به زبان‌های رسمی کشور احترام گذاشته شود

خبرگزاری سریع، کابل: پشتو و فارسی دو زبان رسمی افغانستان است که از دیرباز تا کنون مورد توافق مردم افغانستان بوده است و درج قانون اساسی کشور نیز گردیده بود. زبان فارسی به عنوان یک بستر تمدنی غنامند و پویا قدامت چندین هزاره ساله دارد، متکلم این زبان اشخاصی همچون مولانا جلال الدین بلخی، بیدل دهلوی، سنایی غزنوی، حافظ، سعدی و سائر بزرگان عرفان و ادب بوده اند که بیشترین ادیبان دنیا از آثار این بزرگان خطوط ادبی شان را اقتباس کرده اند. پشتو نیز به عنوان زبان رسمی این کشور قابل قدر و مورد احترام تمام اقوام افغانستان است؛ اما از نگاه تخصصی، حلاوت و جوهره‌ی که ادبیات فارسی در خود دارد ادبیات پشتو از آن بهره مند نیست؛ چنانچه فارسی در برابر ادبیات عرب از آن حلاوت قابل توجه برخوردار نیست.

با این حال این دو زبان به عنوان زبان های رسمی این مملکت به حساب می آید که اکثریت نفوس این کشور با این دو زبان تکلم می کنند و در فرایند تاریخ پر فراز و نشیب این سرزمین مایه‌ی وصل بوده اند نه سبب فصل. چنانچه در بسیاری کشورهای دنیا چندین زبان و یا حد اقل دو زبان به عنوان زبان رسمی ممالک شناخته شوند و نفوس کشورها هرکدام با زبان و ادبیات خودشان فرهنگ سازی می نمایند و نوشته و دیدگاههای فرهنگی شان را با واژه های مختص به همان زبان حلاوت و شیرینی می بخشند و هیچ قومیت و زبان دیگری اجازه‌ی دخالت در زبان رسمی را به خود نمیدهند.

با تغییر واژه‌ی «دانشگاه بلخ» به «پوهنتون بلخ» واکنش فارسی زبانان افغانستان را بر انگیخته است؛ چنانچه برخی افراد بدون غرض و با دیدگاه کارشناسانه به واکاوی موضوع می پردازند و برخی نیز مغرضانه و از مجرای شقاق و نفاق به این مسئله دامن می‌زنند؛ لذا مسئولین طالبان با نگرش عمیق به این مسئله و پیامدهای آن باید آگاهانه این اقدام را مورد آسیب شناسی قرار دهند. افغانستان در این مقطع تاریخی در مرحله سرنوشت ساز قرار گرفته است، اقوام باهم برادر این سرزمین دل خوش کرده اند که بعد از چهل سال جنگ و خونریزی فضای اتحاد و برابری را تجربه نمایند، همه به یک آینده نیک و برادرانه امیدوار اند؛ لذا چسپیدن به مسائل زبانی و قومی بستر خشونت و شقاق را فراهم می سازد، امارت اسلامی به عنوان نیروی حاکم بر این سرزمین مسئولیت ایمانی و میهنی دارند تا در جهت اتحاد و یکرنگی اقوام و زبان های مختلف این کشور گام بردارد. اقدام به تغییر تابلوی دانشگاه بلخ یک حرکت شقاق انگیز و ضد روحیه ملی است در این وهله تاریخی بر میتابد که امارت اسلامی در جهت وصل ملت پیشگام شود؛ زیرا حکومت تک بُعدی است و هرگونه حرکت و اقدام در مسایل ملی صرفا یک قوم و یک حکومت را با ساختار تک قومی زیر پرسش قرار میدهد؛ لذا انصاف در عملکرد و رفتار حکومت می تواند که زمینه‌ی اتحاد و همبستگی را بیش از هر زمان دیگر فراهم نماید.