عدم ظلم پذیری در مکتب امام حسین(ع)

یکی از شاخصه‌های محبوبیت مکتب امام حسین و قیام عاشورا، عدم ظلم پذیری در برابر هرگونه قدرت زورگو و متجاوز است، امام حسین (ع) به بشریت آموخت که با مردم راه اعتدال و میانه‌روی را اختیار کنید؛ ولی در برابر ظالم و دستگاه فاسد حکومت‌ها که زیاده‌خواهی می‌کنند ایستادگی و مقاومت را بر گزینید، در مکتب امام حسین سنجش قدرت در مقابل ظلم و ظالم معیار نیست؛ بلکه ایستادگی و دفاع از کیان اسلامیت و انسانیت اصل است، در این مکتب بزرگ، فرقی نمی‌کند که ظالم از چه میزان قوای مسلح و نظامی برخوردار است و شما در برابر آن از امکانات ناچیز بهره‌مندید؛ بلکه ایمان به حقانیت و نه گفتن به ظلم اساس مکتب مبارزاتی امام حسین (ع) را شکل و بسط می‌دهد.

امام حسین (ع) زمانی که با حاکم مدینه روبرو می شود و حاکم مدینه از امام می خواهد که در برابر یزید تسلیم شود و بیعت بکند، ایشان می فرمایند: «إِنَّا أَهْلُ بَیْتِ النُّبُوَّهِ، وَ مَعْدِنُ الرِّسالَهِ، وَ مُخْتَلِفُ الْمَلائِکَهِ… وَ یَزیدُ رَجُلٌ فاسِقٌ شارِبُ الْخَمْرِ، قاتِلُ النَّفْسِ المُحَرَّمَهِ، مُعْلِنٌ بِالْفِسْقِ، وَ مِثْلِی لا یُبایِعُ لِمِثْلِهِ» ما از خاندان نبوّت و معدن رسالت و جایگاه رفیع رفت و آمد فرشتگانیم… در حالى که یزید مردى است، فاسق، مى گسار، قاتل بى گناهان، او کسى است که آشکارا مرتکب فسق و فجور مى شود. بنابراین، هرگز شخصى همانند من، با مردى همانند وى بیعت نخواهد کرد. این نشان دهنده استراتژی امام حسین(ع) در برابر ظالمان و فاسقان است که امروز هم می تواند برای بشر کاربرد داشته باشد.

امروز هم قدرت‌های مفسد و ظالم زیادی وجود دارد که زمامداران آن غرق در می‌گساری و شراب‌خواری، ارتکاب انواع فسق و فجور و سلب حقوق مظلومین با شعارهای رنگارنگ و میان تهی حقوق بشر اند؛ ولی پشت پرده در حال طرح نقشه‌های امپریالیستی و ربودن منابع طبیعی و ثروت‌های ممالک ضعیف تر اند تا هیولای حرص و آز شان را از حق و حقوق محرومان جهان سیراب کنند.

یزید در منطق مکتب امام حسین (ع) به معنی شخص نفس‌پرست، مادی‌گرا، شهوت‌ران، تن‌آسا و ظالم است که با استفاده از هر روش ممکن در صدد تثبیت حاکمیت اش بر مظلومان جهان با توسل به زور و قوای نظامی است و در این راه از هیچ توحشی دریغ نمی‌ورزند، این است سمبل یزید و یزیدیان در طول تاریخ که مصادیق آن در هر عصر و زمان فراوان است.

اکنون و در عصری که ما زندگی می‌کنیم مصداق حکومت یزیدی با ماهیت ظلم و زورگویی، امریکا و رژیم اسرائیل است، حاکمان این دو کشور، طراح ربودن منابع و سرمایه‌های کشورهای اسلامی است، ظلم، تهدید و تطمیع موثرترین ابزارهای غارتگری شان است، ملل مسلمان با حاکمان تسلیم شده، آماج تاخت و تاز این دو ببر کاغذی قرار گرفته اند و با فریب اذهان عامه، تحت عنوان امضای قرار داد و پیمان‌ها، حقوق ملت‌ها و سرمایه‌های طبیعی شان را به امریکا می‌دهند؛ تا در بدل آن حاکمیت نکبت‌بار و ذلیل شان را چند روزی حفظ کنند، اینجاست که می‌بینیم تن‌آسایی، عشرت طلبی و جاه‌طلبی تا چه حد انسان را زبون ساخته و به دام آرزوهای پوچ و طولانی می‌اندازد؛ حاکمان مستبد امریکا و اسرائیل که مصداق آشکار استکبار اند می‌خواهند که عموم کشورهای اسلامی تن به ذلت داده و در چارچوب خواسته‌های آنان تمکین نمایند؛ به معنی دیگری تن به هرگونه ذلت و خواری دهند تا عیش و عشرت آنان خراب نگردد.

