تشکیل حکومت همه‌شمول، مجرای مشروعیت نظام
نویسنده: محمد امان فلاح
حکومت‌داری در عصر کنونی به خصوص در کشورهای در حال منازعه و پسامنازعه نیازمند فنون و مهارت‌هایی است که سیاستگذاران را موفق می‌سازد روند ثبات سیاسی را استحکام بخشد، کشورهای در حال منازعه و پسامنازعه کشورهایی هستند که به لحاظ بافت‌های سیاسی از هم پاشیده اند و در صدد پیوند این بافت‌ها در یک ساختاری هستند که بتوانند اقتدار سیاسی را ریکاوری کنند.
نمونه کشورهای در حال منازعه و پسامنازعه، افغانستان و سوریه هستند، با توجه به اینکه ظاهرا به نظر میرسد حکومت‌هایی در این کشورها مستقر و نظم بر قرار گردیده است؛ اما واقعیت این است که تهدیدات بالقوه و گاهی بالفعل در هردو کشور موجود است و هرازگاهی احتمال می‌رود که باعث بر اندازی نظام گردد، معمولا کشورهایی که نظام های سیاسی شان از حمایت اکثریت ملت برخوردار نیست، ملعبه‌ی دست بازیگران و استخبارات قدرت‌های بزرگ می‌گردد، چنین نظام های سیاسی با آگاهی به اینکه از پشتوانه ملت برخودار نیستند، ناگذیر به دامن قدرت‌های بزرگ پناه‌گزین گردیده و در راستای دلخوشی آنان هر فعل و ترک فعل انجام خواهند داد؛ حتی اگر منافع ملی کشور آسیب ببیند بازهم برای حفظ قدرت، این معامله انجام خواهد شد.
در حال حاضر مصادیق حکومت‌های نو ظهور در منطقه، سوریه و افغانستان هستند، سوریه پس از بشار اسد که به دست الجولانی افتاد، فراز و نشیب‌های زیادی را متحمل شد، اسرائیل خاک سوریه را اشغال کرد و مهمات نظامی اش را از بین برد و تا کنون نقاط گوناگون سوریه را بمباران می‌کنند، علاوه بر آن خاک سوریه یک‌دست و یکپارچه در اختیار الجولانی نیست، بخشی از آن در کنترل ارتش سابق سوریه، نیروهای قسد و شبه نظامیان تحت حمایت ترکیه و داعش هستند، لذا موجودیت این گروهها تهدیدات بالفعل علیه حاکمیت این کشور می‌باشند، به همین اساس الجولانی جدیدا نیروهای قسد را جذب کرده است که در بدنه حکومت نو تشکیل سوریه بپیوندند.
از جانب دیگر برخی از جوانان سوریه که از نظام موجود ناراض اند و علیه آن اقدامات مسلحانه انجام دادند، به شدت سرکوب شدند و فارغ از نگاه نظامی‌گری حتی افراد غیر مسلح علویان سوریه را نیز به دم رگبار بستند، بنا بر این به نظر میرسد که نحوه مواجهه با مردم سوریه توسط حکومت این کشور تبعیض آمیز و دوگانه است، قسد که متعلق به اهل سنت سوریه است باهاش وارد تعامل می‌گردند؛ اما علویان را قتل عام می‌کنند که بنا به گزارش‌ها، اخیرا بیش از ۷۰۰ تن علویان سوریه به رگبار بسته شده اند.
اما در افغانستان نیز طی طریق مسیر سیاسی خوش یمن به نظر نمی‌رسد، نیروهای حاکم تمام قدرت را قبضه کرده اند و بجز افراد گروه‌شان کسی دیگری را شایسته حکومت‌داری نمی‌دانند، مردم نیز با نظام مقاطعه کرده و به نحوی شقاق و شکاف عمیق میان ملت و حکومت کنونی قابل دید است.
لذا اگر حکومت مسیر سیاسی اش را اصلاح و بازنگری نکند دیری نخواهد گذشت که صف‌های مخالفین تقویت و زمینه‌های براندازی حکومت روی دست گرفته خواهد شد، مقدمات تشکیل حکومت فراگیر و گام نهادن به سمت مشروعیت ملی این است که حکومت تمام محدودیت‌های تحصیلی را رفع کند، کار و فعالیت زنان را به رسمیت شناخته و تبعیضات ناروا را از میان بردارد، سپس حکومت ملی و فراگیر که آئینه تمام‌نمای اقوام و مذاهب مختلف باشد تشکیل گردد؛ آنگاه لویه جرگه قانون اساسی برگزار و ساختار نظام تعریف گردد، در غیر آن بار دیگر شاهد تغییر حکومت در افغانستان خواهیم بود.
لینک کوتاه
