بمباران پاکستان بر افغانستان، بازی با شعله‌های آتش در منطقه
نیروی هوایی پاکستان در حالی ولایت پکتیکا را هدف آماج هوایی قرار داده است که نماینده ویژه این کشور برای افغانستان در کابل به سر میبرد، ولایت پکتیکا یکی از ولایت‌هایی است که در مرز با پاکستان قرار دارد و اخیرا تعدادی از خانواده‌های وزیرستانی در این ولایت ساکن شده اند، پاکستان به دلیل مشکلات امنیتی در داخل خاکش، «تی‌تی‌پی» را مسئول نا امنی کشورش پنداشته و به بهانه حضور این گروه همواره اهدافی را در خاک افغانستان آماج حمله قرار میدهد، حمله اخیر پاکستان در پکتیکا نزدیک به پنجاه کشته بجا گذاشته که عمدتا زن و کودک می‌باشد، به گفته ذبیح الله مجاهد این افراد وزیرستانی هستند.
رسانه های پاکستان مدعی شده اند که در این حمله دست کم سه رهبر «تی‌تی‌پی» و یک مقر آموزش عاملان انتحاری هدف قرار گرفته است؛ اما هنوز این ادعا تایید نشده است، در هر صورت، پاکستان کاری می‌کند که با تجاوز به خاک افغانستان، روابط نیم‌بندی هم که با کابل برقرار است آن را آسیب زده و مثل همیشه عدم صداقت اش را در قبال افغانستان آشکار می‌سازد.
در حالی که صادق خان نماینده ویژه این کشور در افغانستان، به هدف ذوب شدن یخ روابط پاکستان – افغانستان به کابل آمده بود و طبق پیامی که وی در توئیتر منتشر کرده است، پیشبرد روابط برادرانه میان پاکستان و افغانستان هدف وی از این سفر است؛ اما اردوی این کشور با توصل به زور و خشونت تمام سازوکارهای دیپلماتیک را پشت پا زده و یکبار دیگر فاز زور آزمایی با افغانستان را محک می‌زند. در حالیکه بسیاری از قدرت‌های جهانی مراحل زور آزمایی با افغانستان را پشت سر گذاشته و نتیجه اش جز ناکامی و رو سیاهی تاریخی برای شان دستاوردی نداشته است.
از یکسو، دولت پاکستان فاز دیپلماسی را با افغانستان پیش گرفته و از سوی دیگر قوای هوایی اش نقاطی را در افغانستان بمباران می‌کند، این تضاد در سیاست خارجی پاکستان گویای شقاق و چند پارچگی در داخل نظام سیاسی این کشور است که قوای مسلح را مستقل از دولت این کشور نشان میدهد.
دوگانگی سیاست پاکستان در قبال افغانستان برای اولین بار نیست که رخ می‌گشاید؛ بلکه پیش از این نیز پاکستان همواره رویکرد دوگانه در قبال افغانستان داشته است. پاکستانی ها با حکومت پیشین افغانستان هم همین بازی دوگانه را به پیش می بردند و اکنون این مسئله تازگی ندارد. دوگانگی سیاست مقامات پاکستانی در قبال افغانستان محرز است. از یک سو دولت پاکستان رو به تعامل مثبت آورده است و از سوی دیگر اردوی این کشور با حملات هوایی، درهای تعامل را می بندد، پاکستان باید به این درک برسد که افغانستان بیش از چهل سال درگیر جنگ است و هرگونه نا ملایمات جنگ و خونریزی را پشت سر گذاشته است، بهتر است که بیش از این صبر مردم افغانستان را به آزمایش نگیرند، چنانچه این کشور شاهد است که ابرقدرت‌های جهان نتوانسته در افغانستان دوام بیاورند، پاکستان با این بدهکاری و اقتصاد ناجوری که در منجلاب آن گیر مانده است، عمرا نمیتواند در فاز جنگ و خونریزی با افغانستان تاب بیاورد.
این اقدام پاکستان از دو حالت خارج نیست؛ اول اینکه اختلاف نظر میان اردو و دولت پاکستان آنقدر عمیق است که تصمیم‌گیری واحدی وجود ندارد و هر یک از این نهادها بر اساس علایق و سلیقه‌های شخصی در قبال افغانستان وارد اقدام می‌شود، ثانیا اینکه نوعی هماهنگی میان اردوی پاکستان و دولت این کشور وجود دارد که میخواهند دولت با فاز دیپلماسی و گفتگو، نیروهای حاکم بر افغانستان را به سمت برآوردن منافع اش مجاب کند و اردوی این کشور از مجرای فشارهای نظامی خواهان تثبیت اهداف اش در افغانستان است، بنا بر این هر شیوه‌ی شیوه‌ی را که پاکستان به هدف بر آوردن اهدافش علیه افغانستان به پیش گیرد ناکامی است و تنها چیزی را که میتواند از مجرای دیپلماسی به آن دست یابد فاز دوستی و بر آوردن منافع دو جانبه است؛ بنا بر این بهتر است که پاکستان از زیاده خواهی دست کوتاه کرده و روابط سالم با افغانستان را اختیار کند.
با این حال، در بمباران اخیر که پاکستان مدعی است اعضای «تی‌تی‌پی» را هدف گرفته است، تصاویر قربانیان و مجروحان این حادثه بیانگر این است که خلاف ادعای پاکستان که می‌گوید پایگاه های تحریک طالبان پاکستان را هدف قرار داده است، بلکه کودکان در میان قربانیان هستند که توسط جنگنده‌های این کشور هدفگیری شده اند.
در پیوند به این حمله پاکستان، وزارت دفاع افغانستان تهدید به حملات تلافی جویانه کرده است، رفتار شناسی سه ساله حکومت سرپرست افغانستان نشان میدهد که آنان در مقابل پاکستان کمترین ملاحظه نداشته اند و هرگونه حمله این کشور را پاسخ داده است در حالیکه نظام پیشین، در برابر حملات پاکستان خاموشی اختیار می‌کرد.
نکته دیگر در مورد حملات پاکستان این است که احتمالا حمله به کارمندان کنسولگری هند در جلال آباد هم توسط پاکستان انجام شده است؛ زیرا پاکستان در صدد است تا به حکومت طالبان خطوط سرخ خود را از این طریق تذکر دهد. یکی از این خطوط سرخ، محدود شدن فعالیت هند در افغانستان است.
بنا بر این پاکستان در صدد است تا با همان بازی گذشته یعنی ناامن سازی افغانستان، اهداف خود را به پیش ببرد. در اجرای این سیاست، احتمالا سرویس امنیتی پاکستان از طریق عوامل خود، ترور و انفجار را به پیش خواهد برد و همچنین با استفاده از حملات هوایی، تجاوز به خاک افغانستان را هم ادامه خواهد داد. این سیاست خطرناک را که پاکستان اختیار کرده است نتیجه‌ی جز بحرانی کردن اوضاع افغانستان و منطقه چیزی دیگری در پی نخواهد داشت؛ بنا بر این بحرانی شدن افغانستان بار دیگر برای مردم افغانستان و کشورهای منطقه مشکلاتی را سبب خواهد شد.
