هند و ایران نخستین حامیان دولت افغانستان پس از خروج آمریکا
در هنگام خروج امریکا از افغانستان، روند صلح، مذاکرات میان‌افغانی، نشست احتمالی استانبول و بحران چهل ساله کشور و فشارها بر دولت افغانستان، برخی حرکت‌ها و جرقه‌های امیدوار کننده نیز به چشم می‌خورد. یکی از این جرقه‌ها کنفرانس اخیر ریسینا در هند بود. وزرای خارجه هند و ایران همراه با حمدالله محب مشاور امنیت ملی کشور در خصوص تمام این مسایل صحبت کردند. اما آنچه بیشتر برایم جالب بود، سخنان محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران در این نشست بود.
آقای ظریف بیان کرد که کشورش آماده میانجیگری در مسئله افغانستان است و بار دیگر بر رهبری و مالکیت مردم افغانستان در روند صلح تاکید کرد. در این جا ضرورت مبرم دانستم که نقل قول هایی از سخنان آقای ظریف بیارم، چون آنچه وزیر امور خارجه ایران بر آن تاکید می‌کند، در واقع خواست اصلی و بنیادی ملت افغانستان نیز هست. ظریف گفت: ما بازیگران منطقه‌ای باید برای تسهیل مذاکرات کمک کنیم، نه این که چیزی را دیکته کنیم. در مورد روند صلح، باید تصویر بزرگتر را ایجاد کرد و بعد وارد جزئیات شد. تصویر بزرگتر صلح، پیشرفت اقتصادی و رابطه خوب با همسایگان است. همه کشورهای منطقه، منافع و تهدیدات مشترک داریم، همه نیازمند افغانستان صلح آمیز و با ثبات هستیم، گروه‌های تروریستی در افغانستان تهدیدی علیه ایران، هند، چین، پاکستان و کل منطقه هستند.
از سخنان وزیر خارجه ایران چنین استنباط می‌شود که کشورهای منطقه نخست نیاز دارند که افغانستان در صلح باشد و سپس توافق دارند که صلح پایدار در افغانستان تامین شود. اما بعد دیگر موضوع، ضرورت همگرایی در منطقه و توجه بیشتر به روابط با همسایگان است؛ زیرا امریکا همانطور که از پیش پیدا بود، رفتنی است که افغانستان با همسایگان برای ابد خواهد بود؛ پس ضرورت است که کابل با کشورهای منطقه و همسایه طوری تعامل ایجاد کند که منافع همه تامین شده و امنیت همیشگی ایجاد شود. ایران و هند دو کشوری هستند که بیشترین حمایت را از دولت مرکزی افغانستان داشته و هیچگاه نخواسته‌اند که گروهی در برابر دولت افغانستان برجسته ساخته شود، همان کاری که ایالات متحده با برجسته کردن گروه طالبان انجام داد.
بناءً برای رشد اقتصادی، تامین امنیت، ثبات پایدار و مبارزه واقعی با تروریزم، نخست ضرورت است که با کشورهای منطقه تعامل سازنده داشته باشیم و بعداً و اخصاً با دو کشور ایران و هند که حامی استوار نظام بوده‌اند، روابط محکم و استوار و سازنده ایجاد شود تا از یک طرف ضربات دو سال خیانت و معامله امریکا‌یی‌ها جبران شود و از جانب دیگر جبهه جمهوریت در روند صلح دست بالا داشته باشد.
