طوفان همبستگی؛ چگونه حمله اسرائیل، ملتهای منطقه را کنار ایران متحد کرد

پس از حمله رژیم اسرائیل به تأسیسات نظامی و هستهای ایران در ۱۳ جون ۲۰۲۵، پاسخ قاطع و فراگیر نیروهای مسلح ایران یک شوک بزرگ برای تلآویو بود. بر اساس گزارشها، جنگ ۱۲ روزه بین دو کشور آغاز شد که در آن اسرائیل چندین نقطه در ایران را بمباران کرد. جمهوری اسلامی ایران نیز بلافاصله با موشکهای بالستیک و طیارههای بدون سرنشین به پاسخ بهموقع دست زد و سایتهای نظامی اسرائیل و زیرساختهای انرژی آن را هدف قرار داد. با وجودی که امریکا و برخی قدرتهای اروپایی حامیان پر و پا قرص رژیم اسرائیل بودند، اما ايران نشان داد که هیچگاه در دفاع از کشور اش به کسی باج نخواهد داد و این مورد را در میدان عمل ثابت کرد، در واقع واکنش قاطع ایران در قبال این تجاوز مذبوحانه منجر به شکست توطئه دشمن شد و روحیه مردم ایران و کشورهای منطقه افزایش یافت. سفیر آن وقت ایران در کابل با یادآوری این واقعیت تصریح کرد که پاسخ تهران عملی قانونی و در چارچوب دفاع مشروع بود و ایران در مسیر دفاع از خود دچار تزلزل نخواهد شد. همزمان، مشارکت نیروی هوایی و مراکز پدافندی ایران، عملیات وعده صادق ۳ را ظرف چند ساعت به اجرا گذاشت و جایگزینی فوری فرماندهان سپاه نشاندهنده آمادگی بالای ساختار دفاعی ایران در حالات فورس ماژور بود.
در پی این جنایت رژیم اسرائیل، کشورهای مسلمان و بسیاری از دولتهای جهان به سرعت به حمایت از ایران برخاستند. سازمان ملل و اغلب کشورها نسبت به این حمله ابراز نگرانی کردند و خواستار کاهش تنش شدند. اغلب کشورهای اسلامی و عرب، از جمله پاکستان، عراق، عربستان و بنگلادش، اقدامات رژیم صهیونیستی را محکوم کردند. برای نمونه، دولت پاکستان تجاوز غیرقانونی اسرائیل علیه ایران را قویاً محکوم و ضمن اعلام همبستگی قاطع با مردم برادر ایران، حملات را نقض حاکمیت ملی و منشور سازمان ملل متحد خواند. همچنین عراق در بیانیهای اقدام نظامی اسرائیل را تجاوز نظامی خواند و آن را خلاف موازین بینالمللی و تهدید صلح جهانی دانست. در آسیا نیز کشورهای مسلمان مانند بنگلادش و ترکیه ضمن تقبیح حملات خواستار توقف فوری درگیریها شدند. به این ترتیب، از افغانستان و پاکستان تا عراق و کشورهای حوزه خلیج (مانند عمان و قطر)، همگی اسرائیل را بهعنوان متجاوز شناختند و در کنار ایران ایستادند؛ مقامات و احزاب سیاسی افغانستان با محکومیت شدید تجاوز رژیم اسرائیل، حمایت کامل خود را از دولت و ملت ایران اعلام کردند. در قاره اروپا و امریکا نیز هرچند دولتهای این کشور ها از ايران حمایت مستقیم نکردند، اما مردم، رسانهها و فعالان اجتماعی آن خواستار پرهیز از جنگ و تداوم صلح در منطقه شدند و رژیم منحوس اسرائیل را محکوم کردند.
همزمان با این حمله در داخل ایران، اتفاق غیرمنتظرهای رخ داد و وحدت و همبستگی ملی بیسابقهای شکل گرفت. آیتالله احمد مروی سرپرست آستان قدس رضوی در آن زمان با اشاره به تنوع اقوام و گرایشهای مختلف در ایران گفت که ملت ایران طی ۴۷ سال گذشته هرگز تا این اندازه انسجام و همدلی از خود نشان نداده بود. او تأکید کرد دشمنان انتظار داشتند مردم زیر فشارهای متجاوزان دچار اختلاف شوند؛ اما آنچه واقع شد، رشد همدلی و علاقه عمیق به وطن بود. شهروندان ایرانی در چنین روزی در کنار حمایتهای مادی و معنوی از خانواده شهدا و امدادرسانی به مجروحان، خدمات اجتماعی گستردهای سازمان دادند. جریانهای مختلف سیاسی و اجتماعی ایران بدون توجه به اختلافات داخلی، از نیروهای مسلح جمهوری اسلامی پشتیبانی کردند تا روحیه ملی تقویت گردد. این همبستگی نهتنها پیامی قاطع به اسرائیل بود، بلکه نشان داد ملت ایران در مواقع سخت با تمام توان پشت مدافعان خود ایستاده است. در واقع چنین شکوه و انسجام ملی «بزرگترین دستاورد» مقاومت ایران در برابر تجاوز رژیم اسرائیل بود.
