روز جهانی آموزش؛ زنگ خطری برای رهبران حکومت سرپرست

نویسنده: راحله حسینی

همه ساله 24 جنوری با نام «روز جهانی آموزش» با برپایی مراسمات مختلف در سراسر جهان گرامی داشته می‌شود. بزرگداشت این روز ضرورت امر آموزش بر تمام جنبه‌های زندگی بشر را گوشزد می‌کند. در همین حال اختصاص یافتن یک روز تحت این عنوان در تقویم جهانی یادآور می‌شود که آموزش یک حق انسانی و یک مسئولیت عمومی است.

در افغانستان اما شرایط متفاوت‌تر است. در سه سال اخیر به دنبال تحولات ایجاد شده، در اقدامی دور از انتظار درهای مکاتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته شد. پیامدهای این تصمیم، واضح و آشکار است. محرومیت نیمی از اعضای جامعه از حق آموزش که از بدیهی ترین حقوق بشری به شمار می‌رود و منابع دینی و اسلامی ما نیز بر آن تاکید دارد، تاثیر مخربی بر پیشرفت و تعالی جامعه و کشور خواهد داشت که در آینده نزدیک وجوه مختلف آن خودنمایی می‌کند.

از طرفی وضعیت آموزش برای پسران نیز شرایط نابسامانی دارد. گزارش‌ها حاکی از آن است که ارائه مضامین دینی به جای محتوای علمی در مکاتب افزایش یافته و آموزش‌های نظامی در برخی مکاتب به پسران موجب نگرانی‌های جدی در داخل و خارج کشور شده است. این اقدامات علاوه بر ایجاد آسیب‌های روانی در کودکان، روحیه افراطی‌گری و خشونت طلبی در بزرگسالی را رقم می‌زند.

به طور قطع می توان گفت که ادامه این روند موجب گسترش نارضایتی در داخل و عدم تمایل جهان برای حفظ ارتباط با افغانستان خواهد شد. در شرایط بحرانی امروز که شمار زیادی از شهروندان کشور با مشکلات معیشتی و اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند، سختگیری و اعمال محدودیت‌های آموزشی فشار مضاعف به جامعه وارد کرده و چشم انداز تاریکی برای همگان به ارمغان خواهد‌ آورد.

صدور حکم اخیر دیوان بین‌المللی لاهه در مورد افغانستان زنگ خطری برای هیات حاکمه کشور است و ضرورت تغییر در سیاست‌های آموزشی را بیش از پیش روشن می‌نماید. چرا که در غیر این صورت کشور در وضعیت انزوای کامل قرار می‌گیرد و خسارات آن هم بر مردم و هم بر مسئولین تحمیل می‌گردد.