امروز که رژیم اسرائیل بیش از هفتاد سال است سرزمین مردم فلسطین را اشغال و آن را بنام اسرائیل نام‌گذاری کرده اند، به علت عدم ایستادگی جهان اسلام در برابر ظلم و فجایع اسرائیل است. کشورهای اسلامی عمدتا در صدد اند که در عوض باج دهی به امریکا فقط حاکمیت و سلطه شان حفظ گردد و برای آن، حاضر اند هرگونه باج‌دهی نمایند، قتل و کشتار مردم بی دفاع غزه در انظار جهان مصداق واضح ظلم حکومت یزیدی است که دارد اتفاق می افتد؛ اما کجاست آن وجدان بیدار حسینی که با کمترین امکانات علیه این ظلم و نابرابری قیام کرده و این زورگوی معاصر را رسوا سازد.

امریکا حامی بی قید و شرط رژیم اسرائیل با تمام امکانات نظامی و مالی از این رژیم طاغوتی حمایت کرده و آن را ترغیب می‌کند تا زهرچشم از حاکمان کشورهای اسلامی بگیرد و آنان به پذیرش ظلم تمکین نمایند. امریکا و رژیم اسرائیل به خیال اینکه ایران و حوزه مقاومت نیز به ظلم و جور تن داده و با اندک فشار نظامی تسلیم خواسته‌ها و زورگویی این غده‌ای سرطانی می‌گردند، حمله بر محور مقاومت را آغاز کردند، این حمله در حالی صورت گرفت که ایران در حال مذاکره با بادار اش امریکا بود و از هرسو گمان نمی‌رفت که در چنین حالتی تقابل نظامی اتفاق بیافتد؛ اما غافل از اینکه سردمداران حکومت ایران، تربیت یافته مکتب حسینی اند و شعار «هیهات من الذله» در شریان‌های وجود شان جاریست و پوز هر متجاوز و زورگو را به خاک مذلت می‌مالد، رهبر ایران که از سلاله حسین بن علی (ع) است هیچگاه به منطق زور و اجبار تن نداده و حاضر است برای رسیدن به پیروزی علیه هر متجاوز بایستد.

ایران، علی گونه و حسین گونه علیه یزیدیان زمان شمشیر کشید و به مدت 12 روز درگیری، چنان شهرهای اشغالی را آماج حمله قرار داد که جیغ و ناله شان گوش فلک را کر ساخت، به مدت 12 روز جنگ، رژیم اسرائیل و بادار اش امریکا متوجه شدند که تداوم آن باعث رسوایی و بیش از این آشکار شدن شکست شان می‌گردد، ناگذیر تن به آتش‌بس دادند؛ زیرا تداوم جنگ می‌توانست هیمنه امریکا را زیر سئوال برده و سابر ملل جهان نیز چشم واکنند که امریکا آن قدرت شکست ناپذیر نیست که از خود به نمایش می‌گذارند؛ بلکه ایستادگی علیه آن باعث می‌گردد که این قدرت پوشالی درهم شکسته و افسانه شکست ناپذیری آن نتیجه‌ای عکس دهد، در این جنگ ثابت شد وقتیکه ملت‌ها یک‌دل و یک‌صدا با عزم و اراده فولادین به متجاوز و زورگو نه بگویند، بزرگترین قدرت‌های جهان نیز نمی‌توانند علیه شان ایستادگی کرده و یا چشم به مملکت شان بدوزند، ایران ثابت ساخت که عزت و اقتدار ملت‌ها در وحدت و همصدایی است وقتیکه قدرت‌های متجاوز نتوانند از درون ملت‌ها نفوذ کنند، هیچ راهی وجود ندارد که بتوانند کشوری را به تصرف در آورند؛ بلکه تنها راه، شکست و رسوایی شان در انظار جهان است.

یادداشت اختصاصی / خبرگزاری سریع