سازش با امریکا و اسرائیل؛ راهی به سوی نابودی کشورها
امریکا و اسرائیل با نقش‌آفرینی‌های متفاوت در پی تغییر چهره خاورمیانه و تسلط بر کشورهای اسلامی هستند. آن‌ها با طراحی‌های سیستماتیک و پیچیده، در تلاش برای عملی‌سازی طرح «اسرائیل بزرگ» و تجزیه کشورهای منطقه هستند تا از این طریق، سپر امنیتی برای خود ایجاد کنند. این تجزیه‌طلبی از کشورهایی مانند سوریه، لبنان، عراق و مصر آغاز شده و به‌صورت برنامه‌ریزی‌شده به دیگر کشورهای اسلامی از جمله افغانستان و پاکستان گسترش خواهد یافت.
شیوه اجرایی این طرح، ایجاد تفرقه درونی در کشورهای اسلامی و تقسیم آن‌ها به گروه‌های متعارض است. سپس با حمایت از گروه‌های وابسته به خود، به‌ظاهر از آن‌ها پشتیبانی می‌کنند تا راه را برای مداخلات نظامی و سیاسی خود هموار سازند. مذاکره‌ای که امریکا و اسرائیل از آن سخن می‌گویند، به‌معنای تسلیم‌شدن بی‌قیدوشرط در برابر خواسته‌های آن‌هاست؛ حتی اگر به معنای واگذاری بخش‌هایی از خاک یک کشور بدون درگیری نظامی باشد.
نمونه بارز این سیاست را در مذاکرات با ایران مشاهده کردیم؛ در حالی که مذاکرات در جریان بود، اسرائیل به حملات خود ادامه داد. در سوریه نیز «الجولانی» که فاقد تجربه کافی در مدیریت سیاسی است، در دام فریب امریکا افتاد. امریکا با وعده‌های فریبنده مانند به رسمیت‌شناختن حکومت او و لغو تحریم‌ها، او را به اطاعت کورکورانه واداشت. اما نتیجه چه شد؟ شب گذشته، رژیم اسرائیل بدون هیچ مانعی به خاک سوریه حمله کرد و بیش از ۱۷۰ نقطه استراتژیک این کشور را بمباران نمود. این رویداد، مصداق سخن معروفی است که می‌گوید: «دشمنی با امریکا ممکن است خطرناک باشد، اما دوستی با آن کشنده است.»
همچنان که آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر انقلاب اسلامی ایران، به دولت‌های ایران تأکید کرده‌اند: «هزینه مقاومت به‌مراتب کمتر از هزینه مذاکره و سازش است.»
امریکا و اسرائیل به بهانه‌هایی مانند غنی‌سازی یورانیم، حمایت از محور مقاومت و تشکیل گروه‌های نیابتی، به ایران حمله‌ور شدند. اما اکنون می‌بینیم سوریه تحت حکومت الجولانی هیچ‌یک از این اقدامات را انجام نداده است: نه غنی‌سازی یورانیم دارد، نه در محور مقاومت قرار گرفته و نه از فلسطین و لبنان حمایت می‌کند. با این حال، اسرائیل بدون هیچ مانعی به بمباران میدان‌های هوایی، پایگاه‌های نظامی و تأسیسات استراتژیک سوریه ادامه داده است. الجولانی حتی کوچک‌ترین اعتراضی نیز نکرد و این تسلیم‌طلبی را به‌راحتی به نمایش گذاشت. اما آیا این رفتار باعث توقف تجاوزات اسرائیل شد؟ خیر! اسرائیل نه‌تنها دست از حمله برنداشت، بلکه مناطق استراتژیک مانند وزارت دفاع سوریه و ولایت السویدا را نیز مورد تهاجم قرار داد و آن را به دست متحدان خود سپرد.
این ماهیت پلید رژیم امریکا و اسرائیل است که به هیچ تعهدی پایبند نیستند. اگر الجولانی همانند یمن، لبنان و فلسطین به محور مقاومت می‌پیوست، هرگز با چنین شکست‌های تحقیرآمیزی روبه‌رو نمی‌شد. اما اکنون باید منتظر تجزیه کامل سوریه بود: اسرائیل در حال پیشبرد طرحی است که در آن مناطق مرزی مانند السویدا را به دست متحدان خود می‌سپارد، مناطق کردنشین را به بهانه تشکیل دولت کردستان جدا می‌کند و بخش‌هایی دیگر را نیز تحت نفوذ ترکیه قرار می‌دهد.
وضعیت کنونی سوریه درس بزرگی برای تمام کشورهای اسلامی است: امریکا و اسرائیل هیچ‌گاه به راه‌حلی جز تسلیم کامل کشورهای اسلامی رضایت نخواهند داد. تنها راه نجات، اتحاد امت اسلامی و مقاومت یکپارچه در برابر این تجاوزگران است. اگر کشورهای اسلامی جداگانه عمل کنند، یکی پس از دیگری طعمه‌ی هوس‌های قدرت‌طلبانه این رژیم‌های متجاوز خواهند شد.
الجولانی و دیگر رهبران کشورهای اسلامی باید به‌خاطر بسپارند که هزینه مقاومت همواره کمتر از هزینه سازش است. تاریخ ثابت کرده است که تسلیم‌شدن در برابر زورگویی‌های امریکا و اسرائیل، نه‌تنها امنیت نمی‌آورد، بلکه نابودی قطعی را در پی خواهد داشت.
یادداشت اختصاصی / خبرگزاری سریع
