انتقال آموزش به فضای مجازی؛ راه‌حل یا پاک‌کردن صورت مسئله؟
نادر یاراحمدی، مشاور و رئیس مرکز امور اتباع و مهاجرین خارجی وزارت داخله ایران، از راه‌اندازی آموزش مجازی برای دانش‌آموزان افغان دارای برگه سرشماری که تا پایان ماه سرطان باید ایران را ترک کنند، خبر داد.
به گزارش خبرگزاری سریع؛ یاراحمدی در گفت‌وگو با رسانه‌ها با اشاره به چالش‌های ثبت‌نام اتباع افغانستانی در مکاتب ایران اظهار کرد: تعداد بالای دانش‌آموزان اتباع باعث شده بود برخی مدارس از پذیرش آنان خودداری کنند.
وی افزود که بیش از ۶۰۰ هزار دانش‌آموز افغان در مکاتب ایران ثبت‌نام شده‌اند، اما به‌دلیل محدودیت ظرفیت، بسیاری از خانواده‌های مهاجر برای ثبت‌نام فرزندان خود با مشکل مواجه شده‌اند.
به گفته رئیس مرکز امور اتباع ایران، این مرکز تلاش کرده با همکاری وزارت معارف، امکان آموزش غیرحضوری را برای شاگردان افغان فراهم کند. او تأکید کرد: «ما موظفیم فرصت آموزش را برای همه دانش‌آموزان اتباع ایجاد کنیم، حتی اگر به‌صورت حضوری نباشد».
یاراحمدی توضیح داد که هدف از این اقدام، ادامه تحصیل دانش‌آموزانی است که مجبور به بازگشت به افغانستان می‌شوند. وی اظهار داشت: «در حال هماهنگی با وزارت معارف(آموزش و پرورش) هستیم تا دانش‌آموزان افغان از طریق برنامه‌هایی مانند «شاد» بتوانند به سیستم آموزشی ایران متصل شوند، آزمون دهند و حتی مدرک تحصیلی دریافت کنند».
راه‌اندازی آموزش مجازی برای دانش‌آموزان مهاجر، اگر چه یک اقدام حمایتی و انسان‌دوستانه به نظر می‌رسد، اما این تصمیم چالش‌ها و مشکلاتی نیز در بردارد. این راه حل ممکن است به بهانه‌ای برای حذف تدریجی حضور فیزیکی مهاجران از مکاتب تبدیل شود.
گزارش‌ها نشان می‌دهد هرساله بسیاری از کودکان افغان مقیم ایران، علیرغم داشتن مدارک قانونی اقامت یا در مکاتب ثبت‌نام نمی‌شوند یا به مکاتبی دور از محل زندگی‌شان فرستاده می‌شوند. چرا که معمولاً تعیین تکلیف دانش‌آموزان مهاجر با روزهای آغازین سال جدید تحصیلی همراه شده و برخی از مدیران مکاتب به بهانه نبود ظرفیت از ثبت نام این افراد سرباز می‌زنند.
این شرایط، عملاً دسترسی عادلانه به آموزش را برای بسیاری از کودکان افغان سلب کرده و به افزایش نرخ ترک تحصیل در میان مهاجران و احساس طرد و تبعیض منجر شده است.
از سوی دیگر، پیشنهاد آموزش مجازی برای دانش‌آموزان افغان که قرار است از ایران خارج شوند، اگرچه به ظاهر راه‌حلی خلاقانه است، اما واقعیت این است که بسیاری از خانواده‌های مهاجر به امکاناتی همچون اینترنت، گوشی هوشمند یا فضای مناسب آموزشی دسترسی ندارند.
از طرفی سیستم آموزش مجازی در ایران هم‌چنان با نواقص جدی مواجه است که در زمان کرونا برخی از این اشکالات دیده شد.
