قحطی؛ سلاح کشتار جمعی علیه مردم غزه
در قرن ۲۱ زندگی می‌کنیم، پیش از این چیزهایی در مورد مرگ به اثر گرسنگی کمتر شنیده بودیم و بعضا تصاویر انسان‌های لاغر و ضعیف اندام را در صفحات کتاب‌ها و فضای انترنت مشاهده می‌کردیم که بیانگر مرگ انسان‌ها به اثر گرسنگی بود، اما اکنون این تصاویر از میان کتاب‌ها به واقعیت میدانی در آمده و می بینیم که در غزه چه تعداد انسان به اثر گرسنگی از بین می‌روند، چشمان گودرفته و پوستِ چسبیده به استخوان کودکان غزه، روایتی از یک قحطی یا کمبود ناشی از شرایط جنگی نیست؛ تصویر عریان یک سلاح است؛ سلاحی که گرچه تاریخ، فهرست تاریکی از نمونه‌هایش را از اوکراینِ استالین تا بیافرا به یاد دارد، اما روش‌شناسی، مقیاس و هدفمندی سیستماتیک بحران امروز غزه، تنها یک پیشینه را تداعی می‌کند: «طرح گرسنگی» نازی‌ها. نزدیک به دو سال، شهروندان غزه در بمباران‌های هوایی، حملات تانک‌ها یا شلیک مستقیم سربازان اسرائیلی کشته می‌شدند. در ماه‌های اخیر اما بسیاری از ساکنان غزه، مرگی آرام‌تر و البته دردناک‌تر را تجربه می‌کنند؛ آن‌ها از گرسنگی و نداشتن آب و غذا می‌میرند. جست‌وجو برای غذا هم به اندازه عدم دسترسی به غذا مرگبار است. به گفته سازمان ملل متحد، در ماه‌های گذشته بیش از ۱۰۰۰ نفر از ساکنان غزه در تلاش برای دستیابی به غذا هدف گلوله‌های سربازان اسرائیلی قرار گرفته و کشته شدند.
قحطی و گرسنگی در غزه امر جدیدی نیست. این باریکه طی دو دهه گذشته تحت محاصره و کنترل شدید اسرائیل قرار داشته و هر محموله‌ای تنها با موافقت و صدور مجوز از سوی نیروهای اسرائیلی می‌توانست وارد غزه شود. این موضوع باعث شده بود تا از سال ۲۰۰۷ تا پیش از اکتبر ۲۰۲۳ و آغاز جنگ اخیر، کمبود مواد غذایی بخش جدایی‌ناپذیری از زندگی در غزه باشد، این بار اما ماجرا متفاوت‌تر از محدودیت‌ها و کمبود‌های گذشته است. از بهار ۲۰۲۴، اسرائیل ورود غذا، سوخت و سایر کالاهای اساسی به نوار غزه را به طور کلی ممنوع کرده و در مقاطعی خاص به تعداد کمی از کامیون‌های حامل این کالاها اجازه ورود به غزه را داده است. مقام‌های ارشد اسرائیلی تأکید داشتند که این اقدام با هدف وادار ساختن حماس به آزادسازی گروگان‌ها صورت می‌گیرد. این محدودیت، هرچند شرایط بسیار سختی را برای مردم غزه ایجاد کرده بود؛ اما نقش‌آفرینی موثر آژانس‌های امدادی و نهادهای زیر نظر سازمان ملل متحد در توزیع کمک‌های بین‌المللی باعث می‌شد تا سوءتغذیه به پدیده‌ای فراگیر تبدیل نشود. مارس ۲۰۲۵، اسرائیلی‌ها تیر خلاص را به وضعیت انسانی غزه شلیک کردند.
اردوی اسرائیل از روز دوم مارس، از ورود کمک‌های بشردوستانه‌ای که توسط سازمان‌های بین‌المللی و کشورهای خارجی برای مردم ارسال می‌شدند، به غزه جلوگیری کرد. تبعات انسانی فاجعه‌بار این تصمیم که در کنار آغاز دوباره جنگ و بمباران زندگی را برای مردم غزه بیش از پیش سخت کرده بود، باعث شد تا فشارهای بین‌المللی علیه اسرائیل افزایش یابد و بسیاری از کشورها به این سیاست دولت اسرائیل اعتراض کنند. همزمان، وضعیت ساکنان غزه روزبه‌روز بدتر می‌شد. اوایل ماه مه، سازمان ملل متحد گزارش داد که کارمندان این سازمان، نمونه‌هایی از سوءتغذیه شدید را در غزه ثبت و مستند کرده‌اند. بر اساس اعلام این سازمان در ماه مه، در میان ساکنان غزه یک نفر از هر ۵ نفر دچار سوءتغذیه شده است.
