رأی منفی امریکا در حمایت از اوکراین، برجسته شدن چهره واقعی امریکا

امریکا روز دوشنبه ششم حوت در کنار روسیه به قطعنامه‌ای که تهاجم روسیه به اوکراین را محکوم می‌کرد، رای منفی داد و متنی را که به‌ طور گسترده در مجمع عمومی ملل متحد تصویب شد، رد کرد.

با وجود مخالفت ایالات متحده،‌ این قطعنامه که از حمایت اتحادیهٔ‌ اروپا برخوردار بود،‌ با ۹۳ رای موافق، ۱۸ رای مخالف و ۶۵ رأی ممتنع تصویب شد، واشنگتن در کنار مسکو و متحدان آن، از جمله بلاروس، کوریای شمالی و سودان، به این متن رای منفی داد.

پیش از این امریکا از متحدان اصلی اوکراین محسوب می‌گردید که در فرایند جنگ سه ساله حمایت‌های مالی و تسلیحاتی امریکا را با خود به همراه داشت. ولادیمیر زلینسکی رئیس جمهور اوکراین تکیه‌گاهش فقط امریکا و غرب بود و امریکا نیز به دلیل حوزه نفوذش در این سرزمین حمایت‌هایی از آن داشت؛ اما پس از دیدار پوتین و ترامپ در عربستان، زاویه نگاه امریکا به اوکراین ۱۸۰ درجه تغییر جهت داد و در حال حاضر حتی به محکومیت حمله روسیه به اوکراین رأی منفی می‌دهد.

هنری کسینجر گفته بود دشمنی با امریکا ممکن است خطرناک باشد؛ اما دوستی با این کشور کشنده است، این جمله کسینجر در مورد امریکا مصادیق زیادی داشته است که در تحولات اخیر شاهد آن بودیم، بیست سال اشغال افغانستان توسط امریکا و حمایت از دولت جمهوری در کشور فراز و نشیب‌های قابل توجه داشت که هرکدام به شناخت عمیق‌تر این کشور به ما کمک می‌کند.

امریکا در افغانستان قوای مسلح بالغ بر ۳۰۰ هزار نفر در قالب ارگان‌های مختلف نظامی به وجود آورد که از آنان به عنوان سپر علیه مخالفین استفاده می‌کرد. سال ۲۰۱۴ که به اصطلاح سپردن مسئولیت جنگ به نیروهای افغان قلمداد می‌شد، امریکا و ناتو قوای مسلح افغان را در صفوف مقدم جنگ علیه مخالفین میفرستاد و نیروهای امریکا و ناتو برای گریز از ماموریت جنگ، صرفا مسئولیت حمایت های هوایی را عهده‌دار گردید.

در این جنگ‌ها بالغ بر شصت‌هزار نیروهای مسلح دولت وقت که عموما افغان بودند به قتل رسید و هزاران نفر نیز از مخالفین دولت کشته شدند، اشرف غنی رئیس جمهور تحت حمایت امریکا که به دستور مستقیم این کشور در افغانستان حکمرانی می‌کرد بدین باور بود که امریکایی‌ها تحت هر شرایط از وی حمایت خواهند کرد؛ اما حدود سه سال مذاکرات امریکا با طالبان هیچگاه دولت اشرف غنی به مذاکره کشانده نشد بلکه تعیین خطوط سیاسی امریکا و طالبان بود.

رئیس جمهور کرزی در مصاحبه‌ی گفته بود که به امریکا گفتم تروریزم چه کسی است، در جواب گفتند هر فرد و گروهی که منافع امریکا را به مخاطره بیاندازد تروریست است، این است چهره واقعی امریکا که همواره از دوستان خود به عنوان پل عابر استفاده می‌کند.

دوستی با امریکا واقعا خطرناک‌تر از دشمنی با این کشور است، در زمان سقوط دولت پیشین دیدیم که سیل جمعیت به سمت میدان هوایی کابل سرازیر شدند و برای فرار از کشور راه می‌جستند، این نتیجه‌ی حضور بیست ساله‌ی امریکا در افغانستان بود، اگر نه امریکا می‌توانست روند خروج اش را مدیریت کرده و دولت را پا برجا نگهدارد تا خلأ قدرت ایجاد نگردد و مردم افغانستان پس از بیست سال بی سرنوشت نمانند.

وضعیت امروز افغانستان نتیجه بی مسئولیتی امریکا در قبال این مردم بود، اگر فقر و بیکاری بی‌داد می‌کند اگر پول‌های افغانستان بلوکه شده اند و اگر امروز جایگاه و رسمیت بین المللی نداریم همه و همه پسامد عدم تعهد امریکا در قبال افغانستان است؛ بنا بر این باید به شناخت عمیق‌تر امریکا بیشتر وقت گذاشت تا دفعات بعد به دام توطئه‌های این غول خون آشام نیافتیم.