روز جهانی الفبای عشق (معلم)

پنجم اوکتوبر(۱۴میزان) مصادف است با روز جهانی معلم که از سوی نهاد فرهنگی و علمی سازمان ملل متحد به عنوان روز معلم نام‌گذاری شده است. هدف از نام‌گذاری این روز برای معلمین، قدردانی از این صنف مسئول و زحمت‌کش است که پرچم‌دار تعلیم و تربیت نسل‌های بشریت اند و در این روز به انواع گوناگون از آنان یادبود می‌گردد، یادبود از معلمین در قالب‌های قدردانی نوشتاری، اهدای لوح، هدایای ویژه متعلمین و توجه بیش‌تر به وضعیت مالی آنان و بررسی کیفیت تدریس صورت می‌گیرد.

همه ساله در کشورهای مختلف جهان که افغانستان یکی از آنهاست از مقام، منزلت، بزرگی و نقش معلمان در جامعه از این روز تجلیل و سپاس‌گزاری می‌گردد.

ارزش و مقام معلم در قرآن نیز به صراحت به عنوان جلوه‌ای از قدرت الهی و نخستین معلم بشریت در نخستین آیات قرآن بر قلب مبارک پیغمبر خاتم نازل شده است.
(اقرا باسم ربک‌ الذی خلق، خلق آلانسان من علق، اقرا و ربک الاکرم، الذی علم بالقلم، علم آلانسان مالم یعلم( علق_ 1-5)
«بخوان به نام پروردگارت که جهانیان را آفرید، انسان را از خون بسته آمیخت. بخوان! که پروردگارت کریم‌ترین است همان که آموخت با قلم آموخت به انسان آنچه را که نمی‌دانست»

خداوند در این آیات خود را معلم می‌خواند و پس از خلقت موجود عجیب و پیچیده‌ی به نام انسان با فرستادن آیات روشن، خودش را معلم خوانده و انسانی که هیچ نمی‌دانست را با قلم آموزش داد و با کلمه‌ی «اقرا» مجبور به خواندن کرد.
او در این آیه به وضوح می‌فهماند که عالی‌ترین نوع کرامت پروردگار نسبت به انسان و بالاترین مقام و جایگاه با علم و دانش هم‌طراز است.

در همین حال در کشورهای پیشرفته‌ی جهان مقام معلم و اهمیت آموزش عمومی به خوبی درک شده است. معلم و آموزش، لازم و ملزوم همدیگر اند و مهم‌ترین عامل توسعه‌ی اجتماعی به حساب می‌آیند که از فکر و داشته‌های معنوی اش برای پیشرفت پروسه تعلیم و تربیت مایه می‌گذارند.

معلمان گمنامان آشنایی هستند که خود لحظه لحظه می‌سوزند و با علم و دانش خویش هرروز  نام آشناهایی را در جهان پرورش می‌دهند و فردای با شکوه را برای جامعه نوید می‌دهند و در سنگر علم و دانش، سربازانِ با اخلاص، دانا و دانشمند تربیت کرده و باعث تغییر مثبت در جامعه می‌شوند. تجلیل از چنین روز،  تجلیل از عشق، ایثار، شکر نعمت و تجلیل از بهترین هدیه‌ی خداوند است.

مقام معلم در آیینه‌ی شعر نیز جایگاه ویژه‌ی به خود اختصاص داده است که در دفتر شعری بسیاری از شاعران بزرگ از جمله سعدی شیرازی با قلم رنگارنگ و کلمات آکنده از عشق جاه خوش کرده است از جمله این اشعار:

آموزگاری تو باغبانی
می‌پرورانی بذر وجودم ، با مهربانی
با درس‌هایت دیو جهالت از من گریزد
اندرزهایت، بهر وجودم شد پاسبانی
من غرقه بودم در بحر غفلت
دستم گرفتی ای ناجی من
من همچو قایق، تو بادبانی
بر خوان دانش من مهمانم
تو ای معلم، خود میزبانی
کار تو باشد ، ارشاد انسان
هم کار خوب پیغمبرانی

رجایی، یکی از نویسندگان در وصف معلم چنین بیان کرده است« معلمی شغل نیست، معلمی عشق است اگر به عنوان شغل انتخابش کرده‌ای رهایش کن و اگر به عنوان عشق است پس مبارک است».