هشتم عقرب؛ روز جهانی اینترنت
به مناسبت روز جهانی اینترنت لزوم به تاکید و یاد آوری از مفاد و مضرات آن در لایههای اجتماعی است. با بهرهگیری از این روز برای ترویج آگاهی از مزایا و چالشهای استفاده از اینترنت و تلاش برای دسترسی بیشتر به این فناوری فوق العاده مهم در شرایط کنونی اهمیت دارد. روز جهانی اینترنت، اولین بار در سال ۲۰۰۵ به پیشنهاد سازمان ملل متحد و با هدف افزایش آگاهی عمومی دربارهی اینترنت و فناوریهای اطلاعاتی معرفی شد.
اینترنت به عنوان بزرگترین منبع اطلاعات در جهان، دسترسی به دانش و اطلاعات را برای همه فراهم میکند. کاربران میتوانند به راحتی به مقالات، کتابها، و منابع آموزشی دسترسی پیدا کنند. یکی دیگر از مزایای انترنت این است که شیوههای جدیدی از ارتباطات را به ارمغان آورده است. ایمیل، شبکههای اجتماعی و پیامرسانها امکان برقراری ارتباط سریع و آسان با دیگران را فراهم کردهاند. اینترنت تحولی در نحوه خرید و فروش کالاها و خدمات ایجاد کرده است. کسبوکارهای آنلاین به مشتریان این امکان را میدهند که به راحتی از هر نقطهای خرید کنند. با پیشرفت فناوری، آموزش آنلاین به یکی از روشهای محبوب یادگیری تبدیل شده است. این روش به افراد این امکان را میدهد که از هر کجا و در هر زمان آموزش ببینند. علاوه بر آن اینترنت ابزار مهمی برای فعالان اجتماعی و مدافعان حقوق بشر است آنها میتوانند نظرات خود را به اشتراک بگذارند و حمایتهای جهانی جمعآوری کنند.
علاوه بر آن اینترنت چالشهایی نیز به همراه دارد که هرازگاهی باعث تشویش اذهان عامه و کاربران فضای دیجیتل میگردد. در این مورد، امنیت دادهها و حریم خصوصی کاربران یکی از نگرانیهای اصلی است، با این حال هنوز بسیاری از افراد در نقاط مختلف جهان به اینترنت دسترسی ندارند.انتشار اطلاعات و اخبار نادرست و هرزنامهها یکی دیگر از چالشهایی است که باید به آن توجه و مدیریت گردد.
با وجودی که افغانستان نیاز شدید به اینترنت دارد تا مردم این سرزمین از آموزشها، اطلاع رسانی دقیق از وضعیت موجود و… را بهرهبرداری کنند به اثر وضع محدودیتها بر پلتفرم ها و مجاری ارتباطی همچون، فعالیت آزاد یوتیوب و رسانهها، محدودیتها بر موسیقی و هنر و بهرهبرداری در کسب خلاقیت را آسیبپذیر میسازد، وضع محدودیتها تنها به معنی کنترل و فیلترینگ فضای ابنترنت نیست؛ بلکه نرخ سرسام آور ابنترنت و هراس کاربران از اینکه به دلیل اطلاع رسانی مورد توبیخ و مجازات واقع گردند نیز محدودیت محسوب میگردد.
اما در مورد آسیبهای اینترنت به کودکان و نوجوانان، بهتر است که اخلاق استفاده از آن در رسانهها اطلاع رسانی و تبلیغ گردد. خانوادهها نیز علاوه بر تربیت اخلاقی و روحانی کودکان و نوجوانان همت گمارده و آنان را به سمت و سوی آموزش و یادگیری سالم از ابنترنت رهنمایی کنند، وضع محدودیتها نمیتواند مسیر تربیت اخلاقی کودکان و نوجوانان را تغییر دهد؛ بلکه آگاهی و خرد تعیین کننده مسیر فکری آنان خواهد بود.
مراکز فرهنگی و اجتماعی و فعالین عرصه مجازی از این فضا برای ایجاد تغییرات مثبت در کشور و پایگاهی برای نهادینه ساختن وحدت و دوری از تفرقه های قومی و مذهبی بهره برداری کنند، تحت تاثیر رفتن نشرات جریان رسانهی غرب نه تنها که ساختارهای جامعه را ویران میکند؛ بلکه باعث تغییر نسلی میگردد که بی تفاوت در قبال ارزشهای فرهنگی و بومی جامعه میگردند، در چنین حالت بستر استعمار همواره گردیده و نوکران بی مزد در کشورهای اسلامی فراوان خواهند یافت.