مهاجرت افغانها نتیجه جنگ و ناامنی است، نه انتخاب داوطلبانه
در آستانه روز جهانی مهاجران، عزیز معارج، دیپلمات پیشین و کارشناس امور سیاسی در مصاحبه با خبرگزاری سریع با اشاره به پیشینه تاریخی مهاجرت گفت: جابهجایی انسانها از آغاز شکلگیری جوامع بشری وجود داشته، اما با ایجاد دولتها و نظم جهانی، این پدیده وارد چارچوبهای حقوقی مشخص شده است.
وی افزود: پس از جنگهای جهانی و با تأسیس سازمان ملل متحد، اسناد مهمی چون اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸)، کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو(جنوا) درباره پناهندگان و پروتکل ۱۹۶۷ بهعنوان مبنای حقوق بینالملل مهاجرت تصویب شد که کشورهای عضو ملزم به اجرای آن هستند.
عزیزی با اشاره به وضعیت مهاجران افغان در پنج دهه اخیر تأکید کرد: مهاجرت افغانها عمدتاً نتیجه جنگ، ناامنی، سرکوب سیاسی، نقض حقوق بشر و محرومیت از آموزش و اشتغال بوده و نباید با نگاه امنیتی یا تبعیضآمیز با آنان برخورد شود.
این کارشناس امور سیاسی تصریح کرد: بر اساس قوانین بینالمللی، جرم فردی نباید به یک ملت تعمیم داده شود و در صورت ارتکاب جرم، رسیدگی باید صرفاً در چارچوب قانون انجام گیرد، نه از طریق تهدید یا فشار جمعی بر مهاجران.
او در پایان خاطرنشان کرد: دولتهای میزبان مکلفاند حقوق اساسی مهاجران از جمله امنیت، مسکن، آموزش، خدمات صحی و دادخواهی را رعایت کنند و جامعه جهانی باید قوانین موجود را بدون استثنا و تبعیض، بهویژه در قبال مهاجران افغان، تطبیق نماید.
