مگر نیست این دردها را راه درمانی؟
هرچند در چهار و نیم دهه گذشته، افغان‌ها روی صلح و آرامش را ندیده‌اند و مدام با درد، اندوه و غم همراه بوده‌اند، اما پس از فرار امریکا از افغانستان و حاکمیت طالبان همراه با شعارهایی که داشتند و دارند، انتظارها بر این بود که صلح در کشور برقرار و امنیت تامین گردد. این انتظار اما سرابی بیش نبود و برعکس سطح بحران‌ها از جمله ناامنی و فقر و مشکلات اجتماعی-فرهنگی افزایش و گسترش یافت.
داعش توانست با استفاده از خلاء موجود، جغرافیایی را در ولایت‌های شمالی و غربی کشور برای خود تهیه و در کنترل گیرد.
نگرانی کشورهای همسایه و منطقه از حضور داعش بیشتر و بیشتر شد و روسیه اعلام کرد که با سقوط نظام جمهوریت و آمدن طالبان، آمار اعضای داعش در افغانستان دو برابر شده است. ازبیکستان از خاک افغانستان توسط داعش موشک‌باران شد و سفارت روسیه و مهمان‌خانه چینی‌ها در کابل هدف حملات تروریستی این گروه قرار گرفت.
با آنکه چرایی تولید داعش و اهداف آن امروزه بر همگان هویداست و به خوبی ثابت شده که تروریستانی به نام داعش در پرورشگاه‌های کاخ سفید پرورش یافته‌اند، نوعیت عملکرد و اهداف این گروه نیز به خوبی نشان داده است که امریکا با استفاده از هر ابزاری می‌خواهد بر منطقه مسلط شود و دست بالایی نسبت به کشورهای منطقه‌ای داشته باشد؛ هدفی که بارهاست نقش بر آب می‌شود و کار به جایی نبرده است.
نخستین بار داعش در عراق و سوریه به وجود آمد تا از آن طریق منطقه را به آشوب بکشاند، ولی با واکنش و اقدام سریع کشورهای منطقه‌ای از جمله ایران و روسیه مواجه شد و پروژه داعشی با شکست مواجه گردید و نابود شد.
اهدافی که امروز در افغانستان از سوی داعش هدف قرار می‌گیرد، گواه همین مورد است. بنابراین طالبان باید و باید از دسیسه‌های امریکایی که داعش را ابزار فشار بر طالبان قرار داده و از زاویه دیگر افغانستان را به مامن تروریزم تبدیل می‌کند، دوری کرده و در کنار مبارزه علیه تروریزم داعشی حتا در همکاری با کشورهای منطقه‌ای مثل ایران و روسیه که سابقه درخشانی در مبارزه با داعش دارند، در اسرع وقت به تشکیل حکومت فراگیر اقدام نمایند که حلال مشکلات و راه درمانی برای مهار ناامنی و مشکلات فعلی است.