در افغانستان نیز واکنشها یکصدا و همدلانه بود، مقامات رسمی، احزاب، شخصیتهای سیاسی و فرهنگی افغانستان حمله اسرائیل به ایران را جنایتکارانه خواندند و ضمن محکومیت شدید آن، همبستگی کامل خود را با ملت و دولت ایران اعلام کردند. شخصیتهایی چون عبدالله عبدالله و حامد کرزی این تجاوز را نماد سیاستهای تروریستی اسرائیل دانستند و بر حق مشروع ایران در دفاع از خود تأکید کردند. سخنگوی حکومت کنونی نیز این حملات را نقض آشکار حقوق بینالملل خواند و نسبت به گسترش بیثباتیها در منطقه هشدار داد. در فضای مجازی نیز افغانها با انتشار شعارهایی همچون «ایران حرم است، تا پای جان ایستادهایم»، حمایت خود از مردم ایران را نشان دادند. علاوه بر این، سفیر ایران در کابل از پاکستان و کشورهای اسلامی خواست اتحاد مسلمانان را تقویت کنند و اعلام کرد مردم افغانستان باید «در این مقطع حساس کنار ایران بایستند». تمام این واکنشهای گسترده نشاندهنده پیوند عمیق دو ملت ایران و افغانستان و تأکید بر آزادی و امنیت منطقه بود.
حتی در داخل سرزمینهای اشغالی نیز ابراز نارضایتی را از این وضعیت جنگی شاهد بودیم. هزاران نفر از شهروندان اسرائیلی در تلآویو و سایر شهرها در اعتراض به جنگ، دست به تظاهرات زدند. خبرنگار «دیموکراسی ناو» گزارش داد که «هزاران معترض ضدجنگ سهشنبه مقابل ستاد ارتش اسرائیل جمع شدند و خواستار پایان مناقشه» شدند. این معترضان ضمن همدردی با غیرنظامیان، خواهان خویشتنداری دولت و بازگشت به میز مذاکره شدند. چنین اعتراضاتی حکایت از وجود شکاف اجتماعی جدی در اسرائیل دارد. در واقع نظرسنجیها نشان میدهد که در حالی اکثر یهودیان اسرائیلی از حملات علیه ایران حمایت کردهاند، بخش قابل توجهی (به ویژه شهروندان عرب اسرائیل) با آن مخالفت داشتهاند در واقع افکار عمومی در سرزمین های اشغالی از رفتار رژیم اسرائیل به شدت ناراض بودند و این مسأله به تضعیف جایگاه رژیم منجر شد.
در این بحران، ایالات متحده نیز بهعنوان مهمترین متحد اسرائیل وارد صحنه شد، دولت امریکا با هدف کمک به تلآویو، در روزهای پایانی این درگیری سه سایت هستهای ایران را بمباران کرد. این مداخله نظامی واشنگتن را بیش از پیش درگیر تعارض با تهران و وجههی متجاوزانه آن را بیش از هر زمان دیگر آشکار کرد، ایران نیز با واکنش قاطع به پایگاه هوایی امریکایی «العدید» در قطر موشک شلیک نمود که خسارات عدیدهای بر آن وارد کرد، دخالت امریکا در ظاهر برای کمک به اسرائیل بود اما عملاً این کشور را نیز وارد باتلاقی پیچیده ساخت؛ چرا که ایالات متحده ناچار به نشان دادن خویشتنداری و کمک دیپلماتیک شد تا مانع تشدید بیشتر درگیری گردد
همبستگی جهانی و اتحاد داخلی ایران و افغانستان در برابر تجاوز رژیم صهیونیستی، پیام روشنی را بههمراه داشت و آن پیام این بود که هر حرکت تروریستی علیه یک ملت، میتواند همگرایی ملتها و هوشیاری جهانی را بهدنبال داشته باشد. در چنین شرایطی، پایبندی به اخلاق و حقوق بینالملل و همراهی با مظلومان است که به صلح و ثبات منطقه کمک میکند. این دستاورد کمنظیر وحدت و همبستگی اجتماعی، سرمایهای است که باید با قدرشناسی و تکیه بر آن برای مقابله با تهدیدات آینده عمل کرد.
یادداشت اختصاصی

