لزوم کمک‌های نقدی در روزهای سخت فقرا

انسان در فرایند تحولات زندگی به آزمون الهی گرفته می‌شود، هر تغییر و تحولی که در وطن و محل زندگی مان رخ میدهد نوعی از بازتاب کنش‌ها و رفتار ما در گذشته است، اگر اکثریت نفوس یک کشور از سیاسیون گرفته تا مردم عام، کارهای خیر و مطابق با رهنمودهای فطری و الهی انجام دهند بازدهی اعمال و رفتار ما در قالب تحولات نیک و قابل قبول به اتفاق می‌افتد، اگر به عکس باشد سرگردانی، فقر و درماندگی در سطح جامعه رو نما می‌گردد؛ اما در هر دو حالت، انسان روند تکامل اش را می‌پیماید، هر چند جنگ و شرارت و تجاوز به حقوق همدیگر بیشتر گردد میزان فقر و درماندگی بیشتر می‌گردد؛ اما این نکته را نباید فراموش کرد که اگر کار درست انجام دهیم و یا اعمال نادرست داشته باشیم در مشیت و قانونمندی هستی تفاوت نمی کند، اگر ظلم و تعدی افزایش یابد، قانون هستی این توانایی را دارد که مطابق به قواعد تضادها، دامنه حضور گروه و اشخاص ستمگر را از جامعه برچیند و اشخاص و گروههای بدیل را جانشین سازد؛ اما اگر امور نیک و خیرخواهانه انجام دهیم، نه تنها از ابعاد مختلف زندگی خیر و نیکی مشاهده می‌کنیم، بلکه بقای ما در جامعه توأم با خیر و برکت تداوم خواهد یافت و هر روز نسبت به قبل به عزت و شگوفایی ما افزون خواهد شد.

بنا بر این، افغانستان کنونی به اثر تضادهای اجتماعی دچار تغییر و تحول گردید، تحول موجود از جنبه خیر و شر آن، چیزی نیست جز بازتاب اعمال و کردار ما در قبال نعمت ها و بخشایش الهی، این تغییر و تحول برای تعدادی خیر محض است؛ از سوی دیگر اشخاص و گروههای دیگری که سپاسگزاری از نعمت های الهی را نداشتند، در متن تغییر و تحول نا خوشایند قرار گرفته اند؛ این قانونمندی هستی و مشیت است که به اثر اعمال و رفتارهای ما در زندگی پدیدار می‌گردد؛ بنا بر این اکنون که تقریبا بیشتر اعضای جامعه در یک خط و مش بی ثباتی و فقر قرار گرفته است، نیز مرحله‌ی از آزمون الهی است، عده‌ی محتاج تهیه نفقه شبانه عیال اند گاهی به آن دست می یابند گاهی نیز چیزی عاید شان نمی‌گردد، عده‌ی هم روال عادی زندگی را می پیمایند و مایحتاج شان به نحوی به دسترس شان قرار می‌گیرد؛ اما این مهم را نباید از یاد برد که ما توسط همدیگر آزموده می شویم اگر به فقرا کمک کنیم طبیعی است که رضایت الهی را کسب نموده و مسیر قانونمندی هستی را به درستی می پیماییم، اگر هم بخل ورزیم و پیش خود توجیه نماییم که در این وضعیت ناگوار ذخیره کنیم تا محتاج نشویم مطمین باشیم که جهت خلاف قانونمندی کائنات گام بر می‌داریم؛ زیرا خداوند در قرآن مجید فرموده است ( و فی السماء رزقکم لما توعدون) یعنی رزق شما در آسمان است و این یک وعده است. بدین مفهوم که احساس درونی ما با مبدأ هستی هماهنگ است هر حس خوش و یا ناخوشایندی که ما در درون داریم از آن ارتعاش صادر می‌گردد، حس فقر، درماندگی و نا خوشی به ناخوشی های بیشتر مان می افزاید، حس فراوانی و باور به اینکه رزق از جانب خداوند میرسد به ارتعاش خوشی ما می افزاید و باعث ازدیاد رزق و روزی می‌گردد.

پس وقتیکه به فقرا و نیازمندان کمک میکنیم، احساس درونی ما روز به روز شادتر و از قیودات نفسانی بیشتر رهایی می یابیم، این امر به ما کمک می کند که خداوند عظیم به احساس شادی بخش ما مطابق به وعده اش چند برابر افزایش دهد و از خزانه‌ی غیبی اش مال و منال و بدیل آن را به ما ارزانی فرماید؛ لذا با میل و رغبت به یاری محرومان و فقرا خطوط قانونمندی هستی را درست بپیماییم و موجبات رضایت او را فراهم سازیم تا از قیودات نفسانی رهایی یابیم و خودمان باعث گردیم که بر مال و منال خود چند برابر بیافزاییم، این روزها هستند فقرایی که چشم انتظار مقداری برنج، روغن و آرد هستند؛ اگر نمی توانیم فراوان کمک کنیم، حد اقل توان کمک یک پاکت روغن، مقداری برنج و آرد را به نسبت توان اقتصادی خود داریم، کافیست چشم بگشاییم و به فراوانی نعمت الهی ایمان بیاوریم؛ آنگاه دست مان به کمک به دیگران نمی لرزد و رزق مان نیز بیش از هر زمان دیگر فزونی خواهد یافت.