اگر طالبان به صلح باور دارند چرا به قتل کارگران داخل شهری کمر بسته اند

نزدیک به یکسال است که پروسه صلح بین الافغانی افتتاح گردیده است؛ اما آغاز آن تا کنون در هاله‌ی از ابهام قرار دارد؛ هر چند هیأت گفتگو کننده دولت به امید اینکه یک صلح با عزت را برای مردم افغانستان به ارمغان بیاورند وارد دوحه گردیده اند؛ اما رخ دیگر آن هیأت طالبان است که آیا هنوز با بهانه تراشی‌های مختلف به این پروسه ملی پشت پا می‌زنند یا واقعا صلح‌خواهی را باور نموده و از این فرصت طلایی به هدف ختم جنگ، گفتگوها را آغاز خواهند کرد.

آنچنان که از انتحار و انفجار روز افزون در کشور مشاهده می‌گردد این مسئله در ذهن برجسته می‌گردد که این گروه تنها میله‌ی تفنگ و بوی باروت را بر صلح و گفتگو مقدم می‌شمارد. در حالی که هیأت صلح دولت در دوحه به سر می‌برد چه لزومی دارد که آنان در دل اجتماع و میان مردم، انفجار و انتحار را روز افزون نموده و بی گناه ترین مردم این مرز و بوم را مورد هدف قرار می‌دهند. حملات آنان رخ دیگری از سیاهی تاریخ را بنام خود ثبت کرد، حالا تاکتیک شان برعلاوه مکاتب و مراکز آموزشی و ورزشگاهها به داخل موترهای شهری نیز رخنه نموده است، حمله بر کاستر مسافربری در غرب کابل که جدیدا اتفاق افتاد چه پیامی را به مردم مخابره می‌کند. با این حمله که اکثر سرنشینان آن مردم کارگر و مالکان کراچی شهری بودند می‌خواهند این حرف را به مردم افغانستان بگویند که آنان هیچگاه از جنون قتل و خونریزی دست بردار نیستند.

کارگران داخل شهر ربطی به تغییرات سیاسی ندارند که طالبان کمر به کشتن آنان بسته است. این مورد را اگر به هدف تبلیغات منفی و ایجاد فضای تشنج هم مرتکب گردیده باشند هیچگونه بازخورد مفید به آنان نخواهد داشت، تنها یک مورد از دل این جنایات قابل مشاهده است که آنان همچنان دشمنی خود در برابر رفاه و آسایش این مردم را پا برجا نگهداشته اند. این اولین حمله نیست و آخرین حمله هم نخواهد بود، این گروه با ارتکاب چنین جنایات می‌خواهند که هدف شان را جهت تسلیمی مردم و رسیدن به قدرت تعقیب نمایند؛ اما این خام خیالی است که در قرن 21 و با این سطح جهان بینی وسیع، مردم افغانستان بخواهند به جبر و اکراهی تسلیم گردند که یک اقلیت زورگو و تباه کننده که اعماق ضمیر شان با خون این مردم رنگین گردیده است تسلیم گردند. از این رو اگر طالبان راست می گویند و خواهان صلح اند چرا در مدت نزدیک به یکسال که این پروسه افتتاح گردیده است از مذاکرات طفره می‌روند و شبیه موش و گربه بازی با این پروسه ملی رفتار می‌نمایند.

فرصت کنونی صلح یک زمینه‌ی بی نظیر طی دو دهه اخیر می‌باشد، در هر بازه زمانی چنین فرصت خلق نمی‌گردد، جامعه جهانی هم بیکار نیستند که همه ساله مسائل بزرگ جهان را پشت پا زده و در مورد صلح افغانستان اجماع تشکیل دهند. از این رو قبل از اینکه فرصت و زمینه‌ی صلح از دست برود، بهتر است که طالبان از بهانه جویی صرف نظر نموده و با هیأت دولت که هم اکنون در دوحه قطر در جوار شان قرار دارد دروازه اطاق قفل شده‌ی گفتگوها را گشوده و به ختم جنگ و خونریزی جواب مثبت دهند.