ناامیدی زنان افغان از تجلیل روز جهانی زن
روز جهانی زن همه ساله در هشتم مارچ برای گرامی‌داشت از دستاوردهای زنان در زمینه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی است و این روز هم‌چنان فرصتی است برای تاکید بر برابری جنسیتی و آگاهی از چالش هایی که زنان با آن مواجه هستند اما زنان افغانستان در شرایط کنونی هنوز فاصله‌ی بسیاری از تجلیل این روز به معنای واقعی آن دارند.
مژگان فرامنش، شاعر و نویسنده در گفتگوی اختصاصی با خبرگزاری سریع می‌گوید که از (8مارچ) روز جهانی زن هر ساله در سراسر جهان برای قدردانی و احترام به زنان بزرگ‌داشت می‌شود، پیشنیه‌ی این روز از زمانی است که در بسیاری از زنان در همین روز بر علیه بی عدالتی و فشار های اجتماعی و برای نداشتن حقوق مساوی به پاه ایستاده و مبارزاتی را انجام دادند و به همین دلیل 8مارچ هر سال برای قدردانی از زنان بزرگ‌داشت می‌شود.
روز جهانی زن و وضعیت زنان افغانستان؛
خانم فرامنش می‌گوید که وضعیت زنان در حال حاضر در داخل افغانستان وضعیتی پیچیده‌ای هست، آنان از ابتدایی ترین حقوق شان محروم هستند، به طور کامل به حاشیه قرار گرفته و از همه ابعاد اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و هنری خودشان کنار زده شده و خانه نشین شده است، نه تنها این روز بلکه تمامی روز های سال برای شان سیاه بوده و روز هشت مارچ برای زنان افغان با این وجود هیچ معنایی ندارد، چون آنان حتی به حقوق اولیه شان نمی‌تواند دسترسی پیدا کند پس با کدام عنوان از این روز تجلیل کرده و برای شان لحظه‌ی متفاوت باشد.
زنان در افغانستان همیشه در فضای سنتی، مرد سالارانه، محرومیت و در حال حاضر در فضای به شدت افراطی قرار گرفته است و هیچ گاهی به معنای واقعی زنان در افغانستان نتوانسته است که به حق و حقوق شأن دست یافته و به معنای واقعی یک زن زندگی کنند همیشه در هر تحولاتی زنان بیش‌ترین آسیب ها را دیده و تحمل کرده است.
فرامنش می‌افزاید: “زنان در افغانستان چی‌قدر فاصله دارند تا این روز را به طور واقعی تجلیل کنند به نظر من فاصله‌ی بسیار زیاد دارند، چون در شرایط کنونی زنان در تاریکی مطلق زندگی می‌کند و از همه ابعاد حقوقی، انسانی و اجتماعی خود کنار زده شده‌اند، دست شان به هیچ موقعیتی بند نیست، رسیدن به ازادی، عدالت و برابری انسانی که در دیگر در کشور های مختلف زنان از آن برخوردار هستند و اما ما زنان افغان بسیار فاصله‌ی طولانی داریم.”
وضعیت کنونی افغانستان برای زنان تاریک و پیچیده هست؛ هیچ برابری و حقوق انسانی برای این زنان و دختران در کشور وجود نداشته و از همه ابعاد در زندگی شان کنار زده شده است و هیچ فعالیتی را نمی‌تواند انجام دهد.
وی تصریح می‌کند که فعالان سیاسی و اجتماعی و زنانی که در بیرون از افغانستان هستند، باید در صدد کمک و آزادی زنان داخل افغانستان باشند و زنانی که در تنگ‌نای زندگی در داخل کشور قرار دارند امیدوار به آینده‌ی روشن شده و دست از تلاش نکشند و در این شرایط همه‌ی زنان افغان برای یک هدف مشخص متحد شده و برای یکدیگر انگیزه برای مبارزه ایجاد کنند.
وی در اخیر می‌گوید زنانی که آزادی و استقلال داشته باشند، زنانی که در جامعه حقوق انسانی شان رعایت شود، همه روزها برای آن زن هشت مارچ و یا روز زن هست اما خانم های که در گوشه‌ی خانه ها حبس شده باشند و اختیاری هیچ فعالیتی را در جامعه نداشته باشند و حتی حقوق انسانی او صلب شود طبیعتاً حتا این یک روز هم معنی و چاره‌ای برای درد های آنها شده نمی‌تواند.
