همگرایی قومی-مذهبی؛ عامل اساسی اتحاد و همدلی افغان‌ها
قرآنکریم میفرماید: يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثي وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ خَبيرٌ
ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره ها و قبیله ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید ( اینها ملاک امتیاز نیست ، ) گرامی ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست خداوند دانا و آگاه است.
قرآنکریم به عنوان معتبرترین منبع وحیانی برای انسان‌ها بیان می‌کند که هیچ قوم و تبار و هیچ گروه اجتماعی بر همدیگر برتری ندارد مگر بر اساس تقوی، که به تقوای بندگان نیز فقط خداوند آگاه است نه اینکه انسان‌ها در این مورد قضاوت و دسته‌بندی داشته باشند؛ بنا بر این با توجه به این آیه مبارکه وحیانی در می‌یابیم که ما انسان‌ها نمیتوانیم تقوای درونی انسانهای دیگر را تشخیص دهیم، تشخیص دهنده فقط خداوند است و فقط او دانا و آگاه است.
این آیه مبارکه که چراغ راه عموم انسان‌هاست، بیشتر از هرجای دیگر دوا و مرهم مردم افغانستان است که با سرلوحه قرار دادن آن به اقوام و مذاهب مختلف به چشم انسانی که خلق شده‌ی خداوند است نگریسته شود، نه اینکه نگاه برتری جویانه و تفوق طلبانه به همدیگر داشته باشند.
افغانستان که بیش از چهل سال است قربانی توطئه‌های نفاق افگنانه غرب و عمال داخلی اش گردیده است بیشترین تاوان و ضرر نفاق و کدورت را این مردم بی دفاع پرداخته اند، اندیشه‌های تکفیری، تفوق طلبی قومی_مذهبی و گروهی عواملی بوده اند که جهت اغراض سیاسی در این کشور شایع گردیده و قربانی آن مردم افغانستان بوده است.
وقتیکه همه اقوام و مذاهب در افغانستان به خداوند و کلام وحی باور دارند و همه خود را مومن به درگاه خداوند می‌پندارند باید این آیه را سرلوحه زندگی شان قرار داده و حتی در اطاق خواب شان آن را تابلو ساخته و در مقابل چشمان شان قرار دهند؛ نمیتوان به بخشی از آیات قرآن مومن بود و بر خلاف تعداد دیگر آیات الهی گام برداشت وقتیکه قرآنکریم تعیین کننده راه و روش زندگی انسان‌هاست و به خصوص مسلمانان آن را از خود پنداشته و مباهات می‌کنند باید از این آموزه‌ها بهره جسته و آن را در زندگی عملی سازند.
در عموم کشورهای جهان اقوام و مذاهب گوناگون زندگی می‌کنند، هر قوم و مذهب با نظرداشت عقاید و فرهنگ مختص به خود عمل می‌کنند و سایر اقوام و مذاهب نیز بدان احترام می‌گذارند، در هیچ کشور دنیا تا کنون باعث نشده است که تفوق‌طلبی قومی_مذهبی تعیین کننده راه و خط مشی سیاسی و منافع ملی آن کشور باشد، به عنوان مثال کشور هند که به دلیل تکثر اقوام، ادیان و مذاهب متعدد به کشور ۷۲ ملت معروف است، هر قوم و دسته مراسم و برنامه‌های خاص خود را دارند، ولی در قبال منافع، مشترکات و ارزش‌های ملی مسئولانه عمل می‌کنند. هیچ کشوری در جهان نیست که به دلیل تفاوت‌های عقیدتی و تباری منافع ملی شان را به باد دهند. در میان کشورهای اسلامی، مالیزیا مترقی‌ترین و توسعه یافته‌ترین کشوری است که مذاهب متنوع اسلامی را در خود جا داده است، این کشور هم اکنون با کشورهای توسعه یافته جهان همچون چین و جاپان در رقابت است، آنان همواره به رفاه و توسعه کشور شان می اندیشند و در این راه از هیچ تلاش و کوشش دریغ نمی‌ورزند، اما تفاوت‌های قومی_مذهبی باعث نشده است که این کشور مسیر ترقی را رها و به جان هم بیافتند.
بنا بر این افغانستان که یک کشور کاملا اسلامی است هیچ دلیل و عذر دینی و انسانی ندارند که فکر ترقی و رفاه مملکت را کنار گذاشته و در عوض به تکفیر، توهین و برتری جویی‌های قومی بیاندیشند.
علما، دانشمندان و متنفذین که هر کدام به روش‌هایی فهم و تجارب نیک از اتحاد و همدلی دارند، مسئول اند که جهت ترویج مفکوره ملی و اسلامی و نفی قومگرایی و سلطه‌طلبی تبلیغ و مردم را آگاه سازند، پدیده‌ی نفرت پراکنی و برتری جویی‌ها باعث شده است که افغانستان در قرن ۲۱ در قعر جدول کاروان ترقی و توسعه قرار گیرد، این کشور حتی در مقایسه با پاکستان که هشتاد سال بیشتر از تأسیس آن تجاوز نمی‌کند به مراتب عقب مانده و محتاج است؛ لذا بر می‌تابد که مردم و حکومت سرپرست هر کدام به نوبه‌ی خود از مجاری رسانه‌ها، برگزاری کنفرانس‌ها و محافل فرهنگی، بر اتحاد و اتفاق حول محور دین و کلمه الله تبلیغ و زمینه‌ی وصل میان اقوام باهم برادر و مسلمان افغانستان گردند تا زمینه‌ی مداخلات بیگانگان کاهش و کشور مسیر توسعه را بپیماید.
