سازمان ملل: نظام بانکی افغانستان در آستانه فروپاشی است
سازمان ملل در گزارشی سه صفحهای هشدار داد نظام مالی افغانستان تا فروپاشی فقط چند ماه فاصله دارد و تبعات اجتماعی این رویداد بسیار گسترده خواهد بود.
به گزارش خبرگزاری سریع به نقل از رویترز، سازمان ملل متحد امروز دوشنبه به طور جدی و فوری هشدار داد چنانچه برای سرپا نگه داشتن بانکهای افغانستان اقدامی صورت نگیرد؛ با توجه به ناتوانی مردم از بازپرداخت وامها، کاهش سپرده گذاری و همچنین کندی چرخش نقدینگی، نظام مالی این کشور بیش از چند ماه تا فروپاشی فاصله نخواهد داشت.
برنامه توسعه سازمان ملل در گزارشی سه صفحهای با تمرکز بر نظام مالی و بانکی افغانستان، افزود: هزینه اقتصادی و نتایج منفی اجتماعی حاصل از این فروپاشی، بسیار عظیم خواهد بود.
از نیمه ماه اگوست که دولت جدید بر افغانستان مسلط شده است؛ حمایتهای مالی خارجی از این کشور عملاً متوقف شد حال آنکه امریکا هم ۱۰ میلیارد دلار از داراییهای افغانستان را مسدود کرده است.
برنامه توسعه سازمان ملل هشدار داد که در راستای بهبود توان تولید محدود افغانستان، باید به سرعت راهی برای حل مشکل بانکی این کشور پیدا کرد.
با این حال، سازمان ملل گفت که باید اطمینان حاصل کنیم که با حمایت از بخش بانکی افغانستان، از طا-لبان حمایت نکردهایم.
پیشتر نیز ضمیر کابلوف نماینده ویژه روسیه هشدار داده بود چنانچه امریکا داراییهای افغانستان را آزاد نکند؛ شاهد تداوم کاهش ارزش پول ملی این کشور (افغانی) خواهیم بود.
وی افزود: همکاران امریکایی باید هر طور شده این مشکل را رفع کنند؛ من منطق پشت این اقدام (مسدود کردن داراییهای افغانستان) را به طور کامل درک نمیکنم. پولی که در گردش نباشد؛ ارزش خود را از دست میدهد.
در همین حال، فقر و بیکاری با شروع فصل سرما رو به گسترش است. نهادهای بینالمللی هشدار میدهند که بحران انسانی در افغانستان منجر به بدترین فاجعه بشری خواهد شد.
پیشتر امیرخان متقی سرپرست وزارت خارجه در نامهای به اعضای کنگره امریکا، مصادره ثروت و پول افغانستان را دور از منطق خوانده و گفته بود: مسدود کردن پولهای افغانستان نه مشکل را حل میکند و نه خواست مردم امریکا است.
در مقابل، «توماس وست» نماینده جدید امریکا در امور افغانستان مدعی شد: مقامات واشنگتن برای سالها به طالبان تاکید کردند که اگر آنها به جای حل و فصل و مذاکره با دیگر افغانها، به دنبال تصرف نظامی باشند، کمکهای حیاتی ارائه شده توسط جامعه بینالمللی، در اقتصادی که به شدت وابسته به کمکها، از جمله خدمات اساسی است؛ متوقف میشود و این اتفاق افتاد.