هنری کسینجر راست می‌گفت: ‘دوستی با امریکا کشنده است’
امریکا به مدت بیست سال در افغانستان حضور داشت و میلیاردها دالر را هزینه جنگ و خونریزی در این سرزمین کرد، طی بیست سال حضور این کشور در افغانستان، افغان‌ها روزگار پر مشقت و جنجال بر انگیز را سپری کردند، قطارهای نظامی امریکا و ناتو به یکی از معضلات اساسی در شاهراههای افغانستان تبدیل شده بود، این قطارها که حمل و نقل وسایل و ابزار آلات اعاشه نظامیان امریکایی و ناتو را حمل می‌کردند، برای مردم افغانستان در شاهراهها بزرگترین خطر و دردساز ترین وضعیت قلمداد می‌شد، وقتیکه این قطارها در شاهراهها حضور داشتند، هیچ موتر ملکی حق نداشت از آن جلو بزند، و تا فرسنگ‌ها مجبور بودند آهسته و پیوسته همگام با آنان با فاصله چند متری حرکت کنند؛ علاوه بر آن حمله طالبان بر قطارهای امریکایی، باعث می‌گردید جاده‌ها مسدود شده و به اثر آتش‌سوزی، فیرهای ممتد و… موترهای مردم ملکی متوقف بمانند و این سرگردانی هزینه‌ی مادی و معنوی بر مردم افغانستان تحمیل می‌کرد.
بیست سال حضور امریکا در افغانستان باعث گردید که منابع طبیعی کشور غارت گردد و انواع معادن با ارزش این سرزمین به یغما برود، در بُعد آبرو و حیثیت، امریکا کاری کرد که هرچه مفسدین و فاسقین را که خودشان در غرب تربیه کرده بودند، در رأس حاکمیت قرار دادند و از این طریق فساد و فحشا را در جامعه ترویج دادند، طی بیست سال حضور نحس امریکا در افغانستان خانواده‌های با عزت افغان گوشه‌ی عزلت گزیدند و مفسدین جامعه بر گرده‌های مردم سوار شدند.
امریکا طی بیست سال حضور و مصرف میلیاردها دالر، نظام سیاسی در افغانستان ایجاد کرده بود که همواره متکی به حضور و حمایت این کشور بود، اردوی نظامی که امریکا در افغانستان تربیه کرده بود، کاملا متکی به حمایت هوایی بودند و به تنهایی و بدون حمایت هوایی نمی‌توانستند عملیاتی را انجام دهند، نتیجه چنان شد وقتیکه امریکا افغانستان را ترک کرد، این قوای نظامی یکباره فروپاشید و کمترین مقاومت از خود نشان ندادند.
اشرف غنی رییس جمهور تحت حمایت امریکا، چنان بر حمایت امریکا دل خوش کرده بود که خروج امریکا را نمی‌توانست بپذیرد و کسانی در کنگره به وی اطمینان می‌دادند که امریکا نمی‌تواند با طالبان کنار بیایند؛ لذا حضور طولانی‌مدت امریکا در افغانستان امر حتمی است؛ بنا بر این او چنان مخمور امریکا شده بود که حتی مردم را به کلی فراموش کرده بود، جنرالان زبده را از کار برکنار و بجای آنان افراد ناشایست ولی قابل اعتماد اش را در رأس امور گماشته بود؛ از این جهت وقتیکه در کمال ناباوری وی، امریکا افغانستان را ترک کرد او بلافاصله پا به فرار گذاشت و این ملت را با تمام هم و غم تنها رها کرد.
امریکا همواره در هر نقطه جهان که حضور یافته است آنجا را به ویرانه تبدیل کرده و دشمنی‌های عمیقی میان ملت‌ها ایجاد کرده است، ویتنام و افغانستان از مصادیق بارز معاصر است که هردو به مدت بیست سال تحت اشغال امریکا بود؛ ولی پس از خروج امریکا چنان دشمنی میان ملت هردو کشور باقی ماند که نمونه و مصداق آن در جهان کمتر دیده شده است. از این رو، هرگونه مذاکره و گفتگو با امریکا، به معنی دو دستی تقدیم کردن منابع و امکانات سرزمینی به این کشور است. به قول هنری کسینجر که می‌گوید:« دشمنی با امریکا ممکن است خطرناک باشد؛ اما دوستی با این کشور کشنده است» این حقیقت تلخ را از زبان کسینجر نباید از یاد برد؛ زیرا تجربه نیز ثابت کرده است که نتیجه‌ی دوستی با امریکا به معنی نابودی است.
از این جهت وقتیکه خبرهای مذاکرات میان ایران و امریکا به گوش می‌رسد بیشتر سرنوشت مردم ویتنام و افغانستان در ذهن متبادر می‌گردد؛ اگر ایران به مذاکره با این کشور تن دهد، پیامد آن ناگوار خواهد بود؛ مگر اینکه شرط و شروط مستحکم و حساب شده برای خروجی آن در نظرداشته باشند تا اسیر دام این هیولای خون آشام نگردند.
