سازمان ملل: عودت کنندگان به افغانستان با مشکلات شدید مواجه‌اند

بازگشت بیش از یک میلیون مهاجر از ایران و پاکستان، آنها را با چالش‌های فراوانی از جمله فقدان سرپناه و امکانات اولیه برای شروع دوباره زندگی مواجه کرده و سازمان ملل بارها هشدار داده است که کمک‌های فعلی برای رفع این مشکلات ناکافی است.

22 دقیقه پیش

زمان مطالعه یک دقیقه

TORKHAM - NOVEMBER 10: Women and children, with a bag of food aid distributed by Taliban, sit in a truck in which 55 people arrived with their belongings from Pakistan, in a Taliban-run humanitarian camp set up near the Torkham border crossing in Eastern Afghanistan, for returnees who have been deported or coerced into leaving Pakistan, on November 10, 2023. Out of 1.4 millions Afghans living illegally in Pakistan, 250,000 people have so far returned as part of Islamabad's massive deportation and repatriation campaignan effort that has led the Taliban, supported by the UN and NGOs, to start managing a major humanitarian crisis, with camps, food distributions, bus services and more. (Photo by Elise Blanchard for The Washington Post via Getty Images)

به گزارش خبرگزاری سریع؛ بر اساس گزارش برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد (UN-Habitat)، بیش از یک میلیون نفر از مهاجرینی که از ایران و پاکستان بازگشته‌اند، با چالش‌های جدی برای آغاز دوباره زندگی‌شان روبرو هستند.

این نهاد بین‌المللی دیروز سه‌شنبه 24 جون ۲۰۲۵، در صفحه رسمی خود در شبکه اجتماعی ایکس اعلام کرد که بیشتر این بازگشت‌کنندگان با حداقل امکانات به کشور بازگشته‌اند و در شرایط نامناسبی قرار دارند.

دفتر برنامه اسکان بشر در افغانستان با اشاره به حمایت‌های محدود خود از بازگشت‌کنندگان، تاکید کرده است که این کمک‌ها پاسخگوی نیازهای گسترده آنان نیست.

گزارش‌های این نهاد بین‌المللی حاکی از آن است که اکثر بازگشت‌کنندگان فاقد سرپناه بوده و آینده نامعلومی پیش‌رو دارند.

بازگشت گسترده مهاجران افغان از کشورهای همسایه، در شرایطی صورت می‌گیرد که زیرساخت‌های داخلی افغانستان به دلیل بحران‌های سیاسی و اقتصادی توان پاسخگویی به نیازهای اساسی بازگشت‌کنندگان را ندارند.

فقدان سرپناه و امکانات اولیه، علاوه بر تأثیرات مستقیم انسانی، می‌تواند زمینه‌ساز افزایش آسیب‌پذیری اجتماعی و ناامنی‌های بیشتر در مناطق بازگشت باشد. بنابراین، تقویت حمایت‌های بین‌المللی و همکاری‌های منطقه‌ای برای مدیریت این بحران ضروری به نظر می‌رسد.