نشست قندهار، اولتیماتوم اصلاحات و بازنگری در سیاست‌های حکومت سرپرست
منابع می‌گویند که در روزهای آتی نشستی بین اعضای حکومت سرپرست تحت زعامت رهبری، در قندهار برگزار می‌گردد. ملا عبدالغنی برادر، معاون اقتصادی ریاست الوزرا، محمد یعقوب مجاهد وزیر دفاع و سایر چهره‌های تاثیر گذار این حکومت در این نشست حضور خواهند یافت.
نشست‌هایی که در قندهار برگزار می‌گردد معمولا از آن نشست‌هایی است که به لحاظ ماهیت و مبنا حایز اهمیت است و موضوعات اساسی در آن بحث و بررسی می‌گردد. اخیرا با توجه به موضع‌گیری‌های پراکنده و غیر منسجم میان مقامات حکومت سرپرست و تضادهای داخلی که شکل گرفته بود سیاست داخلی و خارجی دچار تشتت و چند دستگی گردیده بود، برخی از مقامات حکومت سرپرست با چراغ سبز نشان دادن به رعایت معیارهای بین المللی رسمیت حکومت، دلگرمی به پذیرش و رعایت مقررات حقوق بین الملل و قواعد بشردوستانه نشان می‌دادند و برخی دیگر نیز با اظهاراتی همچون «ما برای تثبیت شریعت آمدیم نه رضایت خارجی‌ها » و سایر اظهاراتی از این دست، نوعی چند دستگی و بهم ریختگی را در صفوف و لایه‌های حکومت نشان می‌داد.
از جانب دیگر فرمان هبت الله آخند زاده مبنی بر منع کار و تحصیل زنان، با مخالفت‌های آشکاری از سوی سایر چهره‌های حکومت همچون عباس ستانکزی مواجه گردید، به نظر میرسد که اختلاف بر سر بازگشایی مکتب‌ها، تا آن حد جدی است که ستانکزی ناگذیر شد این مسئله را از میز گفتگوهای خصوصی به سکوی رسانه‌ها بکشاند ورنه اندک امیدی به پذیرش بازگشایی مکتب‌ها وجود می‌داشت او کار را به رسانه‌ها نمی‌کشاند.
علاوه بر آن، مسئله تعلیق کمک‌های امریکا به افغانستان که بزرگترین کمک کننده در سطح جهان است اثرات چند لایه بر وضعیت داخلی حکومت و مردم افغانستان بجا گذاشت. در پی تعلیق کمک‌ها، نرخ دالر صعود چشمگیری یافت به حدی که اقتصاد افغانستان دچار هرج و مرج گردید و در پی آن معاش کارمندان دولتی نیز پرداخت نگردید. با توجه به اینکه دونالد ترامپ در اتخاذ سیاست‌هایش در قبال افغانستان جدی و عملگرا است، احتمالا نشست قندهار در مورد اتخاذ رویکرد سیاسی وی و رویه حکومت سرپرست در قبال امریکا برگزار گردد. هرچند ذبیح الله مجاهد سخنگوی حکومت سرپرست و برخی چهره‌های این حکومت گفته اند که بودجه داخلی، نیازهای افغانستان را تامین می‌سازد اما واقعیت‌های میدانی و عملی غیر از آن است، واقعیت این است که پس از قطع کمک‌ها نرخ دالر جهش یافت و حکومت نتوانست معاش کارمندان اش را بپردازد.
دونالد ترامپ پیش از ریاست جمهوری اش و در اثنای آن، بر دو نکته مهم تاکید داشت؛ بازپس‌گیری بگرام به منظور کنترل بر ایالت سینکیانگ چین و بازپس‌گیری تسلیحات بجا مانده امریکا در افغانستان، به نظر میرسد که قطع کمک‌ها به هدف گرفتن تسلیحات امریکا از افغانستان صورت گرفته است. با این حال، به نظر میرسد که یکی از موضوعات جلسه قندهار به هدف اتخاذ سیاست‌های روشن در قبال عملکرد امریکایی‌ها می‌باشد.
موضوع دیگری که از اهمیت داخلی و بین المللی برخوردار است مسئله بازگشایی مکتب‌های دخترانه است که به احتمال قوی در نشست قندهار در مورد آن بحث و رایزنی جدی صورت خواهد گرفت. تعلیق تحصیلات بانوان در مکتب‌ها و پوهنتون‌ها ضربه‌ی جدی بر پیکره ملت افغانستان و تاوان سنگین برای حکومت سرپرست محسوب می‌گردد.
به جرأت می‌توان گفت که اکثریت مطلق طالبان و عموم مردم افغانستان از وضع محدودیت‌های تحصیلی بر دختران ناراض اند و اگر بیش از این طولانی گردد احتمالا ضربات جبران ناپذیری بر پیکره افغانستان وارد خواهد کرد. حلقات طالبان با آگاهی از این امر که تعلیق مکتب‌ها بدنامی تاریخی برای افغانستان و نیروهای حاکم در پی دارد سخت در تلاش اند تا گشایشی به وجود آمده و دختران سر درس حاضر شوند؛ اما به دلیل حفظ ساختار و نظم درون گروهی به روش سخت افزاری متوسل نمی‌گردند؛ بنا بر این به نظر میرسد که در جلسه قندهار در این مورد با قطعیت بحث و تبادل نظر خواهد شد.
مسئله تحصیل دختران خواست جدی و قاطعانه مردم افغانستان و کشورهای منطقه است که بارها به مقامات حکومت سرپرست سفارش کرده اند تا دست از لجاجت با مردم برداشته و بیش از این نیم پیکره جامعه را بلاتکلیف نسازند؛ با این حال، اگر این حکومت خواهان بقا و استمرار در افغانستان می‌باشند خوب است که به خواست ملت و کشورهای منطقه لبیک گفته و دروازه‌های مکتب‌ها و پوهنتون‌ها را در فصل بهار بگشایند، ورنه پایه‌های حکومت روز به روز سست و متزلزل گردیده و صفوف مخالفین تقویت خواهد شد؛ علاوه بر آن، حمایت‌های منطقوی از این حکومت نیز کمرنگ گردیده و در فرایند کوتاه‌مدت این حکومت به بن‌بست خواهد خورد.
چنانچه واضح و مبرهن است که سیاست‌های امریکا در قبال گروههای سیاسی افغان ثابت و پایدار و به تناسب منافع ملی امریکا دچار تغییر و تحول می‌گردد، لذا دانستن این نکته برای مقامات حکومت سرپرست مهم است که ماهیت سیاست آمریکا در قبال کشورهای دیگر به خصوص افغانستان منفعت طلبانه است و تغییر حکومت ها در امریکا فقط ممکن است لایه پوششی این منفعت طلبی را تغییر دهد؛ لذا دلخوش کردن به حمایت و کمک‌های امریکا نا پختگی سیاسی را میرساند و نا امیدی از قطع کمک‌های این کشور نیز بی برنامه‌گی و دستپاچگی حکومت را برجسته می‌سازد؛ بنا بر این حکومت سرپرست باید برای رهایی از وابستگی راههای بدیل را جستجو نموده و خود را بی‌نیاز بسازد که این راهها عبارت اند از جذب حمایت‌های ملی، اتخاذ سیاست منطقه‌گرایی و رویه دلپذیر با همسایگان و طرح استراتژی بلند مدت برای تقویت و استحکام دولت‌داری در افغانستان در غیر آن گروههای افغان تحت هر نام و عنوان بازیچه دست امریکا و متحدان اش قرار خواهد گرفت.
لینک کوتاه
