روز جهانی صلح و اوضاع صلح در جهان کنونی

۲۱ سپتمبر هر سال جهان در تقویم خود روزی را به نام «روز جهانی صلح» نشانه گذاری کرده است. روزی که فراتر از مرزها، مذاهب و سیاست ها، همه ما را به یک خواسته ساده اما حیاتی پیوند می دهد، داشتن زندگی‌ای آرام، امن و زیبا، در دنیایی که هر روز تیترهای خبری از جنگ، خشونت و ناامنی پر می‌شود، یادآوری روز جهانی صلح، شبیه نوری است که از لابه لای پرده‌های سنگین تاریکی می تابد. این روز نه فقط نمادی برای توقف جنگ ها، که فرصتی برای اندیشیدن دوباره به معنای زندگی مشترک انسانی است، روز جهانی صلح امسال در حالی فرا رسیده است که جهان غرق در تنش و درگیری‌هاست، جنگ غزه، جنگ اوکراین و حملات رژیم اسرائیل به کشورهای مختلف نشان از یک جهان نا امن و پر از چالش است که گستره آن باعث نا امنی و سرایت به کشورهای مختلف می‌گردد، با وجودی که صلح در شعار حامیان زیادی دارد؛ اما کشورهای غربی به رهبری امریکا در هر زمان و موقعیتی که منافع شان ایجاب کند جنگ را در سرزمین‌های ضعیف‌تر شعله‌ور می‌سازد، صلح در دنیای کنونی یک واژه‌ای بی روح است که صرفا در حد شعارها و در لابلای ورق کتاب‌ها جا خوش کرده است؛ اما عملا شاهدیم که شعله‌های آتش جنگ در سراسر جهان بر افروخته می‌شود.

کارشناسان معتقدند صلح تنها غیاب جنگ نیست؛ بلکه حضور عدالت، همدلی و احترام به کرامت انسان هاست. جامعه ای که در آن کودکان با صدای توپ و آژیر بزرگ نمی شوند، زنان در هراس از ناامنی زندگی نمی کنند و مردمان می توانند آینده خود را بدون ترس طراحی کنند، جامعه ای است که به زیبایی واقعی نزدیک شده است، امروز جهان بیش از هر زمانی دیگر تشنه صلح است. بحران های اقلیمی، اختلافات سیاسی و رقابت های اقتصادی، اگر با زبان خشونت پاسخ داده شوند، تنها زمین سوخته ای از امید برای نسل‌های آینده باقی خواهند گذاشت. صلح، همان نخی است که می تواند تکه‌های پراکنده بشریت را به هم پیوند دهد؛ نخ ظریفی که اگر پاره شود، همه چیز از هم می پاشد، از خاورمیانه تا آفریقا، از اروپای شرقی تا قلب آسیا، مردمانی هستند که آرزوهای شان نه فتح سرزمین ها، که داشتن خانه ای امن، هوای پاک و لبخندی آرام بر چهره فرزندان شان است. روز جهانی صلح یادآور این حقیقت است که نیاز به امنیت و آرامش، بنیادی ترین خواسته انسانی است؛ خواسته ای که فراتر از مرزها و زبان ها، همگان در آن مشترک اند.

جهان برای آنکه زیبا باشد، به صلح نیاز دارد؛ صلحی که نه با امضای قراردادها، که با تغییر نگاه‌ها آغاز می شود. هر گامی برای دوستی، هر گفت وگویی برای درک متقابل و هر حرکتی برای عدالت، خشت کوچکی است در ساختن خانه ای به نام «زندگی زیبا» روز جهانی صلح فرصتی است تا یادمان بیاورد صلح یک آرمان دوردست نیست، بلکه ضرورتی است برای زیستن آینده ای که در آن کودکان ما بی دغدغه می خندند و انسان ها به جای سلاح به یکدیگر تکیه می کنند، همان فردایی است که همه در جست وجوی آن هستیم، در اوضاع کنونی جهان امروز، سیاسیون و انسان‌های پیرو خط سیاسی نه تنها مایه آرامش و صلح نیستند؛ بلکه حضور و وجود شان در یک جمع و جلسه نا امن است، سلام شان در عوض امنیت دغدغه خلق می‌کند، نگاه شان استثمارگرایانه و حالت حمله را منعکس می‌سازد، این ژیست کسانی است که امروز خود را حامی و بانی صلح می‌پندارند؛ اما عملا صلحی می‌خواهند که سائر ملل جهان از خط فکری شان متابعت و منابع سرزمینی شان را در اختیار چنین اشخاص و حلقات قرار دهند، چنین دیدگاه نه تنها که صلح خواهانه نیست؛ بلکه تحمیل اراده خود بر سائر ملل جهان است.

صلحی که در آن ختم جنگ، تأمین عدالت و برابری و توزیع عادلانه قدرت و ثروت باشد عملا در جهان کنونی وجود ندارد، بلکه ختم جنگ از مجرای غلبه را تحت عنوان صلح نام گذاری می‌کنند، صلح در قاموس سیاسیون امروزی به معنی ابزار نیرنگ و استثمار است، ملل آزاد جهان تا زمانی که از ثمرات مملکت شان به شامپانزه‌های قدرت و سیاست جهانی چیزی ندهند، طعم صلح را نخواهند چشید، اگر ممکن باشد و به صرفه، بر کشور آزادی‌خواه حمله ور می‌شوند تا امتیازاتی را از آنان بگیرند و سپس تحت نام صلح و سائر عناوین قلمبه سلمبه با کشور تحت هجمه کنار آمده و طویل المدت از آنان باج می‌گیرند؛ نمونه واضح آن حمله امریکا بر افغانستان بود که به مدت 20 سال ثروت این سرزمین را غارت کردند و بعد از بیست سال که دیگر سود و منفعت این کشور برای شان دستاورد کمتری داشت راه فرار جستجو کردند و تحت عنوان گفتگوهای صلح زمینه خروج را فراهم کردند، اکنون که بیش از چهارسال از زمان خروج امریکا سپری می‌گردد دوباره شاخ و دندان تیز کرده و از تصرف میدان هوایی بگرام سخن می‌گویند، حالا این که نتیجه چه می‌شود وابسته به عزم و اراده حکومت و ملت افغانستان است که در برابر این متجاوز خون آشام می ایستند و یا آنان می‌خواهند که با طرح اینگونه خواسته‌ها راههای دیگر استثمار را جستجو کنند فرایند زمان بیشتر آشکار خواهد ساخت، اما عملا شعار دهنده صلح همین امریکا و پیروان خط فکری شان غرب و اسرائیل هستند که مصادیق صلح جهانی را نیز ما در دنیای کنونی شاهد هستیم که چگونه است.

یادداشت اختصاصی