سیاستی مشخص برای نسل‌کشی فلسطینیان و پاکسازی قومی آن‌ها وجود دارد و نشانه‌هایی از وجود چنین سیاستی بارها در اظهارات عمومی مقام‌های اسرائیلی آشکار شده است. در بحبوحۀ گرسنگی فزاینده در نوار غزه، یک وزیر رژیم جعلی اسرائیل روز پنجشنبه گفت که اسرائیل هیچ وظیفه‌ای برای کاهش گرسنگی در این منطقه ندارد و به دنبال اخراج جمعیت آن است. آمیخای الیاهو، یک قانون‌گذار راست افراطی که ریاست وزارت میراث اسرائیل را بر عهده دارد، در یک مصاحبه رادیویی گفت: «هیچ ملتی به دشمنانش غذا نمی‌دهد». او افزود: «نه بریتانیایی‌ها به نازی‌ها غذا دادند، نه آمریکایی‌ها به جاپانی‌ها، و نه روس‌ها اکنون به اوکراینی‌ها غذا می‌دهند.» او در پایان گفت که دولت «با شتاب به سوی نابودی غزه پیش می‌رود» و همزمان در حال «بیرون راندن جمعیتی است که مردم خود را بر اساس ایده‌های «نبرد من» آموزش داده است.»
پیش از این نیز اظهاراتی با ادبیات نسل‌کشی و تنبیه جمعی از سوی مقام‌های ارشد اسرائیلی مطرح شده بود. اسحاق هرتزوگ، رئیس‌جمهور اسرائیل، در مورد حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ حماس گفت که «بی‌اطلاعی یا عدم دخالت غیرنظامیان» نادرست است، زیرا غیرنظامیان «می‌توانستند علیه حماس قیام کنند.» یوآو گالانت، وزیر دفاع سابق، از جنگ با «حیوانات انسان‌نما» سخن گفت. خود نتانیاهو از اصطلاح «عمالیق» برای مردم غزه استفاده کرد که در کتاب مقدس گفته می‌شود فرمان به کشتن تمام «مردان و زنان، کودکان و نوزادان و پیرمردان و پیرزنان آنان» داده شده است. این موارد در کنار اظهارنظرها و سیاست‌هایی که از انتقال ساکنان غزه به سایر کشورها صحبت می‌کنند، نشانه آشکاری از وجود نیت نسل‌کشی و پاکسازی قومی است.
با این حال اگر کشورهای جهان به خصوص غربی‌ها در همدستی با رژیم اسرائیل کمربسته اند، بر مسلمانان فرض است که در حمایت از مردم بی دفاع غزه متحد و یکدست گردیده و از این شرم تاریخی خود را نجات دهند، رژیم اسرائیل نه تنها که از گرسنگی به عنوان سلاح کشتار جمعی استفاده می‌کند؛ بلکه توجیه می‌کند که با یک مشت وحشی در حال جنگ اند، در واقع برای اذهان عمومی یهودی‌ها، این جنگ را قداست بخشیده و کشتار جمعی را نیز مشروعیت می‌بخشند، مسلمانان نیز باید در دفاع از این همنوعان و هم آئین خویش وارد صحنه و فتوای جهاد علیه رژیم کودک کش اسرائیل صادر کند، دیگر چیزی برای مسامحه و اغماض نمانده است که مسلمین بخواهند مصلحت سنجی نمایند؛ یک نسلی از مسلمانان در غزه قتل عام می‌گردد و تمام مسلمانان جهان نظاره‌گرند، با توجه به نقشه اسرائیل بزرگ که هم اکنون میان کاربران اسرائیلی دست به دست می شود هدف این رژیم تصرف کشورهای خلیج تا ترکیه است و برای تحقق آن از هیچ جنایتی دریغ نمی‌ورزند، هم اکنون کشورهایی همچون مصر، اردن، امارات و … در صفوف نیروهای اسرائیل علیه مردم غزه می‌جنگند و این اوج فاجعه و تأسف برای جهان اسلام است.
