من نه مسلمانم و نه افغان!
امروز وقتی این جمله را می‌گویم «من نه مسلمانم و نه افغان!» این اعلام کفر نیست، این فریاد درد است، این فریاد قلب یک پناهنده مظلوم افغان است، این آه مادری است که برای نجات فرزندانش از یک سرزمین به دیار دیگر فرار کرده بود، اما در آنجا هم مورد لت و کوب، کشاندن، زندانی، و توهین قرار گرفت. این فریاد پیرمردی است که در وقت نماز از یک مسجد بیرون انداخته شده بود، صرفاً به دلیل داشتن تذکره افغانی!
در این اواخر، پاکستان برخلاف انسانیت، برادری اسلامی و ارزش های انسانی، رویکرد ظالمانه، وحشیانه و غیرانسانی را در برابر مهاجرین افغان روی دست گرفته است. اطفال، زنان، سالمندان، زنان حامله – همه از خانه ها، کمپ ها، و مساجد شان برده میشوند، لت و کوب میشوند، زندانی میشوند، و حتی به زور اخراج میشوند.
دروازه های زندان ها باز شده ولی دروازه های رحمت، شفقت، برادری، اسلام، انسانیت، و پشتونوالی بسته است!
افغانستان تاریخ پنج هزار ساله دارد. ما ملت هستیم که گهواره های تمدن ها را ساختیم، امپراطوری ها را سرنگون کردیم، و شاخ های استبداد را شکستیم. ما از اسکندر تا انگلیس، از شوروی تا امریکایی‌ها در برابر اشغالگران جنگیده ایم و این ملت در طول مراحل طولانی تاریخ خون خود را برای اسلام ریخته است. اگر چه سیزده صد سال با اسلام جنگیدیم، اما زور را وقتی غیراسلامی بودیم نپذیرفتیم!
ما مردم ایمان، عزت، و مبارزه هستیم، نه کفر و نفاق.
اما امروز ما همان مسلمانان، همان مجاهدین، همان قربانیان، با سخت ترین شکنجه ها به دست یک حکومت مسلمان دیگر روبرو هستیم. نه ایمان ما پذیرفته میشود و نه هویت افغانی ما محترم است. اگر من مسلمان میبودم رویم را به طرف کعبه نمیگرفتم! اگر من افغان بودم ناموس من زیر پا نمیشد!
این سیاست پاکستان، این استبداد، این بدرفتاری، فقط یک مسأله مهاجرت نیست، یک ترور ملی است. این یک توهین به ملت است که هزاران افغان در زمان ایجاد پاکستان به آنجا مهاجرت کردند، در آنجا خانه ساختند، در آنجا تجارت پیشه کردند و در وقت های مشکل برای پاکستان پناه دادند. اما امروزه همین قوم حقیر ترین ملت محسوب می شود.
نخیر دیگر نمی خواهم این نام های دروغین را بپذیرم. من نه مسلمانم و نه افغان؛ چون اگر اینطور بود، این برای من اتفاق نمی افتید. من یک انسان هستم، من یک انسان مظلوم، من یک پناهنده افغان هستم، که با وجود تمام فداکاری های تاریخ، هنوز هم یک جنایتکار است!
ما صلح، امنیت، آموزش، و احترام میخواهیم، نه جنگ، نفرت، و تحقیر. اما اگر ظلم و ستم ادامه یابد، اگر این ملت بیشتر تحقیر شود، باز هم تاریخ دهن باز خواهد کرد و این بار هم همین مهاجر صفحه جدیدی از تاریخ خواهد نوشت.
