایم مثل بقیه دختر ها فقط آرزو باقی ماند.”
ذکریا بارکزی استاد دانشگاه؛ فلسفه‌ی ۱۷ نوامبر را گرامی‌داشت و قدردانی از دنبال کنندگان علم در تمام عرصه‌های آموزشی عنوان کرده می گوید.
“روز دانشجو در جوامع مختلف معانی گوناگون دارد؛ اما در شرایط کنونی به دلیل بسته بودن دروزاه‌های دانشگاه‌ها، آموزشگاه‌ها و مکتب‌ها از اهمیت چندان برخوردار نیست.”
وی خاطر نشان کرد که هر جامعه برای تداوم برنامه‌های‌طویل‌المدت نیاز به نیروی متخصص دارد که این نیرو را می‌توان پس از پرورش در مکتب‌ها و دانشگاه‌ها آماده خدمت کرده و اهداف سیاسی و اجتماعی توسعه محور یک جامعه را با آنان به اجرا گذاشت.
مسئله‌ی باز شدن دروزاه‌های محیط‌های تعلیمی به روی دختران با آن که واکنش های جهانی را در پی داشت؛ اما هنوز هم روشن نیست که چه زمانی دختران می توانند به آموزش برگردند.
در حال حاضر ۱.۴میلیون دختر از آموزش محروم اند، این در حالی است که اداره آموزشی علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) خاطر نشان کرد که اگر ممنوعیت تحصیلی تا ۲۰۳۰ از بین نرود بیش از ۴میلیون دختر از نعمت تعلیم و تربیه محروم می‌گردند.
